2018-13. Het slechte gehoor

Dat had ik al even niet meer meegemaakt. Mijn oren zo slecht dat ik niet veel meer hoor. Ze gaan het dan ook goed aanpakken en dus krijg ik alweer voor de 5e keer in mijn leven buisjes in mijn trommelvliezen. Opdat het drukverschil van het middenoor en buitenoor zal afnemen en ik weer beter zal horen. Ik was al bijna vergeten dat ik er vroeger om de haverklap mee geconfronteerd werd. Zo lang ging het alweer goed. De Kno arts uit Hilversum, waar ik opgroeide, was zelfs mijn vriend geworden. Een geweldige arts. Ik kwam er als kind erg vaak. Altijd problemen met mijn gehoor gehad. Ik heb schijnbaar, althans dat zeggen veel mensen uit mijn directe omgeving, veel van mijn vader. Het gedoe rond die oren, dat weet ik in ieder geval zeker, heb ik zo wie zo van hem geërfd! In mijn kinderjaren heb ik dus veel in het Hilversums Roomskatholieke ziekenhuis (RKZ) gelegen. In die periode was ik vaste klant van dokter Langendoen uit Hilversum. Als hierboven beschreven een geweldige arts, die in tegenstelling tot zijn naam nooit ergens lang over deed. Ik weet nog dat ik als kind van 8 of 9 op mijn verjaardag moest worden geopereerd. De dokter feliciteerde mij met mijn verjaardag alvorens hij mij plat spoot. Er moesten toen, net als nu, buisjes worden gezet in mijn trommelvliezen. Toendertijd was dat nogal wat. Ze noemden het een operatie. Mocht daarna ook niet naar huis. Moest er blijven. Tegenwoordig gaat het poliklinisch. En is het al helemaal geen forse ingreep meer.
Maar dokter Langendoen wilde de klus maar wat graag achter de rug hebben. En toen hij dacht dat ik volledig onder narcose was begon hij met zijn incisie. Omdat ik nog niet helemaal weg was deed dat zo'n  verrekte pijn. Bar en boos. Met het openprikken of snijden van het trommelvlies voelde ik de enorme pijn in mijn keel. Vreselijk! Ik heb dokter Langendoen nadien heel erg bedankt voor zijn wel heel lieve verjaardagskado. Het was de vervelendste verjaardag van mijn leven geworden. Ik zal die pijn nooit meer vergeten. En dus toen ik van de week opnieuw naar de kno arts ging hier in het MST wist ik wel welke kant het zou opgaan. Noem het ervaring. Want ik voorvoelde al een week dat ik weer buisjes zou krijgen. En dus gingen mijn gedachten weer terug naar die ene verjaardag, lang gelee. Dat was ook al zo bij alle andere keren dat ik die buisjes kreeg. Hier in Twente hebben ze er ook al twee keer buisjes ingezet. Dat deed Dokter Vrolijk toen nog. Ook al zo'n prima arts. Kon ik mee lezen en schrijven. Ook hij is inmiddels gestopt. En nu ben ik bij een vrouwelijke kno arts. Dokter Prinsen of zoiets geloof ik. Ze doet in ieder geval haar best. Moet er nog aan wennen. Ik ken haar nog niet zo lang. Maar gisteren, toen ik bij haar op visite was, wilde ze gelijk al in één oor een buisje plaatsen. Maar ik zei; "nou nee, ik ben nog niet helemaal voorbereid". enigszins verbaasd om de daadkracht van deze arts. Ik was tussen mijn werk door bij haar op consult. En ik vond dat ik het niet kon maken om in plaats van een kwartiertje er meer dan een uur uit te zijn. "Nee, doe maar beide oren in één keer op een andere dag. Dan hebben we ook de tijd". Ze knikte instemmend en schreef een recept voor mij uit. "Een neusdruppel in een ampul. Eén per dag leegdrukken in beide neusgaten". Ik snapte het niet maar liet het voor wat het was. Begroette haar vriendelijk met een "tot gauw" en reed voor mijn werk naar klanten. Toen ik klaar was met werk haalde ik de neusdruppels in ampulvorm op bij de apotheek en las later de gebruiksaanwijzing. En ik moest er wel om lachen. Ik moest namelijk om het zootje in te nemen een houding aannemen die minstens zo vreemd en onhaalbaar was als een voor een gelouterde turnprof een met hoogste graad gewaardeerde uit te voeren oefening. Zucht! En dan in diezelfde houding ook nog eens proberen die ampul in je neusgat te krijgen. Dat was voor mij in ieder geval niet haalbaar en dus doe ik het op mijn manier die overigens ook toelaatbaar bleek te zijn. Godzijdank. Een paar foto's van die vreselijke houdingen zijn hieronder bijgeplaatst. Ik zou zeggen: oordeel zelf!
Afijn, vanavond is de tweede ampul in beide neusgaten ingespoten. Het zou de zwellingen in de neusholten wat moeten doen afnemen. Nou; ik moet het nog zien!!!
Feit is dat ik nog steeds niet volledig ben hersteld van de griep van januari(!). Ik ben nog immer behoorlijk verkouden. Het houd gewoon niet op! Is toch niet te filmen! En bovendien heeft de griep nu ook nog eens geleid tot een nieuwe "operatie". En dat terwijl het al zolang goed ging. Zo jammer!

