2016-39. De day after en de laatste afspraken!

Hoe bijzonder het allemaal was geweest vertelde mij een aantal foto's later in de week. Foto's die ik kreeg van Raymond Bloem of van mijn vrouw. En later ook van Frans Mensink, een fulltime fotograaf die zich met veel plezier tussen de mensen begaf. Verder werd het mij wel verteld in gesprekken door de telefoon of anders via facebook.  Natuurlijk was ik trots! Ik had een mooi evenement op de Vijverlaan geparkeerd en wat belangrijker is; het werd bezocht door veel kinderen en hun ouders. Daar waar het mij natuurlijk ook om te doen was geweest. Ik heb werkelijk genoten op de dag zelf. Stond er echt zelf als een soort van jarige tussen. Althans zo voelde het.
Kinderdag 2016. Een geslaagd evenement!
De vele en vooral mooie foto's van het evenement zijn nu alles wat er nog over is, naast uiteraard de herinnering. En de foto's, met al die blije gezichtjes, zijn reden om ook volgend jaar weer alles uit de kast te gaan halen. Want het was leuk voor de kids. En ja. Daar deden we het tenslotte voor. Niet omdat het mijn eigen foto is, maar die foto zegt eigenlijk alles!Die foto geeft zo overduidelijk mijn droom vwb kinderdag weer, dat ik er graag naar kijk. Het zonnige beeld, de lange tafel met daaraan slechts blije gezichtjes, met of zonder moeder achter hen, de vrolijke kleurtjes met op de achtergrond het "hoedje" van de draaimolen. Ik zal hem nog 1x plaatsen bij dit verslag. Kinderdag. Het was supergezellig en mooi. Op naar volgend seizoen. Op naar een nieuwe Kinderdag! Op naar nieuwe ideeën!

En in de week na kinderdag was alle energie weg. Kapot was ik. Geen enkele zin meer. Nou was het ook de week dat ik op woensdag en vrijdag toch al familiebeslommeringen had dus kon ik zo wie zo niet veel rijden. Maandag was ik net als dinsdag trouwens gewoonweg te moe. Het ging gewoon niet. Alles deed me pijn. En ik was moe. Ben ik maar gaan studeren. Buiten in het zonnetje. Stilzitten kan ik toch niet. Woensdagmiddag kreeg mijn zoon een getuigschrift van zijn propedeuse uitgereikt. Een cijferlijst welke ik in mijn hele leven nooit heb gezien. Eerder anders haha. Trots ben ik uiteraard wel op mijn jong. Toch knap! Van HAVO naar HBO en dan zo het eerste jaar door komen. Na mijn dochter overigens de tweede die dat is gelukt!

Vrijdagavond had ik nog 2 ijs afspraken in de agenda staan. Maar eerst was ik nog in Hilversum. Vanaf donderdagavond was ik aan het werk in het huis van mijn vader. Omdat het van binnen weer eens geschilderd wordt moest alles aan de kant. Toch al niet geheel fit sleurdde ik met alle spullen om maar op tijd klaar te zijn. In de vroege vrijdag middag stuurde ik de bus weer richting Hengelo. Mijn klus zat er op. Maar ik had wel slecht geslapen. Ander bed. En dus kwam ik wederom niet uitgerust op de basis. Kleedde me om en koppelde de aanhanger aan de bus, plaatste mijn ijskar erop, om een uur of wat later de laatste afspraken af te werken. Met het laatste beetje kracht perste ik er nog offensief uit. Ach...veel hoef ik daar overigens niet voor te doen hoor. Het blijft allemaal zo leuk om te doen, dat het bijna vanzelf gaat. Moe of niet moe.
Bij de bruiloft waar ik vrijdagavond moest optreden heb ik nog een bijzonder ijsje gemaakt voor het bruidspaar. Een mooie schaal, opgemaakt met aardbeisaus met een hart van marsepein (zelf uitgesneden, haha) en daarop diverse bolletjes ijs aangevuld met slagroom en stukjes aardbei en van die zilveren knetterballetjes. Toch iets bijzonders. Ik kon het gewoon niet laten, tenslotte is trouwen iets bijzonders. Mijn ijsje mag dan een kleine bijdrage zijn aan hun mooiste dag. Het werd in ieder geval enorm gewaardeerd! En dat soort dingen wil ik blijven doen. Zoeken naar nieuwe herinneringen voor anderen.
Zoals ook naar mijn idee al mijn afspraken super zijn verwerkt. Nooit een klacht gehad. Louter dankzegging voor de vrolijke verschijning. Het totaalplaatje. Het klopt gewoon.
Het maakt dat ik momenteel een weliswaar vermoeid maar ook zeer gelukkig mens ben. De vermoeidheid zal ik dit weekend proberen te gaan bestrijden. Heb beloofd dat ik niks ga doen. En ik ga mij er ook eens aan houden. Morgen is het net als vandaag (zaterdag) toch slecht weer.

