2017-30. Chaos in de tent!

Jemig. Wat kan het in een seizoen toch vreselijk tegenzitten! Zo je best doen en dan door externe factoren gewoon in het werk als ijscoman, mijn belangrijkste inkomenstak, lamgelegd worden.
Eerst was daar deze week, het plotsklaps uitvallen van vriezer 1, geparkeerd op de fietsijskar. Dienstdoende als extra opslag. En uiteraard ook klaar om ingezet te worden op feesten of partijen waarbij ik met de Snor niet gemakkelijk kom. De vriezer, nog maar 3 jaar oud had het begeven. Dood! En het ijs wat in deze vriezer lag was daarmee ook verloren. Een schadepost van minimaal 800 euro. Een paar afspraken kon ik daarom niet nakomen. Wat nog meer schade opleverde. Verzekeren kan je je wel bij verlies aan ijs, maar het eigen risico is zo hoog dat het nooit loont je daartegen te verzekeren. Zelfs niet als de kist tot de nok toe zou zijn gevuld met ijs. Dan nog was het te betalen eigen risico hoger als de voorraad tegen inkoopprijs. En de kist? De kist was niet oud en dus belde ik daags erna naar de leverancier. Ook hun vonden dat de kist te snel aan zijn einde was gekomen en wilde meedenken in een stuk coulance (koel-ance😉). Maar verder dan een korting van 35% op een nieuwe vrieskist konden of wilden ze niet gaan. Kortom, de nieuw benodigde kist kost mij ruim 500 euro. U  moet wel weten dat de kisten welke ik gebruik anders zijn dan de huis/tuin vriezers. Het zijn eigenlijk ook ijsconversatoren. Ze hebben extra dikke isolatiewanden en zijn bestand tegen vele verplaatsingen op de mobiele markt. Waarom die kist nu al stuk is is gewoon gissen. Ik heb werkelijk geen idee. Heb er ook geen behoefte aan om daar nog tijd in te steken en dus koop ik eerdaags een vervangende vriezer.
De defecte kist bleek dus niet het enige probleem deze week. Op dinsdagavond reed ik als normaal op de Bloemenbuurt. Het geratel uit de motorkap van de Snor, mijn andere ijskar, begon steeds erger te worden met de meters die ik maakte. De kettingproblematiek waarvan ik al op de hoogte was bleek steeds groter te worden. De Snor had gewoonweg meer moeite om de gang er in te houden. Het werd op een gegeven moment zo erg dat ik de motor kon ruiken. De Snor moest tenslotte steeds harder werken om de snelheid erin te houden. Het ging gewoonweg niet meer. Na mijn route parkeerde ik de 'zieke' Snor op zijn parkeerplaats bij huis. En was ik bang, zeer bang. Bang dat dit het einde kon zijn van zijn leven. Ook al omdat ik had begrepen dat onderdelen erg schaars zijn. De dag erna belde ik hopeloos met de enige monteur die ik ken en vertrouw. Hij dacht dat het beter was wanneer ik de  strak aangespannen (om nog grotere ellende te voorkomen) beter weer kon ontspannen. Dan zou de motor in ieder geval weer een stuk meer ontlast worden. De dag erna ontspande ik de ketting en reed de Snor bij de testrit op zich weer redelijk. Echter nog altijd knarsend en piepend. Het leek wel een zware trein die teveel wagons achter zich moest meeslepen. Ik besloot kort na deze proefrit dat ik nog slechts de bestaande afspraken zou gaan afwerken en de Snor verder zoveel mogelijk zou ontzien. In afwachting van de inderhaast opgetrommelde monteur. Later die week kwam de monteur met een aandrijfriem en nieuwe tandwielen. Omdat een ketting onderhoudsgevoelig is en bovendien erg moeilijk te verkrijgen. Het zou wel een kunst worden om het één aan het andere aan te passen.Hij begon daarom ook wat moeizaam aan het karwei. Dat gegeven verontrustte mij behoorlijk, maar na een uurtje of twee hard werken bleek dat alles goed was gegaan en reed de Snor voor het eerst in zijn 47 jarig leven op een aandrijfriem ipv een ketting. De verwijderde ketting en tandwielen lieten er geen onduidelijkheid over bestaan: het had al in de laatste week goed fout kunnen gaan. Zo slecht als die waren. Afijn, de bijgevoegde foto's spreken voor zichzelf. Blij dat ik in ieder geval de geboekte afspraken heb kunnen afwerken, de modificatie is geslaagd én bovendien van de monteur heb kunnen vernemen dat er ergens bij Amsterdam een 3 tal loodsen vol met onderdelen voor de Spijkstaal zijn gevonden. En dat geeft nog meer rust kan ik je verzekeren. 
Het vertrouwen in de Snor is er na modificatie weer. De proefrit maakte duidelijk dat de Snor weer prima loopt. Ietsje harder bovendien. En minder lawaai.

