2017-39. De onrust!

Dat het dit jaar niet heeft meegezeten is een understatement! Niets maar dan ook niets werkte echt mee. Toegegeven; dé dag van het jaar voor mij: kinderdag,  verliep droog. Dat dan weer wel. Maar daarnaast was het niet al te best. Nu ook weer. Het mooie weer is eindelijk daar. September was echt slecht tot nu toe. Maar nu spelen net als eerder dit seizoen, andere veel belangrijkere zaken en kan ik mijn kop er gewoonweg niet bijhouden. Bij tijd en wijle voel ik mij slecht en verdrietig omdat ik er helaas niks aan kan veranderen. Hoe graag ik dat ook zou willen. Soms als ik alleen ben laat ik mij even gaan. Dat dat gebeurt is goed. Het hoort bij deze situatie. Het gaat uiteindelijk weer over. Ik wil er nu nog even niks over kwijt. Ik kom er nog wel op terug te zijner tijd. De tijd dat dit nog voortsleept is onbekend. We hebben gewoon te wachten. En zolang dit speelt is mijn aanwezigheid in de afrondende fase van het ijsseizoen in de wijken niet meer zeker. Als geschreven op facebook moet ik het per dag bekijken.
Vanaf 1 oktober draait het ijsseizoen echt op de laagste versnelling. Dan rijden we slechts nog op zaterdag en zondag. Totdat het echt niet meer kan. Ik heb het dan over het weer. Wanneer dat is is net als de genoemde omstandigheden onbekend.

KiNDERDAG was dus een groot succes! Zo trots op het bereikte resultaat. Zeker wanneer we in aanmerking nemen dat ik deze voorbereiding van mijn kant als de minst goede heb ervaren. Teveel en te vaak beziggeweest met die andere beslommeringen. Maar dat moest nu éénmaal gewoon. Kon niet anders.
Het mooie aan deze KiNDERDAG is dat alles eigenlijk best goed liep. Dat ik uiteindelijk genoeg mensen om mij heen had. En dat deze mensen maar wat graag wilden helpen. Het is fijn wanneer je als ijscoman op KiNDERDAG gewoon bezig kunt zijn met die gastjes. En ik mij nergens anders mee bezig hoef te houden. Dat was vorig jaar nog zo verschrikkelijk anders. Stond ik nog ijs te scheppen. Niet de hele dag maar wel enige momenten. En kon ik mij niet met die gastjes bezighouden.

De foto's welke ik op facebook plaatste daags na het evenement vertellen als het ware het hele verhaal. Een prachtdag! We hebben het gewoon goed gedaan en de dankbetuigingen kwamen daags erna nog binnen. Ik wil nog enemale benadrukken dat alle bedankjes ook mogen uitgaan naar sponsoren en vooral de hardwerkende vrijwilligers.
Overigens komen er nog meer foto's en ook nog een filmpje. Het is nog even wachten daarop.

Deze week viel dus vwb het ijsrijden in duigen. Een route speciaal opgezet om gastouders, aangesloten bij gastouderland twente, te verblijden met een ijsje, werd abrupt afgezegd vanwege een slechte nieuwstijding behorende bij de eerdergenoemde omstandigheden. Ik kon gewoonweg niet uitrijden. Moest in de buurt van huis blijven. Een andere afspraak werd ook afgezegd. Helaas!
De route van vrijdag over de Nijverheid kwam er ook niet meer van. Erg jammer allemaal. Door die omstandigheden heb ik ook geen moment de tijd gekregen om afscheid te nemen van andere wijken. Dat vind ik echt pijnlijk. Maar ik kan er echt niks aan doen. Het gaat zoals het gaat. C'est la vie!

Komende week ga ik per dag bekijken wat ik nog kan doen. Het zal niet veel meer zijn. Nog een paar afspraken en dan gooi ik de knuppel in het hoenderhok. Gaat de ijskar in de winterstalling. Schat zo in dat dat rond half oktober zal zijn.
Eén ding wil ik nog wel kwijt; ik hoop dat ik nog 1x naar de Berflo Es kan gaan. Of dat gaat lukken hangt sterk af van het weer en die omstandigheden welke mij zo vreselijk bezighouden. Uiteraard sluiten wij het seizoen af op mijn eigen tuindorp. Als elk jaar!

Ik wens u allen een fijne week toe!
Hopelijk zal er in de privé sfeer gauw rust komen. Zou erg fijn zijn. In meer dan 1 opzicht!

Frank