2015-44. Wat nu?

Een vraag, kort en krachtig. Wat nu? De afgelopen week speelde er veel, zo niet te veel. Tussen alle ontbijtjes en voorbereidingen ten behoeve van het oud Engels straattheater op ons prachtige tuindorp, alwaar ik ook in een zekere hoedanigheid zal verschijnen met kar, was er vooral steeds die vraag: wat nu? En niet om 1 onderwerp, om meerdere. Er was gewoon teveel gebeurd de afgelopen weken. Er werd veel nagedacht en ook veel gepiekerd, maar tot echte antwoorden kwam ik maar niet. Ik zat vast! Wat nu? Ik zat bijvoorbeeld nog immer vast op het vraagstuk wat er toch mis was gegaan met die spijkstaal kar deal. Kan het nog steeds niet helemaal loslaten. Ben zo verschrikkelijk teleurgesteld. En hier doemt de vraag "wat nu?" dan ook (terecht) op. Ik ben met zoveel tegelijk bezig, de dagen vliegen voorbij. Mijn werkeloosheid komt met het uur dichterbij. Begin een klein beetje onrustig te worden. Maar "wat nu" wanneer ik met behoud van uitkering (ik haat het) dan toch maar fulltime ga ondernemen? Dan heb ik echt nog een gemotoriseerde kar nodig. Ik kan dat echt niet allemaal af fietsen. En dan komt het verlies van een op zeker gemaakte deal extra hard aan, omdat je nu geen gemotoriseerd karretje hebt en weer opnieuw  van vooraf aan moet beginnen, met een behoorlijke tijdsdruk als negatieve bijzaak. "Wat nu?", sloeg deze week ook vooral op het werk van vrouwlief bij TSN. Wat konden wij verwachten? Wat zou er naast mijn ontslag nog meer over dit reeds getroffen gezin heen komen te vallen. Kortom, wat nu? Het speelde maar door mijn hoofd. En het bleef maar spelen. En ik had helemaal geen zin in "spelen".

De week vloog voorbij. Het was een week waarin de wonden werden gelikt. Een week waarin de opgaande lijn naarstig werd gezocht maar niet werd gevonden. Een nieuwe onheilstijding over een zeer geliefd familielid kwam nog harder aan dan al die andere zaken. Zo hard zelfs dat al het andere naar de achtergrond werd verdrongen. Opnieuw werd de vraag gesteld. Wat nu? Gelukkig zijn we inmiddels een paar positieve berichten verder en gaan we er heel voorzichtig van uit dat het allemaal wel goed gaat komen. Nee. Het was me opnieuw het weekje weer. En hij begon nog zo leuk afgelopen zondag, nu een week geleden. Heerlijk uitgeweest met mijn lieve kinderen en aanhang, als traktatie in verband ons 12,5 jarig huwelijk in juni. En mensen, wanneer je vader bent van 4 kinderen waarvan 3 jongens, krijg je er zowaar knappe dochters bij. Een gelukkig mens mocht ik mij die dag dan ook voelen in aanwezigheid van al dat jonge spul. Je kinderen zijn je alles. Alles waarvoor je vecht, voor knokt. De dag begon met glow in the dark golf en werd afgesloten met een heerlijk diner, kompleet verzorgd door mijn jongens. Is toch bijzonder! Vreselijk veel lol gehad en genoten van mijn goed opgroeiende kroost. Ik was echt weer een beetje de ellende van die vreselijke week ervoor vergeten.
Hoe mooi de week ook was gestart, hoe snel het goede gevoel dan ook weer wegebde met dat nare bericht over het familielid. Afijn, we lijken nu eindelijk in rustiger vaarwater terecht te zijn gekomen en ik voel dat er iets meer rust aan het ontstaan is. En zoek ik naar de antwoorden op een aantal wat nu vragen.

