2018-27. Het contract!

Het is begin juli en de zon schijnt nog steeds uitbundig. De lucht is vaak blauw en wolken zie je nauwelijks. Het is overdag erg warm en in de Snor daarom niet altijd fijn vertoeven. Daar bereikt de temperatuur soms erg hoge waarden. En dan hang ik soms onder het rijden met mijn kop buiten de cabine, daar waar geen deur zit. Heerlijk! Dat het weer zo mooi is, merk je ook aan de vele verzoeken. Het is nu dagelijks dat ik aanvragen binnenkrijg. En uit puur tijdgebrek moet ik helaas een negatief antwoord afgeven. Meestal na het rijden ben ik daar mee bezig. Het bedrijfje is erg in trek. We doen klaarblijkelijk iets goed. Wat ik zelf als heel vervelend ervaar is mijn afwezigheid op verschillende wijken waarop ik normaal gesproken rijd. Ook alweer door de veel aangenomen opdrachten. Mijn zoon Joeri staat nu echt klaar om te gaan helpen. Ijskar is klaar. Zijn schooljaar is klaar. Slechts op nog wat kleine dingetjes na, maar dat zal het ijsrijden niet in de weg zitten. En wanneer Joeri een paar dagen (lees wijken) van mij overneemt, kan ik eindelijk weer in de andere wijken verschijnen. En zelfs in Borne.
Komende dagen gaat nog wel heel even de rem erop. De afgelopen weken waren best zwaar. Erg warm in de kabine van de Snor en ook veel afspraken gehad waarbij de reistijd gewoon behoorlijk was. Maar het moet gezegd; het blijft zo verschrikkelijk leuk om te doen. En nee zeggen kan ik niet zo goed.
Het goede weer is dus de grote aanjager van Frankys ijs. Ik ben er natuurlijk maar wat blij mee. Maar aan alles zit ook een keerzijde; kijk om je heen en zie het watertekort. Bomen vallen uit, soms lijkt het al herfst, gras groeit niet meer. Reed laatst door de achterhoek voor mijn werk bij de Batterijspecialist en zag mais staan. Totale droogte. Het groeit niet meer en ziet er zo vreemd uit. Hebben best wel wat van cactussen op dit moment. En er is voorlopig nog geen regen op komst he? Arme, arme boeren. Op enig moment zou dit wel eens kunnen gaan leiden tot verhoging van prijzen.
Mooi weer betekent overigens ook dat ik moet blijven gaan. Nu kan het, wellicht over een paar weken niet zo makkelijk meer. En dat maakt het zwaar. Een dag rust geeft juist geen rust. Dan schijnt de zon en zit ik in de tuin en voel ik mij schuldig naar mijzelf toe; 'had ik nou niet beter kunnen gaan?'.

Vandaag (zaterdag) was het opnieuw zwaar. Ik voelde bij het opstaan al dat dit een zware dag zou gaan worden. Ik was er niet gerust op. Immers, ik moest het volledig alleen doen. Geen hulp. En bovendien ver van huis.
Op de Hasseler Es schepte ik maarliefst 11 bakken van 5 liter weg en 4 van 2.4 liter. Ik was echt kapot. Mijn hand voelde slecht. Maar het wijkfeest was niet de enige opdracht. Ik moest ook nog van de Hasseler Es naar de Bornsche Maten.  Daar had ik de tweede en laatste opdracht. Omdat ik op de Hasseler Es behoorlijk wat ijs had geschept en geen Aardbei en geen Stracciatella meer had belde ik onderweg naar huis. En werd ik onderweg op een  parkeerplaats door vrouwlief bevoorraad. Direct na bevoorrading reed ik weer verder richting Borne. Het adres waar ik moest zijn bevond zich helemaal achterin de Bornsche Maten. En dus duurde de reis, inclusief bakken ijs bijladen, ruim 3 kwartier.
Op het buurtfeest dronk ik een glas wijn en schepte ik niet veel later de ijsjes. Inmiddels ben ik weer thuis wanneer ik voetbal kijk en ondertussen mijn blog schrijf. De Snor baart mij zorgen. Het gaat niet helemaal goed. Ik denk dat ik er een monteur bij laat komen. De Snor heeft namelijk nog steeds problemen met de 4e versnelling. Ikzelf denk dat ik te lang heb doorgereden met het oude sleepborsteltje (zie foto). Niet dat ik dat kon weten trouwens. Je ziet het namelijk niet echt. Ik kan nu een heel technisch verhaal uit de doeken gaan doen, maar dat doen we hier maar even niet. Neem van mij aan dat mijn gevoel vaak juist is en dat ik dus denk te weten hoe het komt. De reis naar huis werd dan ook met de maximale snelheid van 10 km een tergend langzame en heel lange rit.

Ik zie door het vele werk weinig voetbal. Vaak word ik onderweg door de klanten op de hoogte gehouden. Het blijft toch een leuk spelletje. En als ik al wat kan zien, zie ik een stelletje slechte acteurs. Een kleine overtreding levert een werkelijk onvoorstelbaar slecht geacteerd schouwspel op waarbij het zogenaamde  bijna ziekenhuisrijpe slachtoffer meesterlijk acrobatisch (dat dan weer wel) rondrolt. Knap werk hoor! Het voetbal is er absoluut niet bij gebaad. Jammer. Mijn vanaf het begin voorspelde kampioen zit er nog steeds in: Frankrijk. Ben benieuwd, want dan win ik de familiepoule welke ik met mijn jongens ben gestart.

Het werken bij Frankys Food mag dan op wat vermoeidheid na, goed gaan, het werk bij de Batterijspecialist is van de week gewaardeerd met een vast contract.
Natuurlijk ben ik blij. En natuurlijk ben ik trots. Ik werk er nu ruim anderhalf jaar. Al veel geleerd en nog veel meer te leren. Afgelopen vrijdag werd het arbeidscontract bij de Batterij Specialist ondertekend. Het werk is leuk en ik merk dat ik steeds meer te weten kom. Ik bezoek leuke en vriendelijke mensen in allerlei verschillende branches. Het blijft daardoor spannend en afwisselend. De laatste weken heb ik ook verschillende mensen kunnen voorthelpen met hun problemen met hun accu's. Een lift, een tweetal dweilmachines, een rekwikkelmachine en een mover voor een marktkraam mogen voorzien van nieuwe accu's. Ja ja, we worden steeds handiger. En alles werkt kennelijk nog steeds want die man van die schoonmaaklift bijvoorbeeld heb ik nadat die helemaal boven was nog beneden gezien, haha.

Vandaag gaan we een thuiswedstrijd hebben met de rit op tuindorp. Opnieuw door afspraken een ingekorte route. Het is zoals het is. Nog één weekend van afspraken en dan keert de spreekwoordelijke rust weer terug. Komend weekend ligt het accent vooral op vrijdag (3 afspraken) en op zaterdag (ook 3 afspraken). Vanaf die zondag gaan we weer gewoon op de wijken rijden. Met uitzondering van de bouwvak trouwens. Ervaring leert dat het dan geen enkele zin heeft om te venten.

Opnieuw dus een zware week voor de boeg. Maar we klagen niet! We gaan gewoon voort. En geven niet op. