2016-40. Het seizoen bijna klaar!

Wat een jaar heb ik achter de rug. Soms heel mooi. Soms 'gewoon' mooi en soms ook triest. Van alles wat.
Inmiddels zijn we aanbeland op begin oktober. De nachten worden inmiddels met minuten verlengd, terwijl tegelijkertijd het beschikbare daglicht steeds meer wordt teruggedrongen. De kracht van de aanwezige zon is voelbaar minder geworden. Het wordt dus gaandeweg ook steeds kouder. Je merkt het aan alles. Bladeren vallen, hazelnootjes, beukenootjes, kastanjes. Ze liggen weer op de weg. De zomer trekt zich terug en de winter, aangevoerd en voorafgegaan aan de inmiddels gearriveerde herfst, neemt steeds meer bezit van ons landje! En komt er rond deze tijd weer een discussie op gang waarmee je overigens tegenwoordig ook de klok gelijk op kunt zetten. "Sinterklaastijd". Gaan we het namelijk weer hebben over de zwarte piet. U kent mijn standpunt in deze. Ik ben vóór de traditie. En dus tegen de nb KINDEROMBUDSVROUW. Maar nu komt het! Nu we er hier in Nederland met elkaar in deze discussie maar niet uit willen komen moeten we maar eens ophouden met die jaarlijkse vechtdiscussies. Het gaat allang niet meer om een Piet die zwart of anders gekleurd is. Het gaat in deze fase inmiddels om wie er nou gelijk heeft. Wij, voorstanders van de 'zwarte Piet'  willen onze traditie behouden. Andersdenkenden, die van de bont gekleurde en in geen geval zwarte piet, willen niet dat het geassocieerd wordt met slavernij en daarom die traditie juist omverwerpen.
Maar ondanks dat we niet alles moeten en willen veranderen of zelfs kwijtraken, niet ten koste van wat dan ook, moeten we natuurlijk wel in het belang van onze kinderen blijven denken. En die niet betrekken in deze discussie. Niet nu. En zeker niet op 5 december! Laten we alsjeblieft proberen dit alles "boven" onze kinderen te bespreken en gelijk aan mijn KiNDERDAG, de kinderen kinderen laten zijn op "hun" dag. In Godsnaam...ik vraag het u.

