2015-29. Kids@thepark

De hele week was ik er mee bezig. Steeds gierde het door mijn hoofd. Niets mocht fout gaan. Alles tot in de puntjes goed voorbereiden. Dan maar wat andere zaken laten schieten. Kon niet anders. Het weekend dat zou komen zou zwaar worden. En niet alleen vanwege het scheppen der ijsjes, maar veel meer om bijzaken als bestellen en de logistieke haalbaarheden en vooral de onhaalbaarheden.  Ik ben nog klein als bedrijf. En of ik ooit groot word of zelfs heel veel groter wil worden is nog maar de vraag. Maar dat brengt me soms nog wel in de problemen. Vooral op het gebied van opslag van besteld ijs. Maar ook en vooral om de reden dat ik het altijd goed voor elkaar wil hebben:
Ik ben soms te perfectionistisch!
Zo ook vlak voor dit afgelopen weekend. Het evenement Kids@thepark, wat gepland stond op zondag 23 augustus  stond voor de deur en daarvoor moest ik dus een behoorlijke bestelling aan ijs doen. Ook moest ik de dag ervoor, zaterdag, een drietal feesten bezoeken en bovendien nog mijn normale route op de te lang geleden gereden route op de Berflo Es rijden. En uiteraard had ik daar ook veel ijs voor nodig. De opslag vriezers waren al redelijk gevuld voordat ik de bestelling deed bij Boermarke.  Ik heb er werkelijk nachten van wakker gelegen want waar zou ik al dat ijs gaan opslaan? Na veel heen en weer gedenk en gebel droeg een bevriende zakenrelatie de benodigde oplossing voor het opslag probleem.
Toch bleef ik met een ander probleem zitten.
Ik kon de zaterdag en zondag dus nu weliswaar vooruit op het gebied van ijs, maar rijden op vrijdagavond op de Nijverheid, wat dus wekelijks gebeurt en dus eigenlijk ook afgelopen vrijdag op de rol stond, zou mijn ijs voorraad doen slinken en wellicht voor zaterdag in gevaar brengen,  simpelweg omdat ik er niet genoeg ijs voor had kunnen opslaan.
Bovendien stond een heel groot deel van de voorraad in mijn ijskar en zou ik me de pleuris hebben moeten fietsen! Gewoon niet te doen. En dus slingerde ik daags vóór de vrijdag, de dag dat mijn bestelling binnenkwam een bericht op mijn Facebook pagina dat ik deze keer, overigens geheel tegen mijn zin in, moest overslaan.
Groeien is leuk en ook prachtig maar het brengt soms wel wat pijn mee. Groeipijn dus. Dacht dat ik die tijd al ver achter me had liggen. Niet dus!

De dagen vulden zich dus met heuse groeipijn.  En ik heb de pijn getrotseerd.  Gelukkig maar. Straks zal ik over het weekend uitwijden. Want eerst kwam daar nog de woensdagavond.
En reed ik dus na een hele week van relatieve rust, in verband met mijn ingelaste en korte vakantie, de rit op de Bloemenbuurt.  Het was een vooral weerzien van klanten die weer thuis waren gekomen van hun vakantie.  Er werd veel ijs afgenomen in betrekkelijk korte tijd. Was ik niet gestopt om een klant te feliciteren met haar verjaardag was ik heel vroeg thuis geweest. Nu werd ik getrakteerd op een heerlijk bakkie koffie en een heerlijk moment van rust op hun terras. Bedankt Myrthe en Michel voor de gezelligheid en de heerlijke  koffie!
De woensdagavond sloot ik in het bijna donker af.
En daarmee is overigens ook duidelijk geworden dat het beschikbare daglicht nu echt een probleem begint te worden voor de avond ritten op de Bloemenbuurt en de Nijverheid. Per week gaat er namelijk een kwartier daglicht af door de steeds lager staande zon. We zullen het gaan zien.

Goed. Het werd snel vrijdag en daarmee begon dus ook de nodige hektiek, zoals hierboven al een beetje beschreven werd. Het werd echt spitsroeden lopen. En gelukkig lukte me het evenwel de zaakjes goed te regelen. 

