2017-36. Het einde van het ijsseizoen nadert....

Zelden zo'n raar gevoel gehad. Net al rijdende door de Hengelose Es bekroop mij het gevoel dat het niet lang meer duurt eer ik de Snor op zijn rustplek parkeer. Het seizoen nadert zijn einde.  Het aantal boxen ijs neemt af. De wafelvoorraad slinkt. Het gevoel is veelzeggend. Meer dan ooit heb ik door dat het einde in zicht komt. En voel ik heel goed wat komen gaat. Het was al met al een raar of vreemd seizoen. Vanwege de weinige uitrijddagen heb ik slecht gedraaid. Wanneer ik kon rijden draaide ik wel altijd veel beter dan vorig jaar. Daarover ben ik dus zeer positief. Ik heb heel veel nieuwe mensen leren kennen. Omdat ik ook in veel nieuwe wijken kwam als bijvoorbeeld de Bornsche Maten. En die mensen. Al die kinderen. Ik zie ze. Ik hoor ze.

Vandaag rijd ik door de Hengelose Es. En het Wilbert. Ik zie al die kleine gastjes. Allemaal komen ze voor een ijsje. Ze weten allemaal wie ik ben. "Franky, Franky mag ik een ijsje?". En dan ben ik aangekomen op de Hasseler Es. Bedenk me dat ik hier best even kan bloggen. Er is nog niemand. En dus met een glaasje wijn schrijven. Er komt een kind naar me toe. Wat voorzichtig stelt zij haar vraag: "Franky, ben je er volgende week ook nog?". Mijn antwoord is dat ik dat niet zeker weet en dat dat vooral aan het weer ligt. Ze besluit volgende week te komen kijken. Vandaag mocht ze geen ijsje. Ik hoop dat ik er volgende week kan zijn, al was het maar voor haar alleen. Het leest misschien wat raar maar God... wat houd ik toch van dit vak! Ik ga ze missen al die kleintjes en ouderen. Vandaag was het weer nog goed. Betwijfel of dat morgen ook nog zo is. Maar het meeste last krijg ik van de inmiddels al vroeg invallende duisternis. De avonden worden korter. De kinderen liggen alweer vroeg op bed want  de scholen zijn weer begonnen. Ik kijk inmiddels wat om mij heen. Het glas is bijna leeg. Een half uurtje verstreken. Nog weinig mensen gezien. Een volgend glas wordt besteld. Vind dat ik dat wel heb verdiend. Dat de avonden korter worden heeft wel directe gevolgen voor alle wijken.
Eerst gaat Borne eruit. Dan volgt Groot Driene en vervolgens draaien we het licht steeds lager en gaan er uiteindelijk steeds meer wijken af van het bestaande schema. Totdat ik op Tuindorp het lichtknopje de laatste zet geef.
Inmiddels heb ik even tijd genomen voor de vaste klanten. Allemaal zijn ze op de hoogte van het naderende afscheid.
Ik schat zo in dat ik op deze wijk nog wel een keertje langskom. We zullen zien!

Kinderdag staat voor de deur. En het moet gezegd; ik ben er helemaal klaar voor. En mijn 'vrijwilligers crew' ook. Ik ben blij met deze groep mensen. Ze doen allemaal uitstekend hun best om mijn dag tot een goed einde te brengen. En ook zijn er veel bedrijven die hun bijdrage met plezier hebben gedaan. Naast de financiële bijdrage van de Gemeente, de hoofdsponsoren als Plus, HD Handelsonderneming en Frankys-Food zijn er namelijk ook bedrijven die hebben geholpen bij het doen uit komen van wensjes door kinderen gedaan. Het is nu klaar en voorbereid. Een lijst zal eerdaags op Facebook worden gepubliceerd. Als dank!

Ik ben eigenlijk best trots op het werk dat ik met name dit jaar heb gedaan. Vooral weer veel gepioneerd. Een groep volgers op facebook dat is gegroeid tot ruim 2100! Eigenlijk een onvoorstelbaar groot aantal voor zo'n klein en maar voor een  halfjaar werkend bedrijfje. Het doet mij goed! Zeer goed kan ik u verzekeren.

Het gevoel is dubbel. Mooi werk gedaan en Kinderdag in progress, maar ook wetende dat het seizoen haar einde gaat kennen. De karren weer in de opslag gaan en het aantal werkende vriezers zeer binnenkort zullen worden uitgezet. Het elekticiteitsnet in huize Boereboom weer een normaal net wordt. Eéntje waarvan de stoppen nu goed blijven werken. Niet uitvallen door de extreem grote vraag naar spanning.

Ik ben hier op de Hasseler Es bijna klaar.
Geen klanten meer en dus op naar huis.
De Snor draait prima en het asfalt glijdt onder mij en de Snor weg. De Hasseler Es achter mij latende. Nog 1 bult en dan via de Oldenzaalsestraat richting huis. Er wordt gezwaaid. Getoeterd. Gewezen. En geroepen. Het is een feest ijscoman van Hengelo te zijn. Misschien is het daarom dat ik vandaag dat dubbele gevoel had.

Ik hou van mijn werk.

De komende week gaan we per dag bekijken hoe het loopt. Wat mij betreft blijf ik tot half oktober gewoon doorgaan.
Wel op een nivootje lager, dat dan weer wel.
We gaan het zien.

Wens u allen een fijne werk toe!

Frank Boereboom
Frankys Food
Hengelo