2017-16. Pasen!

Het is Pasen. Het rijden met ijs is middels de aan mij verstrekte vergunning, niet toegestaan. Het weer speelt overigens ook een negatieve rol, het is eigenlijk te koud. Niet dat ik niks zou verkopen, maar zeker wel minder dan anders en wat ook belangrijk is in deze; je raakt zelf door en door koud. Gisteren na mijn openingsronde op de Berflo Es had ik eenmaal weer in huis een behoorlijke tijd nodig om weer warm te geraken. Klinkt wellicht wat vreemd maar als je uren in de buitenlucht werkt, trekt de kou langzaam maar zeker door alle laagjes van je kleding. En zo bleef ik lang met een deken over mijn lichaam getrokken op mijn stoel tv kijken. Af en toe was ik zelfs even weg. Viel ik gewoon in slaap. Gisteren was ik voor mijn route op de Berflo Es ook nog op de Bornsche Maten alwaar ruim 150 kinderen meededen aan het zoeken naar paaseieren. En de organisatie ervan vond het leuk wanneer hun ijscoman met kar daarbij aanwezig zou zijn. En dus trok ik die middag met de Snor naar Borne. Het duurde een goed uur en toen waren alle verstopte eieren door de aanwezige kinderen gevonden.  Ik verkocht een paar ijsjes en kon eigenlijk terug zonder echt iets te hebben verdiend. En toch moet ik zeggen dat ik het graag heb gedaan. Het waarom mag duidelijk zijn. Dit was pure investering. Ik had overigens met dit weer ook niet anders verwacht, wel gehoopt trouwens. Maar ik rijd nog zo kort op de wijk dat ik nu meer heb aan bekendheid. Dus verkoop je omwille van het slechte weer geen ijs, dan staat de ijskar toch op het netvlies van de daar aanwezige wijkbewoners. En ik begreep natuurlijk ook wel dat uren in de kou verblijvende nu eenmaal geen behoefte aan ijs kon opwekken. Want het was ook koud. De doorstaande wind maakte het zelfs voor het gevoel nog kouder.
En dus reed zelfs ik met de winterjas aangetrokken de rit naar Hengelo terug. In die minuten had ik het weer even heerlijk warm. In de cabine en dus uit de wind en met bovendien voldoende kleding aan. Op de Berflo Es trok ik de jas weer uit en probeerde ik ijs te verkopen op de sterk ingekorte route. Toen het half 7 in de avond was kwam ik weer in huis. Tijdens de ingekorte route had ik mijn jas dan weer aan dan weer uitgedaan. Het lichaam was door de koude wind zo afgekoeld dat ik maar wat blij was dat ik mijn jas had meegenomen. Eenmaal thuis moest ik uren opwarmen eer ik het zelf weer echt warm had. Het gaat allemaal ongemerkt. Pas wanneer je weer in de warmte terugkeert besef je hoe koud je het hebt gehad. De rit op de Berflo Es was niet slecht gezien de omstandigheden waarin ik heb gereden. Ik had niet verwacht nog zoveel ijs te verkopen. Een teken dat iedereen na de winter wel aan ijs toe is. En dat dat zelfs geldt wanneer het wat te koud lijkt voor ijs. De mensen op de Bornsche Maten waren net als ik al uren buiten geweest. Die wilden maar 1 ding; naar een warm vertrek. Hier op de Es wilden ze juiste een koele versnapering en stapten de mensen vaak in t-shirts op de ijskar af. Een tegenstrijdige situatie derhalve. Mijn eigen gemaakte Daim ijs vond weer goed aftrek en werd bovendien erg gewaardeerd. De opnieuw vele op facebook geplaatste berichtjes erover, gaven opnieuw aan dat ik een heerlijke ijssmaak had gefabriceerd. De grondstoffen zijn nu op. Maar ik heb nog zeker 10 liter Daim ijs.  En inmiddels weet ik waar ik de belangrijkste grondstof: het Daim, kan halen. En dus gaan we eerdaags weer produceren.

Het is de laatste week vóór de 250 ste (!) aflevering van mijn blog. Die aflevering is al bijna klaar. Afgelopen week behoorlijk druk mee geweest. Ben wel heel trots dat ik dat heb bereikt.

Waar ik ook wel heel blij mee ben is het aantal opdrachten voor mijn ijsbedrijf en zelfs ook voor de Crêperie. Inmiddels al meer dan 20 afspraken, verspreid over drie maanden. Dat lijkt wellicht nog wat weinig, maar ik verzeker u, dat dat voor dit moment (zo half april), al behoorlijk veel is. Ook met de Crêperie staat er een beste afspraak. We gaan zeer zeker de goede kant op. Nu het weer nog!

Op deze eerste paasdag regent het. Komende dagen gaat het zelfs vriezen. De lente lijkt verder weg dan ooit. Mijn internet is uitgevallen. Dus vandaag de hele dag mogelijk geen tv en telefoon. Een storing bij KPN zo werd mij vannochtend verteld.  En deze duurt tot maximaal morgenochtend. Hopelijk hebben we snel weer wifi. Tot dan is het behelpen met het mobiele netwerk. Ik kan nu dan ook helemaal geen foto's plaatsen bij dit hoofdstuk. Dat is wat jammer.

Volgende week hebben we feest. 250 hoofdstukken. Drie en een half jaar lang schrijven zit er dan op. Elk weekend en soms ook halverwege de week schreef ik een bijdrage aan mijn blog. Schrijven is leuk. Het is een manier om te verduidelijken. Om je zaak te maken. Mensen te binden.

"Ik ben wie ik ben. Doe wat ik wil en met zoveel plezier.
Niets of niemand zal mij dat ooit ontnemen. Daar ben ik zelf bij".

Ik wens u nog een fijn pasen toe.
Tot volgende week bij de 250ste aflevering!!!

Frank Boereboom
Franky's Food
Hengelo