2017-02. De beurs

Ik werd gevraagd. Door iemand die ik niet eerder had ontmoet. Zijn naam was mij onbekend. Hij had van mij gehoord via via. En had zich via die relatie bij mij gemeld, ergens begin december. Of ik eens met hem wilde komen praten. Hij was op dat moment in Oldenzaal en had tijd. Of ik ook even tijd kon maken, tenslotte was hij nu in de buurt. Hij wilde mij graag ontmoeten. En dus staakte ik mijn ochtendwandeling en zei hem toe na thuiskomst eerst even een douche te nemen en daarna naar Oldenzaal af te reizen. Dat het allemaal nog wat kon duren maakte hem niks uit. Rond 14.00 uur zouden wij elkaar ontmoeten. Het gesprek in het Grand Café, middenin Oldenzaal, verliep al vanaf het begin zeer prettig. Hij vertelde dat hij directeur was van een bedrijf dat ijsmachines verkoopt. En dat dit bedrijf op de Horecabeurs 'Horecava' te Amsterdam een stand zou exploiteren. En ze zochten nog een persoon dat hen kon helpen om middels ijs, ter plekke uit hun machines draaiende, aan potentiële klanten te doen verstrekken. En daardoor de drempel om op hun stand te komen wat meer te doen verlagen.
Ik weet het wel. Ik kom ook wel eens voor Franky's ijs op een beurs. Soms wordt je flauw van de wijze waarop vertegenwoordigers je proberen binnen te slepen. Als je vaak beurzen bezoekt maak je dat dus veel mee. En dat maakt jou als potentiële klant bij voorbaat niet makkelijk om een stand te betreden. En tijdens mijn gesprek met de directie van dat bedrijf kwam naar voren dat ze iemand zochten die dat probleem kan tackelen. Ervoor kan zorgdragen dat de drempel in ieder geval laag genoeg is om mensen zonder al teveel weerstand op de standvloer te krijgen. En uit het gesprek met mij  maakte hij op dat ik die persoon moest zijn en dus werd ik gevraagd om voor hen te komen werken op de Horecava. Een goede vergoeding, een hotelkamer en alle reiskosten zouden worden gedekt. 4 dagen werk! Van maandag tot donderdag.
In een eventueel volgend gesprek zouden we het over die verdiensten hebben.
Omdat ik geen werk heb, het ijsseizoen op zijn gat ligt en geld een middel is om in levensonderhoud te kunnen voorzien zegde ik die middag mijn hulp aan hen toe.

Een week later werd ik uitgenodigd te Bunschoten. Daar werd ik door beide directeuren gebriefd. En ontstond een wederzijds respekt. Ik voelde mij er erg thuis. Een redelijke vergoeding voor mijn werk op de beurs, mijn reiskosten om in Bunschoten en weer thuis te komen, ook voor een volgende ontmoeting om met ijsmachines te oefenen, zouden worden vergoed. Ook de hotelkamer zou worden geboekt als ook de treinreis naar station Rai als naar huis 4 dagen later. Elke avond mag ik lekker uiteten met een prima geldbedrag. En op 1 avond (woensdagavond) gaan we met zijn allen (ongeveer een mannetje of 15) Amsterdam onveilig maken. Eerst uiteten met zijn allen en dan de kroeg in. Kost mij uiteraard ook niks. Net als de taxi. De vergoeding voor mijn optreden, tot slot, is netjes.
Het is nu vrijdag. Overmorgen vertrek ik. Een pracht van een stand. Inmiddels foto's van gezien. Super!
Het maakt mij blij. Toch nog iets te mogen bijdragen. En ook de reden waarom ze tot mij zijn gekomen vervult mij met enige trots. Het vertrouwen in de ijscoman is kennelijk groot. Ik doe kennelijk iets goed!
Ik geef toe; ik zal mijn uiterste best gaan doen. Omdat alles enorm goed is geregeld.
Het werk komt dus goed uit. Ik kan wel wat centen gebruiken. En ik ben er ook van overtuigd dat ik het na de beurs als leuk zal betitelen. Want het zal ook zwaar worden. En er zullen momenten komen dat ik de dag voorbij wens. Maar... evengoed zullen er positieve momenten zijn. En ze zullen uiteindelijk overheersen. Ben ik zeker van!

Deze week stond en ook volgende week  staat dus in het teken van die beurs. Inmiddels al veel voorbereidend werk verricht. Mijn koffer is gepakt. De laatste boodschapjes zijn gedaan.

