2015-38. De laatste wensen ikv Kinderdag 2015

Inmiddels zijn we beland op zaterdag 24 oktober 2015. Het ijsseizoen heeft inmiddels alweer een kleine maand geleden haar officieuze einde gekend.  Officieus omdat er elke dag zomaar een opdracht kan binnenkomen. Los daarvan heb ik de afgelopen week de prijswinnaars van de fotowedstrijd hun prijs uitgereikt. En dat was echt leuk om te doen. Een paar foto's plaats ik erbij ter verduidelijking. Verder is het rustig in huize Boereboom.  Het zoeken naar werk is de grootste invulling van de beschikbare vrije tijd geworden. Elke dag zoek ik op diverse sites naar functies en bedrijven waarbinnen ik goed zou kunnen passen. En ik moet zeggen dat ik daarmee  het aantal geschreven sollicitaties in 1 week op 8 stuks heb doen uitkomen. Stilzitten is er dus niet bij. De functies waarop ik heb gesolliciteerd zijn best divers, maar de meeste gaan toch richting de logistiek.

Afgelopen maandag was ik op visite bij mijn leverancier en ijsproducent Boermarke.  Die afspraak stond al enige tijd en kwam nu mooi uit ivm mijn naderende werkloosheid en inmiddels door vrijstelling van werk verkregen vrije tijd.
Zo kon het gebeuren dat ik tijdens mijn bezoek mijn diepste bewondering voor het bedrijf kon uitspreken aan de directie.  Niet alleen het ijs was bijzonder gebleken, ook de relatie. En kon ik vertellen dat ik in 2 jaar van ijsrijden geen enkele klacht (!) had binnengekregen. Ook de ontvangst behorende bij mijn bezoek aan Boermarke en de inmiddels opgedane indruk van het bedrijf konden mijn enthousiasme niet groter maken. Zo mooi! Tegelijkertijd hoordde ik tussen de woorden door dat ze mij en mijn enthousiasme voor het werken met hun ijs en de wijze waarop ik dat doe erg op prijs stelden. Ik deed dan ook brutaal maar oprecht de suggestie dat werken in dit bedrijf misschien wel het mooiste zou kunnen zijn wat mij nu kon overkomen. Uiteraard werd daar door de directeur op ingegaan. Er was nu geen functie beschikbaar. Maar zou er wat vrijkomen dan zouden ze zeker aan deze persoon denken. Het bezoek was zo wie zo al bijzonder en die mededeling, welke in mijn ogen positief getint was, deed dat gewoonweg niet veranderen, sterker nog; ik ervoer het als gemeend en dus positief. Vooral omdat ik met de rondleiding steeds werd geconfronteerd met fantastische dingen raakte ik diep onder de indruk van alles. Uiteindelijk verliet ik ruim 2 en half uur later het bedrijf en reed ik naar huis, rijker geworden aan een geweldige ervaring.

De dagen erna deed ik dus nog wat sollicitaties uitgaan. Divers. Maar elke keer had ik wel iets met de functie. Ik ben dan ook totaal niet ongerust. Het komt wel goed. Dat voel ik. Ik kan er alleen niet mijn vinger opleggen waarom ik zo verschrikkelijk positief ben.
Het kost wellicht wel meer tijd, ofschoon ik ook weer niet zou weten waarom. Heb er totaal geen aanwijzingen voor, tenslotte ben ik maar net begonnen.  Wel heb ik vandaag mijn eerste afwijzing gekregen. Dat is uiteraard niet leuk voor mij maar tegelijk ook best jammer voor hen die deze goede jongen hebben laten lopen.