Zo rond deze tijd denk ik vooral terug aan oktober 2015. Aan de slechtste nieuwstijding die ik ooit heb gekregen. Hij was mij en mijn collegae eigenlijk al gedaan in september van datzelfde jaar. Het bedrijf waar ik werkte werd vanwege de slechte financiële resultaten gesloten. Nog maar een jaar geleden werd mij ontslag toegezegd per 1 januari 2016. De tijd vliegt. Ik geef na een jaar ruiterlijk toe; ik ben echt van het padje geweest. Niet dat ik nou op een slecht pad kwam. Maar, en dat vertel ik graag, het ontslag heeft mij meer dan verwacht aangegrepen. Steeds was daar de vraag; hoe kan het mij gebeuren, waarom IS het mij overkomen? Waarom ik? Waarom? Ik voel me nog immer belazerd. Nog steeds niet kan ik het volledig loslaten. Puur omdat ik maar geen rechtsgevoel kan vinden in die beslissing en vooral de daarmee samenhangende negatieve consequenties voor mijn bedrijfje Franky's ijs . Wie was er schuldig aan dat bedrijfsresultaat en waarom is er met anderen op een andere bedrijfsnaam wel weer doorgegaan en waarom dus niet met mij? Ik kan het maar niet begrijpen. Ja. Ik ben duur. En ja dat lag kennelijk zwaar. Maar dan nog. Heb ook bijna 10 jaar lang werkelijk alles voor dat bedrijf gegeven. Ik weet nog dat ik meer dan 500 (!) overuren had in 2 jaar! Zegt genoeg toch? En dus was ik na mijn ontslag vol onbegrip en boosheid. Voelde me verraden. En dat was naar mijn idee terecht! Nog zit ik er mee. Al is het gemis niet meer zo groot. Maar het gevoel van onrecht is er nog steeds na een jaar. Niemand uit het betreffende bedrijf heeft ooit de moed genomen om te bellen. Kreeg slechts een keer een appie. Een appie notabene!!!!
Afijn. Het leven gaat verder. En ook deze ijscoman gaat verder. Moet verder! Vóór  het daadwerkelijke ontslag werd ik al snel verrast met de opstelling van het UWV (lees; Rijk). Meer dan 87 uur per maand mocht ik niet werken aan de op dat moment enige manier om mijn gezin te helpen aan voldoende inkomen; Franky's ijs. Dat ik uberhaupt wat mocht bijverdienen zonder gekort te worden op de ww uitkering, had te maken met het feit dat ik al jaren uren maakte met Franky's ijs voordat ik ontslag kreeg bij mijn werkgever. Toch was ik het niet eens met dat belachelijk lage aantal uur per maand. Het aantal uur is een gemiddelde gebaseerd op een HEEL jaar. Maar mijn ijsbedrijf is maar 7 maanden aktief, waardoor mijn gemiddeld aantal uren per maand sterk neerwaarts ging!!! Er werd namelijk een deler van 12 (maanden) op het totaal aantal gewerkte uren van het jaar 2015 losgelaten. Ik vond en vind nog steeds dat mijn bedrijfje Franky's ijs onevenredig zwaar gestraft wordt. Ik hoor veel meer uur te mogen maken. In het hoogseizoen zit ik namelijk zo op 120 uur per maand. Dat gaat in die periode zo verschrikkelijk snel. Nu moest ik te vaak op de liever niet aanwezige rem trappen. U, als trouwe klant, vaak achterlatende met de vraag waarom ik toch maar niet kwam opdagen. Vervelend vond ik dat. Ik was nu eenmaal gehouden aan dat belachelijke urenqoutum. God alleen weet hoe vaak ik op mijn lippen beet wanneer ik weer een NEE moest verkopen of op facebook uitleg moest geven aan niets van dit alles begrijpende klanten. Zo verschrikkelijk pijnlijk! Vooral omdat ik zo graag iedereen blij wilde maken. Voordat ik het bedrijf na mijn ontslag voor de laatste keer verliet had ik de bedrijfsleiding al gevraagd om meer ontslagvergoeding. Immers, mijn situatie was anders dan bij de andere ontslagen werknemers. Ik was de enige met een bedrijf naast het gewone werk. En zoals ik al berichtte voorzag ik al snel welke consequenties (lees; het lage urengemiddelde) mijn ontslag zou hebben voor mijn totdan toe gestaag groeiend bedrijfje Franky's ijs.
Ik kreeg evenwel geen enkele cent extra. Werd gewoon behandeld als een ander. Schaamteloos. Zonder enig besef wat dat voor een gevolg zou hebben voor mijn bedrijf. Doe je zo je best om iets moois op te bouwen. Anderen breken het net zo makkelijk weer af. En ik? Ik keek ernaar en zag de ellende. Kon er niets aan doen. Ik begreep en begrijp er nu nog niks van. Het voedt ook nog steeds die onrust en die onrechtvaardigheid. Ik kan het niet helpen. Ik ben iemand van eerlijkheid. Hier zie ik dat absoluut niet in terug.

Zoekende was ik. Maandenlang. Naar werk. Werd nergens uitgenodigd. Te oud. En dat terwijl je nog maar 53 bent en kracht hebt voor een 30er en eruitziet als een 20er, haha. Zag gisteren op tv nog mijn voormalig idool John de Wolf. Hij lichtte bij Pauw toe wat zijn werkzaamheden als ambassadeur van de 50 plussers waren. Ik geef toe; ik zie en zag hem ook niet gauw in die rol. Maar zijn manier van praten, zijn woordkeuze en zijn uitleg waar het allemaal om gaat kon mij wel plezieren en mij niet alleen trouwens. Zijn woorden verrasten mij overigens niet. Hij sloeg de spijker met de grootst mogelijke hamer op de kop van het wel heel klein geworden spijkertje dat ons (50 plussers) probleem symboliseert en ineens was hij weer een idool. Wij worden niet meer serieus genomen. Worden vooral niet gevraagd om eens te komen praten na een serieuze sollicitatie op een functie. "Na zorgvuldig afwegen zijn er kandidaten die beter aansluiten op gestelde eisen van de functie". Ik voel die pijn ook. Ik herken het. Super demotiverend! En hij zei het.