Het is zoals het is! We moeten het ermee doen. 10 april word ik geholpen. Dan opnieuw buisjes. En dan maar weer hopen dat het heeft geholpen. Momenteel ervaar ik het drukverschil als doffe klanken. En ook minder geluid als dat zou moeten. Daarnaast heb ik van tijd tot tijd oorpijn. Dan wordt de druk kennelijk tijdelijk wat groter. Dan begint het zeer te doen. Dat is uiteraard niet fijn. Ook niet fijn is dat je in een vertegenwoordigers functie actief bent en jezelf nauwelijks hoort praten. Meestal wordt praten dan wat onbedoeld mompelen. Ook al niet fijn. Maar het ergste is dat je je overal buiten gesloten voelt omdat je niet kan meepraten, immers, hoe meer mensen om me heen hoe moeilijker het wordt om een gesprek te kunnen volgen!

Dat het gehoor niet werkt wil niet zeggen dat ik zelf niet werk. Ik ben eigenlijk hardstikke druk. Naast de 40 urige baan ben ik in de namiddag en avond druk met de laatste voorbereidingen op de gang naar de supermarkt. Ik had het ijs graag vóór pasen in de winkel gehad maar om logistieke redenen bij de supermarkt kon dat niet. Nu wordt het de volgende week als het goed is. Ik ben uiteraard erg nieuwsgierig of het haalbaar gaat zijn. De ijsboerderij heeft inmiddels al een lading FAIM! en Radler voor in de Snor gedraaid. Dat haal ik morgen (zaterdag) op. Ben zo benieuwd naar de reacties op straat! Morgenavond ga ik uiteten bij mijn broer. Ga ik naar Triple b.
Neem ik ook wat proefbekertjes ijs mee. Hij had daarom gevraagd. Wellicht heeft mijn broer interesse.

Omdat er morgen niet gereden gaat worden is het de komende dagen stil rond het ijsbedrijfje. Ik wil graag, maar het weer werkt niet mee. Mogelijk maandag nog een route. Maar ik ben er allerminst zeker van. Wat wel één dezer dagen gaat gebeuren is het maken van een foto van mijn persoon  ten behoeve van promotiemateriaal voor de supermarkt.
Dus ziet u mij met fotograaf wil dat niet zeggen dat ik dan ook ijs verkoop. Maar... je kan het altijd proberen.

Ik wens u allen een fijn pasen en een hele fijne week toe. Ik ga u hopelijk deze week mededelen waar en wanneer mijn ijs in de supermarkt ligt.
Ik zou trots zijn wanneer dat eindelijk het geval zal zijn.

Ik neem een paar dagen vrijaf. Geef even mijn lichaam wat rust. Wellicht helpt het het herstel.

Tot gauw op straat.

Frank Boereboom
Frankys-Food
Hengelo