2015-45. OEST en de festiviteiten

Het is nu zaterdag wanneer ik aan mijn blog begin te werken. En het is bijna zover. Nog één nachtje zijn we verwijderd van het Oud Engels Straattheater Tuindorp of te wel OEST.
OEST is een inmiddels bekend straattheater op ons mooie tuindorp.  En nog niet zo lang geleden vroeg een lid van de organisatie van OEST of ik ook iets wilde doen tijdens het straattheater.  Met soep of iets anders. En daarbij zou het leuk zijn wanneer de inmiddels 30 jaar oude ijskar als decoratiestuk ingezet zou worden. Uiteraard zou ik mijzelf dan ook zo goed mogelijk moeten aanpassen aan de stijl van het oude Engeland.
Natuurlijk wilde ik daaraan meewerken. Dat is toch hardstikke leuk?
En dus sta ik morgen met hopelijk door mijn klanten ook heerlijke bevonden pasteitjes gevuld met Chicken Pie bij mijn ijskar die overigens, net als zijn baasje, lichtelijk vermomd zal zijn. Morgen dus. Heb er heel erg naar toe geleefd. En heb ik ook kei- en keihard gewerkt om dit alles voor te bereiden.  Maar op een paar kleine dingetjes na ben ik nu ook helemaal klaar voor de start. Morgen ben ik dus geen ijscoman maar een Chicken Pie man. Ben erg benieuwd naar de reacties op mijn zelfgemaakte pasteitjes. Naast OEST is het morgen ook nog eens mijn trouwdag. Dus een beetje vreemde dag op deze manier. Op 13 december 13 jaar getrouwd en niet of bijna niet thuis. Maar ik had wel  toestemming hoor. Dus niets aan het handje.
Ben ik klaar met OEST, dan denderen we alsnog het feest in. Een feest dat maandag met mijn verjaardag gewoon voortgezet wordt.

Op het gebied van ijs is er weer een klein beetje hoop. Hoop om de gemiste Spijkstaal deal te kunnen vergeten. Want na het herhaaldelijk sturen van berichten aan de verkopende partij, welke overigens net zo vaak onbeantwoord bleven ben ik er uiteindelijk deze week maar eens gestopt met mij daarom druk te maken en richt ik mijn vizier inmiddels op andere mogelijkheden. Kortom, ik laat de man voor wat hij is (een hele nare man) en we gaan gewoon weer verder.  Op zoek naar ander materieel. Een nieuwe mogelijkheid heeft zich overigens alweer aangeboden. Nog onduidelijk is of deze kar niet al verkocht zal zijn wanneer ik er uiteindelijk aan toe kan komen. Ik heb al wel kontakt gehad met de verkopende partij maar er is heel veel belangstelling.  En ik heb momenteel zo vreselijk weinig tijd.  Eerst was ik vandaag al de hele dag bezet, morgen (OEST en trouwdag) maar dus ook overmorgen zit ik nog middenin de festiviteiten.
We gaan het maandagavond horen of er nog een kans is wanneer ik de man opnieuw ga benaderen. Maar wat er ook gebeurd; in dit geval zal het nooit een teleurstelling zijn, immers, het is dan niet anders! Ik heb mij in ieder geval voorbereid op mogelijk negatief nieuws.

Morgen duurt inmiddels niet lang meer. Het schrijven stop ik om 23.30 uur op zaterdagavond.
Ik zal u morgen updaten over mijn rol en ervaringen op OEST.

Zondag - OEST 2015.

Mijn eerste voorbereidingen op deze zondag beperkten zich tot mijn eigen verschijning. Ik had een koksmuts maar ook een pet. En ik had die snor. Dat opplak ding. Een broek had ik de avond ervoor al gescoord. Nadat ik de broek aangetrokken had heb ik eerst mijn spullen op het terrein gedropt. Het terrein, het plein alwaar het straattheater plaatsvindt, ligt vlakbij huize Boereboom. Daarna kleedde ik mij pas echt om tot "Engelsman ". De Snor werd als laatste op mijn bovenlip geplakt. De snor zou die vroege middag overigens een heuse plaaggeest worden. Vóór mijn optreden ging ik nog even buurten bij mijn collega Floor van Flooresso coffee. Floor en ik gingen nog even op de foto.