Moe wordende liep ik de deur plat bij het UWV.  Zocht naar oplossingen bij het ROZ. En startte hopeloos met de gedachte om dan maar die 87 uur per maand te pakken met behoud van uitkering. Iedereen die mij echt goed kent weet dat ik niet graag op deze wijze gebruik maak van mijn recht op de ww uitkering, maar nu had ik zoiets van; bekijk het maar! 87 uur...pffff.
Het ging in die periode niet zo goed. Groeide wat aan. Kilogrammen vlogen er op. Maar ik bleef wel strijdbaar. En ontwikkelde mijn nieuwe koers waarop ik zou gaan varen. De ommekeer kwam in januari. Vanaf dat moment kennelijk, greep iemand van boven in. En nog eens keihard ook! Nadat ik eerst al was verkozen tot leukste ondernemer van Hengelo 2015  kwam kort daarna de gekte rond de gegeven Spijkstaal en de Staatsloterij show "Puur Geluk". Was het wel puur geluk?
Ik heb mij er maanden mee beziggehouden.  Hoezo ik? Waarom? Er zijn anderen die het veel meer nodig hebben dan ik. Echt waar! Uiteraard was ik blij met alle aandacht en met de prachtige ijskar.  En uiteraard was er veel wat moest gebeuren aan de Spijkstaal. Sommigen onder u dachten dat de kar helemaal in orde was. Omdat ie er zo  prachtig en verzorgd uitzag op tv. Ik wist wel beter. Er is voor meer dan 2500 euro tegenaan gegooid. Nog afgezien van alle werkuren. Om hem te krijgen als hij nu uiteindelijk is. Dat geld kreeg ik niet van de show hoor. Begrijp me niet verkeerd. Ik ben blij met wat ik heb gekregen. Met hulp van veel bedrijven en personen is het gelukkig voor elkaar gekomen om de 45 (!) jaar oude elektrische ijskar mooi en goed aan het rollen te krijgen. Boermarke, Benno Nijhof en mijn grote vrienden van de Batterij Specialist waren de grote krachten hierachter. Mijn dank is nog immer groot. Heel erg groot.
We zijn aanbeland op het laatste gedeelte van een seizoen. Een hopeloze start. Vaak te koud en te nat. Ik ben er wel op uitgetrokken maar veel verdiende ik niet in die eerste maanden.  Nadat ook mei nog wat moeizaam ging, ook door een pechgeval (relais) met de Snor kon ik na reparatie door Raymond Korte en Alex Hamhuis en een overigens geschonken relais uit de klantenkring het seizoen eindelijk echt beginnen. Althans, dat was de gedachte. Maar weer kwam er een kink in de kabel. Begin juni overleed plotsklaps mijn schoonmoeder. En kon ik als gevolg daarvan opgeteld zeker een halve maand niet uitrijden. Er moest gewoon veel gebeuren. Veel heen en weer gereden naar Hilversum, daar waar ze woonde. Geen enkele vergoeding voor de dagen welke ik niet kon uitrijden, immers, je bent ondernemer, geen werknemer. Na deze periode was het vat kennelijk nog niet leeg. Kort hierna volgde het dieptepunt in de pechgevallen met de Snor. De pech met de kogellagers in een achterwiel. Stond ik daar stil op de Hasseler baan. Meer vernederend kon het niet. Net een pechgeval opgelost (relais) of het volgende pechgeval was er. Met opnieuw de hulp van mijn inmiddels trouwe vriend Raymond Korte, Vorgers Borne en mijn nieuwe vrienden van Nijkrake kwam het allemaal wel weer goed en kwam het ijsbedrijf dan echt en eindelijk op gang. in juni. Nee. De start was allerbelabberst. Slecht gewoon. Zat me in die periode ook niet echt mee.
Maar al gauw werd het beter en met de prachtige nazomer kon ik nog wel wat goedmaken. Op een paar plaatsen in verschillende wijken stond er altijd een biertje klaar. Of koffie. Het werd me meerdere malen aangeboden. Ik dank de betreffende mensen. Ook diegenen waarvan ik kadootjes of prachtige fotos heb mogen ontvangen.  Geweldig gewoon! Het bedrijf Franky's ijs is enorm gegroeid. Qua omzet maar vooral qua bekendheid. Niet zo gek met een tv uitzending natuurlijk. We zitten op de goede weg. Een bedrijfsbus is aangeschaft en inmiddels voorzien van een prachtig verzorgd logo (Danny Hof van Hollands Schoon en Robin Frongink van BAMSIGN). 

Alleen dat uren quotum. Dat blijft mij maar nekken. Los van de ww uitkering wil ik nog niet. Ik heb er recht op en ik zal het recht nemen ook. Zeker zolang als het kan. Gewoon omdat ik er uiteindelijk ook voor gewerkt heb en mijn best doe, althans dat vind ik, om werk te vinden. Zelfs een studie volgen om beter voor de dag te komen. Ik geef namelijk NOOIT op.

De ontbijtservice heeft al die tijd lekker meegelopen. In alle rust gaat dit gewoon voort. De ene maand wat minder en de andere maand wat meer. Mijn begroting (raming) klopt in ieder geval wel. Wel had ik minder tijd voor promotie tijdens het ijsseizoen. Dat zal ik eerdaags weer gaan verbeteren.