Afgelopen woensdag nam ik afscheid van mijn collegea en baas. Hoewel ik nog tot 1 januari a.s. in dienst ben en dus betaald krijg, kom ik er nu niet meer over de vloer. Mijn spulletjes zijn meegenomen en mijn sleutel van het bedrijfspand is ingeleverd. Het voelde wat vreemd maar verder was ik er ook gauw klaar mee. De klap van het ontslag had een maand geleden de schade al toegebracht. Nu was het enkel formeel, iets wat op officieel leek, maar nooit werd.
2 maanden vrij is wat mij rest. Een soort van korte sabbatical, of een vakantie zonder vakantiegevoel. Deze maanden zal ik dan ook goed moeten gebruiken om te solliciteren en uit te zoeken wat nog meer mogelijk is.

Want, naast een nieuw loondienstverband blijft namelijk het fulltime ondernemerschap over. Het ijsrijden zou dan elke dag moeten gebeuren. Persoonlijk geloof ik daar wel in. Ik pak dan bijvoorbeeld  heel Hengelo. Daar heb ik toch al een vergunning voor. En dus kan ik een behoorlijke stijging der omzetten bereiken.  Het weer is dan wel bepalend. Lastig hierin is natuurlijk dat het nooit zeker is hoe het jaar zal verlopen kwa weer. Ook zijn dan wel wat investeringen nodig. Een extra ijskar met motor bijvoorbeeld.  Misschien wel een foodtruck. Ben inmiddels wel aan het informeren voor zulks. Alle opties zijn dus open op dit moment.  Een afgedwongen gesprek bij het UWV zullen mij enigszins opheldering moeten geven over de mogelijkheden en de onmogelijkheden van het doorzetten van het ijsrijden op fulltime basis. Ook deeltijdbanen zijn een mogelijkheid. Aanvullen met ijs is dan een prima combinatie.
Wat ik al wel heb geregeld is een extra opslagplaats voor mijn kwetsbare spullen.  Een garagebox die ik sinds vandaag heb gehuurd zal enige verlossing brengen. Dit lag al in de planning en had dus niets te maken met de mogelijke uitbreiding van parttime naar fulltime ijscoman.

Afgelopen vrijdag heb ik de laatste wens in vervulling doen gaan.  Samen met Lisanne Rolleman knutselden wij een barbie pop in elkaar. Gelukkig kregen wij hulp van haar broer en vader. IJs en marsepein en wat chocolade stiften deden de pop afmaken.
Na een goede 2 uur was de barbie uiteindelijk klaar (zie foto). Ik was erg blij met het resultaat, maar belangrijker was natuurlijk dat Lisanne het geweldig heeft gevonden. En daar ging het natuurlijk om. Een kind blij. Weer gelukt! Het was trouwens een leuke ervaring. Zou het zo weer doen!

Zoals geschreven in de eerste alinea is Franky's ijs af en toe nog aktief. Zo staan er nog wat bejaardenhuizen op het programma. Maar aanstaande maandag, heb ik mijzelf aangeboden om ijsjes uit te komen delen. Mijn neefje met het Syndroom van Down vroeg nog niet zolang geleden of ik een keertje ijs kwam scheppen op zijn werk. Rick werkt bij Kamak. Een toneelgezelschap.  En natuurlijk ga ik daar voor hem en zijn mede acteurs, ijsscheppen.  Dat is zo bijzonder leuk om te doen. En ook dankbaar werk. Lieve mensen. Na hun generale repetitie van hun nieuwste uitvoering, welke om half 3 is afgelopen, zal ik daar met kar zijn om ijsjes op te scheppen. Mooi toch? Kan ik eindelijk weer eens wat doen voor anderen.

Komende tijd blijven we bezig met solliciteren.  En nogmaals doe ik een beroep op u als lezer. Weet u iets...laat het mij dan weten. Zou zo fijn zijn per januari of eerder weer lekker aan het werk te zijn.
Liever iets meer zekerheid voorlopig. En toch....kan het niet anders dan ga ik gewoon ijsrijden. Opgeven doe ik namelijk nooit.
Weet niet eens wat dat is.

Ik wens u allen een mooie week toe.
Ik schrijf volgende week graag over mijn bevindingen met de acteurs van Kamak.

Frank Boereboom
Franky's ijs
Hengelo