Deze week laat nog maar eens zien dat het zomaar mis kan gaan. Met veel pijn en moeite heb ik alle opdrachten naar behoren afgewerkt, terwijl ik toch niet zonder angst in het karretje zat. Bang om hem helemaal aan gort te doen rijden.
Maar gelukkig bleef mij verdere schade bespaart.

De week was verder prima te doen. Dat de Snor zich goed hield tijdens de ritten was fijn waardoor ik overal keurig op tijd verscheen. Bij 1 afspraak had ik geen ijscokar bij mij. Wel ijs trouwens! Dat was op een basisschool op de Hasseler Es. Daar was ik uitgenodigd om ten overstaan van leerlingen van groep 2 een aantal vragen over mijn werk als ijscoman te beantwoorden. Los van het feit dat kinderen puur zijn in het benaderen van andere mensen en ook hun vragen oprecht en eerlijk zijn stelden ze echt goede vragen. Het ijs dat ik had meegebracht deelde ik uit aan alle kinderen van de groep en na een uur spervuur aan vragen verliet ik de school.
Het was een mooie opdracht geweest.
Ook was ik deze week op een school in Borne en op de Woolder Es. Ook hier kon ik weer veel kinderen verblijden met een ijsje. Blij keerde ik donderdag vooral na de Woolderschool huiswaarts. Nog 1 opdracht met de slechte ketting en dan zou alles óf anders worden (lees; goed) óf juist fout en dan zou er een einde zijn gekomen aan de Snor. 
Afijn, ook deze laatste opdracht voor de modificatie verliep gelukkig goed waardoor ik de Snor eindelijk op zijn reparatieplaats kon parkeren.
U kent inmiddels de afloop. Alles is goed gekomen, God zij dank!

De KiNDERDAG editie 2017 beleeft een goede opstart. Alles is inmiddels bekend.
Het wordt een druk programma en er hebben zich meer dan 100 kinderen aangemeld voor de brunch. Los daarvan komen er natuurlijk ook nog andere kinderen.  Een korte selectie van wat er komen gaat:
Springkussen, Knutseltafel, Smincken, Draaimolen, Hotdogkar, Suikerspin, ijskar, pannekoekjes op vuur bakken, muziek, Stoepkrijten, de Dondersteen is aanwezig alsook Anka Stokkers met de Vliegers, de speeltuin is open en nog wel wat meer (ben ik nog mee bezig). Dit uiteraard allemaal na de brunch met de ijscoman. Hoe mooi!
Op het ijs na (normale prijs), vragen we  slechts lage vergoedingen voor koffie en frisdrank. Alle andere zaken alsook Ranja zijn gratis. De brunch ook!

Een feest voor en door kinderen. Zo moet het zijn en zo zal het zijn.
Een ieder die een kind of kinderen hebben ingeschreven krijgen rond half augustus of al eerder een mail. Daarin wordt u nog  om 1 ding gevraagd. Dan wordt ook de laatste toevoeging een feit.

De vakanties zijn begonnen. De drukte is voorlopig even voorbij.  Ik ben opgelucht dat de Snor nog leeft. De monteur zei mij ook nog dat er veel moet gebeuren wil ik nooit meer kunnen rijden. Nu de opslag van zoveel onderdelen is ontdekt is de Snor nog een lang leven beschoren. Eerdaags maak ik tijd voor dat ontdekte depot. Koop ik wellicht een komplete motor. Als reserve. Kan mij voorlopig niks meer gebeuren.

Voor diegenen die nu op vakantie zijn; een hele fijne vakantie gewenst! Een behouden terugkomst over 2 a 3 weken. En voor de thuisblijvers het volgende: ik hoop u gauw weer te ontmoeten met mijn gemodificeerde Snor.

Mocht er tot slot nog iemand zijn die mij wil helpen met Kinderdag; u mag mij mailen of bellen. Er zijn nog wel wat mensen nodig.

Groetjes Frank Boereboom
Frankys Food
Hengelo