Aanstaande maandag gaan we op afscheidstournee. Maandag tot en met zondag rijd ik nog 6 dagen. Alleen zaterdag niet. Maandag zit ik op het Wilbert.  Dinsdag op Klein Driene en de Noork.  Woensdag op de Dichtersbuurt en Bloemenbuurt. Donderdag ben ik op de Berflo Es  en vrijdag op de Nijverheid.
Zondag tot slot rijd ik een route, de laatste van dit jaar, op ons tuindorp.
Daarna is het echt afgelopen en ga ik studeren. Mij ook bezighouden met een winterconcept en met een ander evenement wat ik graag wil gaan opzetten. Daarover binnenkort wel meer.

Voor mijn Stichting zoek ik nog de broodnodige donateurs. Ik wil zo graag mensen helpen aan een moment van geluk.
U allen kunt mij helpen. De fooienpot is inmiddels gegroeid tot ergens in de 80 euro. Dat is natuurlijk heel mooi, maar we hebben meer nodig natuurlijk. Ik wil wel alvast iedereen bedanken die mij al geld hebben gegeven, via fooi of overboeking. Ook voor de ideeën die zijn aangedragen om het kapitaal te vergroten. Dank. Dank en nog eens!

De laatste routes dus.
Het zal vreemd zijn. Om de wijken te verlaten. Om de kar te gaan opbergen. De spulletjes tijdelijk hun plek te gaan geven. Alles weer een maandje of 5 te moeten gaan missen. Maar het ergste eraan is het gemis aan mijn klanten, klein en groot. Het doet mij denken aan een moment in de winter. Een paar jaar geleden liep ik zonder pet op straat in de winter en werd ik niet herkend.  Vertelde mij een man dat ie net een maandje of 4 geleden hier op tuindorp was komen te wonen. Ik vroeg hem beleefd of hij een goede keuze had gemaakt, of het leven in de wijk was bevallen tot nog toe. Hij antwoordde mij dat het een geweldige wijk was om in te wonen. Rustig en mooi groen zei hij  terwijl hij keek naar de prachtige vijver waaraan we stonden. Net toen we ons gesprek wilde gaan beeindigen vertelde me hij nog iets grappigs: "Weet je, er rijdt hier in de zomer zelfs een ijscoman op zijn karretje rond. Leuk joh, met zo'n een echte bel!, dat vind ik zo leuk!" Ik antwoordde kort: "ja joh, vind je dat leuk?" "ja dat is echt geweldig" antwoordde hij weer op zijn beurt. Ik bedankte hem voor de mooie woorden, nadat ik hem eerst had verteld dat ik die bewuste ijscoman was. Hij was erg verrast en blij tegelijk. We schudden de handen en gingen ieders ons eigen weg. Kijk. Dat zijn nou de leuke dingen!!!

De verhalen. De feiten. De hoofdstukken van mijn blog. Eén open boek. U mag het allemaal weten. Ik draai nergens doekjes om. Ik ben wie ik ben. Het is zoals het is.

Voor nu; ik wens u allen een mooi weekend toe. Na dit weekend hoop ik nog vele klanten te mogen ontmoeten op mijn laatste ijs kilometers van dit seizoen/jaar.

Ps; De foto waar ik alles in zie vwb kinderdag is de laatste!

Frank Boereboom
Franky's ijs en Ontbijtservice
Hengelo