Zoals verwacht bleef regen uit. Sterker nog, het was bij tijd en wijle zelfs best zonnig. Er was ook nauwelijks wind en zo werd het deze zondag prima vertoeven op het afgezette terrein van het Straattheater. Mijn standplaats, vlak vóór het Hotel, nam ik omstreeks 11 uur in.  Mijn kar werd geparkeerd en de directe omgeving werd de mijne gemaakt. Omstreeks 13.00 uur werd het startsein afgegeven. En begon de Snor een eigen leven te leiden. Steeds vaker stond ik dat ding vast te drukken op mijn bovenlip. Uiteindelijk kreeg ik van een wijkgenoot een soort van lijm die dat ding, zo zou later blijken, precies 2 uur op zijn plek zou houden.  Daarna hing die weer op half zeven. Jammer was het dat ik dat ding uiteindelijk niet meer kon dragen. Steeds vaker hing die los. En ik had  steeds minder tijd voor de Snor. En zo kon het gebeuren dat de Snor in mijn bovenzakje zijn einde van zijn plicht kende.
Het werd druk. Vreselijk druk zelfs. Zo druk had ik het nog niet eerder gezien bij dit straattheater.  Prachtig gewoon!
De eerste pasteitjes vonden rond 2 uur hun weg naar de gasten van het straattheater. En met elke bestelling vroeg ik mij af; Hoe zouden de mensen mijn pasteitje beoordelen?  En uiteindelijk gingen er in de uren die volgden nog behoorlijk wat pasteitjes over de spreekwoordelijke toonbank. Ze werden steevast lekker gevonden. Iets waarop ik zo had gehoopt maar nachten van wakker had gelegen.
Het straattheater was zeer gezellig. En de organisatie had uitstekend werk verricht.  Prima! Rond 17.00 uur verlieten de meeste mensen het plein en werd duidelijk dat het straattheater zijn einde had ontmoet. Ik had ongeveer 100 pasteitjes verkocht. Een aantal dat best hoger had mogen zijn, maar tevredenheid overheerste weldegelijk omdat ze als heerlijk werden geklasseerd. En daar had ik best twijfels over gehad. Tenslotte heeft iedereen een eigen beleving in smaak. Een nieuwe aflevering,  over twee jaar, sluit ik dan bij voorbaat ook niet uit nu ik tevreden kan omkijken.

Rust in huize Boereboom.  Het zit erop. Morgen ben ik jarig en vrijdagavond heb ik nog een eindejaarsfeest met de ijskar.
Nu is het tijd voor de viering van mijn 13 jarig huwelijk. En daarna zoals eerder genoemd mijn 53ste verjaardag.

Daarna gaat deze jongen echt over tot het hakken van de welbekende knopen. Mijn ontslag bij mijn werkgever, alhoewel al maanden bekend, komt er nu met rasse schreden aan. Per week heb ik steevast 4 sollicitatiebrieven geschreven. Soms wel meer, maar het is mij tot nu toe nog niet gelukt een baan te vinden. Dus moet ik mij gaan beraden op de nieuw ontstane situatie. Een situatie dat ik nog steeds geen werk heb, zelfs geen uitzicht op en dat 31 december 2015 (ontslagdatum) nu wel heel dichtbij is. En dan is er uiteindelijk  die vreselijke WW. 
We gaan kijken hoe we verder gaan.
Ik houd u hier op de hoogte.

Ik ga besluiten.
Het is mooi geweest. De dag zit er op en ik stap nu in de festiviteiten.

Ik wens u allen opnieuw een fijne week toe.
Tot volgende week!

Frank Boereboom
Franky's ijs
Franky's Ontbijtservice
Hengelo