2015-45b De plannen 2

Het was moeilijk. En nog is het in ieder geval lastig.
Ik wil graag uitleggen waarin de moeilijkheid hem precies zit.
Ik ben dus ontslagen bij mijn werkgever.  En dus solliciteer ik per week minimaal 4 keer. Slechts per brief. De ene na de andere afwijzing komt binnen. Ik heb op het moment dat ik deze extra aflevering schrijf nog altijd een totaal van 5 onbeantwoorde sollicitaties uitstaan. Er is dus altijd nog wat mogelijk.  Zo ook in januari.  Dan gaat een bedrijf in de omgeving Enschede een aantal mensen aannemen en volgens 'mijn' intercedent van één van de zovele uitzendbureaus waar ik sta ingeschreven, zou ik daar een hele goede kans maken. En geloof me of niet. Deze kans vormt de overgebleven 10 procent mogelijkheid om Franky's ijs te blijven doen als dat ik het al deed.  Naast mijn werk dus. Iets meer zekerheden.
Maar wat is er dan zo moeilijk?
Wel, de moeilijkheid zit 'm in het feit dat ik niet langer kan wachten met het starten van de voorbereidingen op mijn nieuwe ijsseizoen. En dus ben ik genoodzaakt een keuze te maken. Een keuze in een vaste baan met uren ijsrijden in mijn overgebleven vrije tijd óf geheel gaan voor mijn bedrijf en dus fulltime ijscoman. Een keuze die nooit een eerlijke keuze is. Tenslotte word ik gedwongen de keuze van fulltime ondernemer te maken. Vanwege de tijdsdruk.  Zo zal ik nu moeten gaan zorgen voor inkomsten uit het ondernemerschap.  Mensen, bedrijven, organisaties en evenementenbureaus zal ik moeten benaderen. En wanneer ik éénmaal iets binnen heb gehaald zal ik ook daadwerkelijk de gemaakte afspraak dienen uit te voeren. En dat zal nooit passen naast een 40 urige werkweek.
Ook zal ik mij moeten beraden op het feit of ik al dan niet toch een gemotoriseerde ijskar moet aanschaffen.  En wanneer ik uiteindelijk tot die conclusie kom, zal ik minstens, zo is mij verzekerd,  8 weken moeten wachten alvorens die ijskar kan worden afgeleverd.  Om nog maar te zwijgen over de financiering van zulks wat ook niet van de ene op de andere dag plaats zal vinden.
Een paar van de redenen om nu te zeggen: ik ga volledig voor het ondernemerschap.
Ik hou vooralsnog wel een slag om de arm. Een kleine kans op werk is dus wel aanwezig en ik zal altijd blijven solliciteren.  Hoe ik daar dan uiteindelijk mee om moet gaan is een lastige. Nog geen idee. Maar ik MOET verder. Wachten is niet goed.

Natuurlijk ben ik er niet rouwig om dat deze keuze moest worden gemaakt. Ik hou zo ontzettend veel van het werk dat ik er veel vertrouwen in heb. Bovendien kan ik met behoud van de WW uitkering mijn bedrijf rustig opbouwen. Rustig in de zin van het eventueel hebben van "zorgen".
Ik geloof er dus wel degelijk in.

Ik ben op dit moment blij dat ik verlost ben van het maken van de keuze, alhoewel ik nog altijd de deur naar een loondienstverband op een kier heb staan.
Vooralsnog gaan we verder met het uitwerken van de plannen.

Vandaag heb ik reeds hard gewerkt. Zo heb ik al een nieuwe leverancier gevonden voor de oubliehoorns en de ijs bekers.  Hier vragen ze beduidend minder als bij mijn huidige leverancier.  Dat is alvast winst nr. 1. Morgen ben ik opnieuw bij Boermarke.  Dan haal ik een bestelling op maar heb ik ook een onderhoud met de grote meneer. Daar bespreek ik hopelijk nieuwe condities voor mijn bedrijf versie 2.0

Ik houd u op de facebook pagina en in dit blog op de hoogte van de ontwikkelingen.
Tot zover mijn extra aflevering ter verduidelijking van mijn plannen en voorbereidingen.

Frank
Franky's ijs Hengelo