Mijn hoogtepunt beleefde ik nog geen 3 weken geleden. Uiteraard begrijp ik dat sommigen onder u denken dat de tv uitzending mijn hoogtepunt zou moeten zijn, maar nee. Dat was voor mij echt KiNDERDAG 2016!!! HET hoogtepunt. Maandenlang was ik ermee bezig geweest. Geflankeerd door mijn familieleden. Iets doen voor de kinderen. Iets teruggeven. Het voelt zo verschrikkelijk goed. Het was een droom die uitkwam. Maar het was voor mij ook wel degelijk iets waarmee ik voor mijn gevoel met mensen kon afrekenen. Mensen die denken dat ik te oud ben voor werken in hun bedrijf of mensen die denken iemand als mij niet meer nodig te hebben. Even laten zien wat ik in mijn mars heb. Sorry maar dat moet er even uit.
Ik ben Frank. Verkoop geen onzin. Wil gewoon werken. Helpen!
Het mooiste zou zijn een baan van oktober tot maart. Dat zou echt geweldig zijn. Dan kan ik mijn leventje wel voortzetten op de wijze welke ik dit jaar heb gedaan zonder uitkering. Los van het UWV. Meer uren kunnen maken omdat er geen urenqoutum meer bestaat. Volgend seizoen ga ik wel proffesioneler worden. De bolprijs ijs blijft vooralsnog nog staan op 90 cent.
Maar wil men mij ergens hebben dan gaat het wel duurder worden. Tenslotte moeten er hier ook mondjes gevoed worden en niet alleen met ijs!

Het was dus uiteindelijk een goed jaar. Een mooi jaar waarop ik met veel plezier kan terugkijken. En het is nog niet eens voorbij. Misschien moet ik nog optreden met de ijskar. Wellicht ook nog op andere gebieden. Wie zal het zeggen?
Ook de ijstaarten zal ik weer gaan aanbieden. En de rollen ijs. Dat blijft ook.

Eerst ga ik op een dikverdiende vakantie. En daarna zien we wel verder. Ik stop niet met ijs. Ik ben slechts met winterslaap.
En ik hoop dat het snel weer voorjaar is.

En net wanneer je je bedenkt dat alles voorbij is, dat je seizoen is afgelopen gaat de telefoon.
Een vreemd nummer.
Of ik aanstaande dinsdagavond ijs kan komen scheppen bij een bedrijf in Hengelo!
En natuurlijk zegt de ijscoman toe dat te willen doen. Vakantie of niet. Ik ben er!
Zo gemakkelijk gaat dat.
Even mijn vakantie onderbreken.

Ik heb dit jaar dus veel hulp gehad. En ik wil deze mensen/bedrijven heel graag  bedanken. En vooral ook benoemen.

Uit dankbaarheid;

Benno Nijhof, Boermarke, de Batterij-specialist (Sandra Busscher, Raymond Korte en Alex Hamhuis), Danny Hof van Hollands Schoon, Hubo Zuid, Noaberhuus de Nijverheid, Voskamp bedrijfskleding, Voskamp Zonnepanelen, Frank Peters, Tijs Jagers, Cherry Nederland, Bioscoop Hengelo, Handelsonderneming HD, Jeroen van den Hoek, BAMSIGN, Edwin Elfring, Annemieke en Freddie Grandadam, TP sound, Geelen, Postma Financiëel Advies, Fam. Rolleman, Tuindorpschool, Gemeente Hengelo, Vorgers Borne, Nijkrake, Niek van Steden, Henry Satink, Staatsloterijshow Puur Geluk, Dinoland Zwolle, de Waarbeek Hengelo, Moaties, Barst Hengelo, Manege Marina Kuipers, FC Twente, Plus markt Agathaplein, Elles Orriens, Belinda Dijksma, Esther Bouwman, Kitty Boereboom, Joeri Boereboom, Amber ten Berge, Nickey Boereboom, Vakantiespelen t Lansink, Peter van Deutekom, Stichting Tuindorp, Speeltuin t Lansink, Raymond Bloem, Raymond Neuber (Safety Proof), Frans Mensink en natuurlijk mijn allergrootste vriend; mijn vader die altijd een luisterend oor was dit seizoen. Zo trots op die man! En uiteraard al mijn klanten!

I love you all!

En nu vakantie! Eerst een weekje thuis. Want mijn jongens moeten nog vakantie krijgen. En dan, op naar weer een nieuw avontuur te Zweden. Ik weet nog niet of ik a.s. weekend een hoofdstuk schrijf. Dat bekijk ik daar ter plekke wel.
Voor nu; tot gauw, waar en wanneer dan ook!

Frank Boereboom
Franky's ijs en Ontbijtservice
Hengelo