2018-10. Terug op de straat!

"Dan weer wel, dan weer niet". Hét beeld van de afgelopen week. Gaan we wel of gaan we niet. Werd er op dag 1 mooi weer beloofd, de volgende dag alweer niet. Et voila, hier heeft u een deel van de gedachtengang van uw ijscoman in één notendop. Zo kan het verkeren! Het steeds onduidelijker wordende weerbeeld bezorgde de ijscoman zowaar een paar momenten van innerlijke onrust, en dat al zo vroeg in het seizoen! Want er was nog geen Radler Sorbetijs. Het ijs dat van de week nog was getest door verschillende volgers van mijn Facebookpagina Frankys-Food. En in diezelfde week nog, door diezelfde testers een aantal mooie recensies deed opleveren. Daarnaast was er ook nog geen FAIM! ijs. Ook op! En de productie van beide smaken moet nog worden opgestart. En het waarom is voor uw ijscoman o zo logisch, maar leg het onderweg maar eens uit. Dat kost tijd en bovendien levert het mogelijk teleurstellingen op. En dus ga ik het hier en nu maar even uitleggen: 

Zoals ik van de week al op mijn facebookpagina meldde gaan FAIM! en Radler dus (in bekers a 500 cc) naar de Supermarkt! Welke supermarkt het betreft krijgt u in een later stadium wel van mij te horen. Maar goed! Weer een mijlpaal voor Frankys-Food zeg ik maar even. Zo! Dat is er uit! Trots als een pauw! 

Afijn. Omdat deze smaken dus ook naar de Supermarkt gaan worden deze twee smaken dan ook in twee uitvoeringen aan mij uitgeleverd. Deze uitvoeringen betreffen zowel bekers (voor de Supermarkt) als ook grote bakken voor de directe verkoop vanuit de ijskar. Omdat de bekers nog niet binnen zijn en ook de labels er nog niet zijn, moet de productie uitgesteld worden. Zodra de bekers binnen zijn worden beide smaken ijs gedraaid en verdeeld over de bekers en bakken. Pas dan heb ik weer voorraad. Ik baal er uiteraard van maar ik heb gewoon veel tijd genomen om alle voorbereidingen goed te doen afronden. Bovendien heb ik ook best veel tijd genomen om deze stap daadwerkelijk te zetten. Ik heb naar mijn idee alles goed afgewogen. En daarom moeten we nu dus geduld houden. Vervelend, maar o zo waar!

En zo keek ik dus afgelopen week in meerdere opzichten naar dat steeds veranderende weerbeeld. Wel of niet!
En als ik dan toch ga, hoe ga ik dan om met het niet kunnen leveren van de twee nieuwste smaken? Afijn, de weersverwachting voor het huidige weekend, bleek zeer ongunstig. Niet zozeer in temperatuur maar wel in droge perioden.
En dus kon ik over wat anders gaan denken. Rijden zou ik immers niet!

Het weekend startte met een bijna droge zaterdag. En aangezien ik zoveel zin had om er weer op uit te trekken meldde ik op zaterdagmorgen laat, dat ik een testrit zou gaan rijden en ook waar ik deze zou gaan rijden. Een testrit om te bekijken of alles wel naar behoren werkt. Zodat ik volgende week zondag, bij de echte opening van mijn ijsseizoen, niet voor ongewenste zaken kom te staan. De testrit leverde, mij behalve een uitstekend gevoel over de Snor en alle andere zaken waarmee ik werk, een rustgevend gevoel op. Ik was weliswaar nog wat zaken vergeten maar dat mocht de pret niet drukken. Veel kinderen weergezien. Veel ouders ervan ook. En dat was zo leuk kan ik u vertellen dat ik weer meer en meer één werd met het jasje van de ijscoman.  Kortom; ik was weer terug op de straat. Daar waar ik zo graag ben.