De zaterdag reed ik een uitstekende rit op de Berflo Es. De feesten, welke ik onderweg moest bijstaan met ijs maakte de rit zelfs tot de beste rit ooit gereden. Een superdag, waarbij ik op visite bij een ouderencomplex helemaal los ging. De bejaarden hadden het zichtbaar naar de zin en beloonden de ijscoman met een dankbare groet in de vorm van een liedje.
Thuisgekomen werd de ijskar herladen voor de laatste klus en om 21.30 uur was ik klaar. Die dag had ik precies 14 uur gewerkt! Moe maar klaar voor de dag welke zou volgen.

En die dag stond in het teken van het life style evenement Kids@thepark. Een heel leuk opgezet evenement voor kinderen en ouders.
Kids@thepark was dus gisteren, zondag. Omdat ik niet wist wat ik kon verwachten bracht dat een zekere onrust in mij. Het was dan ook de reden van de hektiek en alle problemen rond de logistiek geweest, welke ik hierboven al heb omschreven. Omdat ik er niet geheel alleen voor wilde staan heeft mijn zoon Joeri geheel vrijwillig zijn hulp voor die dag aangeboden.  En wat heeft dat kereltje mij goed geholpen. Uitstekend zelfs.
Het evenement trok veel mensen. En wat werd me dat een feest! Het was de hele dag gewoon gezellig terwijl het echt hardstikke druk was. Joeri en ik hebben overigens super gedraaid. Het weer was dan ook net als zaterdag uitstekend geweest. Ik heb mij in ieder geval vanaf het begin tot het einde vermaakt en met elk uur verdween er steeds meer onrust in mij. Het was me uiteindelijk erg meegevallen.  De voorraad was bijna op.
En wat ik overhield waren 5 bakken smurfenijs.
Ook deze dag startte ik om half 8 in de morgen. Om 20.00 uur was ik klaar. Ik wil de organisatie van het evenement ook op deze plaats bedanken voor hun geweldige inzet en ook een compliment maken voor het geweldige evenement!

Een druk weekend zit er nu op. Enorm veel uren gemaakt. Met Joeri gaat het na gisteren goed. Gisteravond was hij munt. En ik ook trouwens.
We zijn weer terug in ons normale leven. Hij op school en ik op werk.
Overigens heeft Franky's ijs zijn 600 ste vind ik leuk voor de facebook pagina gekregen. Weer een mijlpaal. Wat super toch allemaal. Blijf het een bijzonder iets vinden. Bedankt daarvoor lieve mensen!

Zondag aanstaande hebben we de door mij in het leven geroepen Kinderdag. En dus weer een dag voor kinderen. En zoals bekend staan de wensen, ingeleverd door kinderen, centraal. Van een aantal wensen kan ik inmiddels zeggen dat ze in vervulling gaan. Als je zoals ik bezig bent met die wensjes van kinderen en veel bedrijven belt en hun om medewerking vraagt te helpen wensen te doen uitkomen, kan ik echt vreselijk ontroerd raken wanneer bedrijven zomaar spontaan hun medewerking aanbieden. Sommigen zeiden ook glashard nee. Dat is dan altijd wat tegenvallend. Maar ook weer begrijpelijk, tenslotte mag je niets van bedrijven verwachten, je mag slechts hopen. De kadootjes zijn inmiddels ingepakt, de wensen zijn dus bekend. Het stoepkrijt moet nog worden ingekocht. Kortom, bijna klaar. Heel benieuwd waar dit alles toe gaat leiden. De krant, de Tubantia zal er in ieder geval ook bij zijn. Ik ben blij dat alles tot nu toe is gelukt en mooi op schema ligt. En hoe leuk is dan de aanbieding van een wijkgenoot om met een geheel team te komen schminken. Wat ontzettend lief. Selina, alweer bedankt! Blijf me verbazen over de goedheid en de wil van zovelen. Prachtig toch?

Zondag dus, we gaan het zien!

Ik dank mijn zoon  Joeri, mijn vrouw en mijn zoon Nickey voor hun hulp deze week.
Zonder hen had ik het niet gered.

Volgende week hoop ik u meer te kunnen vertellen over mijn eigen project Kinderdag.
Voor nu: een hele fijne week toegewenst!

Frank Boereboom
Franky's ijs