2016-26. Zomer? Waar?

Het is nauwelijks te bevatten. Mijn eerste jaar als (bijna) fulltime ijscoman.  Nog net niet helemaal fulltime ivm de beperking opgelegd door het UWV.  Ik wil graag. En ik heb tijd. Veel tijd. Meer als andere jaren toen ik het ijsrijden naast mijn werk deed. Een ijskar gekocht in 2013 en er één gekregen in 2016. Veel meer heb ik ook niet nodig. Want om goed te kunnen presteren heb je naast de genoemde ijskarren , ijsscheppen, goed ijs, zin en vooral zon nodig. De eerste 4 benodigdheden zijn aanwezig, alhoewel ik zo langzamerhand door het gemis aan nr 5 (de zon) de zin soms niet meer zie. Want wat hebben we een slecht voorjaar gekend. En nu dus ook al een eerste slechte periode in de zomer. Ik word er echt moedeloos van.
Hoe moet ik nu iets opbouwen wanneer er steeds maar regen valt. En ook niet een beetje he, nee; het komt dan ook gelijk met bakken uit de lucht. Soms zelfs aangevuld met hagel en ook onweer. Wat een kleine bui lijkt dumpt voor meer dan een uur regen van matige neerslag in minder dan 10 minuten. Zo gek is het dit jaargang. En dus kom ik gewoon niet aan een respectabele omzet en dat doet pijn. De dagen glijden inmiddels alweer naar de zomervakanties en dus komt straks ook nog eens, afgezien van het weer, de rustige periode. Tot die periode heb ik dus nog de mogelijkheid om goed geld te verdienen. Maar ja, waar is het goede weer? Waar is de zomer en waar in hemelsnaam is de Zon gebleven?

De afgelopen dagen was ik ondanks het slechte weer in ieder geval erg actief. En dat heeft mij in ieder geval weer wat lucht gegeven. Zeker na de beroerde maand juni. Juni die half werd opgeslokt door de eerder beschreven trieste familieomstandigheden.  Maar als ijscoman probeer je zoveel mogelijk  vooruit te kijken. De slechte dingen los te laten en vooral achter je te laten. Vooral omdat het totaal geen energie opbrengt.  Maar het heeft dus nog niet erg meegezeten. En kijkende naar het weer van dit seizoen tot dusver ben ik er allerminst van overtuigd dat deze zomer nog wat moois gaat brengen. Er is gewoonweg geen enkele aanwijzing voor standvastig weer. Wanneer is het langer dan een week mooi geweest? Ik weet het inmiddels al niet meer. Een wolkenloze blauwe hemel?
Al heel lang niet meer gezien. Het is gewoon een slecht seizoen. Punt! En zelfs al zou het nu nog prachtig worden, het seizoen mag inmiddels al als een slecht seizoen worden bestempeld.
Ijseten doen we als mens namelijk vooral van maart/april tot half juli. Daarna blijft de vraag weliswaar, maar treedt toch een soort van vervlakking in. Eten we toch iets minder ijs.

Deze week was de week van de aanvang van de drukke periode. Afgelopen donderdag was ik actief op het verpleeghuis van Trivium het Borsthuis.
Het was weer een geweldig weerzien met de oudere medemens. De avond wilde ik er nog op uittrekken met de ijskar, maar het weer was te slecht.
Vrijdag was ik met de fiets ijskar bij een bedrijfsfeest in Ermelo. Dat was een leuke opdracht waarbij ik in ieder geval geen enkel financieel risico zou lopen. Er was nu eenmaal een vast bedrag afgesproken. Het regende de ganse tijd. Kletsnat ruimde ik na mijn ding te hebben gedaan mijn spullen op en verdween als een dief in de nacht. Om redenen dat ik ook niet zoveel had opgeschept aan ijs voelde ik mij ook enigszins zo. Maar ja, vaste prijs is vaste prijs!
Later op de avond keerdde ik terug op de basis en kon ik mij heerlijk verwarmen aan een lekkere bak warme macaronie.
Op zaterdag was ik op twee fronten actief. Eerst bij het wijkfeest in de Hasseler Es waar ik een prima omzet scoorde en later bij HCT Hockey om de hockeyjeugd van een ijsje te voorzien. Inmiddels een jaarlijks terugkerend gebeuren. Moe en enigszins nat van alweer een zware onweersbui reed ik weer terug naar thuisbasis.

Maandag 4 juli.
Het is eindelijk eens mooi weer.  Straks ga ik een ijsje schepoen voor een groep van een basisschool.
En daarna eindelijk weer eens via het Wilbert naar de Vossenbelt.
En daar ben ik al even ivm slecht weer niet meer geweest. Het gaat weer gebeuren. Gelukkig!

De Stichting Nelly (vernoemd naar mijn moeder) heeft afgelopen woensdag het levenslicht gekregen.  Nu gaan we geld inzamelen. Om kinderen en ouders een dag plezier te kunnen geven.
Mijn grote wens is daarmee eindelijk in vervulling gegaan! Ben zo ongelooflijk trots!
Mijn moeder zou dat ook zijn. Zij was degene die mij heeft geleerd om altijd respectvol met anderen om te gaan. En te helpen waar en wanneer dat nodig is. Ik weet zeker dat ze glimlacht in heaven. Dat ze ziet dat het goed is. Ook mijn vader is trots. Zijn vrouw wordt met deze Stichting toch weer herdacht. Hij zal dan ook onze eerste donateur zijn.

Kinderdag is in principe rond.  Ik weet wat ik wil en wat ik ga doen. Nu wil ik de mensen welke ik daarbij nodig heb gaan informeren. Het wordt niet veel groter dan vorig jaar. Maar....er zijn wel wat wijzigingen. En die maken die dag toch weer meer bijzonder als de eerste aflevering. De vergunning is nog in de maak. Ben er bijna klaar mee. Ik krijg hulp van de Gemeente aanstaande woensdag.

Update: maandagavond  4 juli.

Het is half 11. Ik ben nu net thuis van de route op de Wilbert/Vossenbelt.
En wat is het weer goed gegaan zeg. Super! Zo zie je maar weer wat een beetje mooi weer teweeg kan brengen. En tegelijkertijd doemt het besef op wat ik allemaal heb moeten missen al die slechte weken.
Het zij zo.

Ik ga rusten. De benen zijn op. De geest is moe maar wel voldaan.
Morgen wordt het opnieuw een zeer zware dag.

Tot volgende week!

Frank Boereboom
Franky's ijs en Ontbijtservice
Hengelo