Ik voelde niets anders dan opluchting. Opluchting dat alles werkte. Vrijheid. Gezelligheid. Vrolijkheid. Het was duidelijk te voelen en te horen. "Heyyy Frankieeehhh, ben je er ook weer?" Een kreet uit de verte. Kinderen vlogen weer naar hun ouders. En de ouders mochten betalen. En dat deden ze ook graag hoor want ze waren allemaal oprecht blij dat ik er weer was. Hoe leuk toch allemaal weer.
Tja... En dan geniet ik. Zie maar eens om naar zo'n kleintje dat een ijsje krijgt. Dat ene moment. Ik neem het elke keer in mij op. Het bruist zoveel positieve energie! Dat is nergens te vinden. God, wat hou ik toch van dit vak. Pure liefde. Ik kan het bijna niet uitleggen. Het is zo waardevol.
De rit beëindigde ik rond een uur of 5 in de middag. Had best goed gedraaid, maar belangrijker vond ik dat alles goed had gewerkt. Pure opluchting omdat volgende week alles in opperste staat moet verkeren.
De opening van het seizoen 2018!

Het is zondag en zojuist een ontbijtje afgeleverd te Enschede. Het was vroeg. Heel vroeg, maar ja... dat hoort erbij! Ik had niet goed geslapen. Ik had pijn in mijn keel. En ook in mijn linkeroor. Ik had afgelopen donderdag al een vermoeden dat de zeer zware griep van twee maanden terug nog niet klaar was met mij. Steeds hield ik maar die verdomde verkoudheid. Het leek gewoon niet op te lossen. En nu, nu denkt meneertje Griep weer deel uit te kunnen maken van mijn leventje. Potdomme...sodemieter op johhh! Mot je niet! Heb je nooit gemogen! Wegwezen! Maar het leven laat zich niet leiden door mijn wensen. En dus is er opnieuw een ringgevecht met mr. Griep. Ach... er zijn ergere dingen. Het was wel een beetje vervelend om de persoonlijke boodschap van de schenkers van het ontbijtmandje over te brengen aan de ontvangers ervan. Mr. Griep had mij namelijk mijn stem afgepakt. En dus stond ik daar bij de deur van de ontvangers wat te piepen en te kraken. Maar in een inderhaast bij elkaar gezocht en gevonden krachtsinspanning blies ik alsnog de persoonlijke boodschap in één keer door de deur. Om mij daarna te verontschuldigen voor mijn wel zeer hese stem.
Uiteindelijk waardeerden zij mijn vroege komst en werd de gelukkig voor mij, gehoorde persoonlijke boodschap met veel plezier ontvangen!
Weer wat mensen gelukkig gemaakt!
Mooi toch?

Enigszins moe en met een wat vervelend gevoel keerde ik huiswaarts.
Nam plaats in de stoel en viel kort daarna een moment in slaap.

Ik ben weer wakker. Want ik krijg zo visite. Dat wil zeggen; ergens in de middag. En moet dus weer aan de bak. Opruimen, ontbijten en mijn blog afmaken. En dat moet nu eerst. Zojuist ook de bekers betaald en dus komen deze van de week binnen. Ben wel benieuwd hoor. Ook naar hoe het allemaal op de plek gaat vallen.
Maar eerst moet ik ff dealen met Mr. Griep.
Een soort van K.O. dan maar. Ben er inmiddels wel helemaal klaar mee. Overigens wil ik wel benadrukken dat hoewel deze jaargang of deze aflevering van deze griep zwaarder is dan anders, er veel ergere zaken zijn. Kortom, schouders eronder en aanpakken!

Dan nog een kleine mededeling betreffende mijn volgsysteem. Deze werkt dus sinds oktober vorig jaar niet meer. Ik ben druk doende om het weer in orde te maken. Ik hoop het voor komend weekend weer werkend te hebben.

Ik wens een ieder een gezonde en anders een gezondmakende week toe. Het wordt steeds beter. De blaadjes zullen eerdaags uit de knoppen springen (Springtime). En zodra dat gebeurt zijn we hopelijk op weg naar een warme en mooie zomer.

Allemaal de groeten,

Frank Boereboom
Frankys-Food
Hengelo