Deze week is ook een week geweest waarin ik dichterbij dan ooit bij werk gekomen ben. De mogelijkheid doet zich voor dat ik mogelijkerwijs weer werk zal hebben. Een part-time baan waarbij ik mijn ijsbedrijf meer dan als vorig jaar kan voortzetten. Zonder bemoeienissen van het UWV. Zonder enige beperkingen.
Dat zou natuurlijk het beste nieuws van de wereld zijn. Daar kan met alle respect en hoe leuk ook, geen beurs tegenop. Natuurlijk kan en mag ik er (nog) niks over zeggen en dat doe ik dan ook verder niet. Ik beloof u dat wanneer hieromtrent nieuws is u dat uiteraard zal vernemen.

Mooi nieuws dus. Het jaar lijkt goed te zijn begonnen maar daar moet ik toch even een stokje voor steken. Gezondheid is het aller-allerbelangrijkste goed. En laat dat goed nu in 1 week 2 van mijn dierbaren in negatieve zin hebben getroffen. Ik maak mij daarover overigens wel zorgen. Laten we hopen dat we gauw uit deze ietwat onzekere situatie komen.

Het ijsbedrijf ligt dus op zijn gat. De ontbijtservice draait lekker door. De ontwikkeling van mijn nieuwste uitbreiding Crêpes krijgt na de beurs zijn vervolg. Dan gaan we de symbolische "meters" maken. Dan wil ik eind januari operationeel zijn en mijn primeur gaan houden. Zonder uit de school te klappen heb ik een leuk idee bedacht. Dat krijgt zeer binnenkort zijn vervolg. Op facebook.

Nu ik dus naar de horecava ga en moet werken tot 12 januari 18.00 uur ben ik helaas niet aanwezig op de Nieuwjaarsbijeenkomst van de gemeente. Het is op deze bijeenkomst dat ik in het zonnetje zou worden gezet door de Burgemeester en bovendien zou worden gekroond tot 1 van Hengelo's Talenten.
Dat vind ik natuurlijk enorm jammer.  Ik had er heel graag bij geweest. Wellicht kan iemand, wanneer die er bij is en er iets gebeurt, datgene opnemen? Zou het erg fijn vinden. Ik heb mij inmiddels wel keurig bij de Gemeente  afgemeld, dus misschien gebeurt er die middag/avond voor mij dan ook niks meer. Ik zal in ieder geval onderweg zijn naar Hengelo op dat moment.

Volgende week vertel ik graag over mijn 4 daagse te Amsterdam. Over mijn aanwezigheid in het hol van de Leeuw. Ik ken Amsterdam. Als Hilversummer kwam ik er veel. Werkte er zelfs jaren bij en op het hoofdkantoor van Randstad Uitzendbureau. Toen al werkte ik met Tukkers als servicemedewerker voor de regio Noordoost en Oost Nederland (met name Twente) en was ik soms zelfs aanwezig bij de opening van een nieuwe vestiging. Onder andere te Roden en Deventer. Bij de opening van die in Deventer was ik zelfs degene met de schaar. Het was een mooie tijd waarbij wij als servicegroep elke donderdagavond Amsterdam introkken om er soms de volgende dag direct vanuit de kroeg weer op het werk te verschijnen. Toen hield ik dat nog makkelijk vol. Tegenwoordig lukt mij dat niet meer. Leeftijd he?
Toen ik daar wegging en in dienst kwam van een bedrijf in Weesp was dat gauw voorbij en had ik geen wilde haren meer. Ook geen normale meer trouwens!

UPDATE ZATERDAGOCHTEND 7 januari.

Zojuist een ontbijtje afgeleverd in Oldenzaal.  Het was glad en koud. Maar het is gelukt. Ik was al vroeg wakker vanwege een opspelende kies. Om nu op de beurs niet met vreselijke pijn te moeten rondlopen ga ik nu maar naar de tandarts. Wordt daardoor natuurlijk wel een dure aangelegenheid. Maar ja, wat moet je anders? Kan moeilijk met mensen gaan praten wanneer die bek niet meewerken wil. Nou ja. Over alles wat na nu plaatsvindt vertel ik volgende week wel weer. Op naar de beul nu...

Ik wens u allen een goede week toe.
En zeg; tot volgende week!

Frank Boereboom
Franky's ijs en Ontbijtservice
Hengelo