Het is een beetje ingewikkeld. Wat nu? Ik moet werken om geld binnen te halen. Dat is een feit! De manier waarop is een vraag. Ga ik nu als ijscoman verder met behoud van uitkering? Of probeer ik eerst nog een baan te vinden? Uitzicht op een baan heb ik nog niet, alhoewel ik onlangs met iemand heb gesproken die mogelijk in januari een leuke baan voor mij heeft. Dit hoordde ik vrijdag, dus is vers van de pers. Maar ook dat ondernemen blijft maar interressant. Maar dan moet er wel een tweede kar komen. En daarom ben ik al wel bezig met onderzoeken doen en informatie inwinnen naar een ape 50 pick-up, die gemakkelijk maar wel kostbaar is te verbouwen tot een leuke ijskar. Een foto van zo'n karretje sluit ik hierbij in. En ben ik dus weer behoorlijk druk met alles. Zoals gezegd vliegen de dagen voorbij.

Mijn vrouw en TSN gaan nog steeds samen verder. Zal mij benieuwen hoe lang nog en ook hoe dit gaat aflopen. Ook zij beraadt zich op een ander werkleven. Terecht! Dat gezeik elke keer. Het is een onzeker verhaal, maar dat is het eigenlijk al sinds de regering het overliet aan de geldverslindende colleges van burgemeester en wethouders in elke stad. Alle gaten in de begroting worden gevuld met het geld wat bedoeld is voor onze oudere medemens. Het is bij de wilde beesten af. Hoordde mijn vrouw nog zeggen van de week dat er ergens in Drente een paar van die thuiszorgorganisaties zijn samengegaan om de kosten te beperken. Op zich goede zaak zou je denken, maar wat hebben de bestuurders van de nieuw gevormde zorgorganisatie gedaan?  Ze hebben hun eigen inkomen gewoon verdubbeld!!! Leren ze het nu nooit!!!! Pfffff. Was ik maar premier, dan maakte ik meteen korte metten met dit soort praktijken.
Waar ik ook behoorlijk van opkeek deze week was een appje van mijn ex baas.
Hij vroeg hoe het ging. Op zich natuurlijk heel aardig. Maar wel een beetje laat. En dan ook nog eens via app. Kan er gewoon niet bij. Waarom?

De ontbijtservice heeft een uitstekende maand november achter de rug. Bijna 60 ontbijtjes vonden hun weg naar de verschillende mensen. Ontzettend leuk om te doen. En steevast mooie waarderingen. Probeer altijd op tijd te leveren. Soms ben ik daardoor iets te vroeg, maar dat wordt nooit erg gevonden. Te laat ben ik echter nog nooit geweest. De pagina Franky's ontbijtservice heeft inmiddels alweer bijna 1000 vind ik leuks. En dat vind ik nu weer leuk! Een aantal mensen zijn blij gemaakt met de geschonken ontbijtjes door Postma Financiëel Advies en Franky's ontbijtservice. Ook de 750ste vind ik leuk werd nog gevierd. Ook hiervoor werd een ontbijtje beschikbaar gesteld. En zo werden afgelopen vrijdag twee mensen blijgemaakt met een gratis ontbijtje.
Franky's ijs houdt zich nog summier bezig met ijs. IJstaarten en eindejaarsfeesten zijn op dit moment nog lopende aktiviteiten. Ik probeer nog wel een paar bejaarden tehuizen te bezoeken vóór 20 december.

Komende week ben ik druk met de voorbereidingen op de zondag (13 december) wanneer ik op het straattheater van ons tuindorp ergens voor het hotel "'t Lansink" opgesteld zal staan. Wil je zien in welke hoedanigheid, schroom niet langs te komen. Wordt vast heel leuk en gezellig. Ik, ik heb er zin in. Kan ik weer mensen ontmoeten en spreken. Ik ga iets heel lekkers maken. Een mooie prijs ervoor vragen. Gaat erom dat we allemaal plezier hebben.

Ik sluit af voor vandaag.
Ik wens u allen weer een mooie week toe.
Hier is inmiddels de kerstboom gearriveerd. Langzaam maar zeker gaan we richting kerst. Eerst nog maar een jaartje ouder worden en vanaf die dag duurt het precies 1 volle week dat wij met de kortste dag van het jaar van doen hebben. Voor deze ijscoman een omslagpunt, een teken dat het ijsseizoen, alhoewel nog ver weg, weer aanstaande is en gaan we starten met de eerste voorbereidingen. En dus wellicht anders dan andere jaren.

We zullen zien!
Tot volgende week!

Frank Boereboom
Franky's ijs
Franky's ontbijtservive
Hengelo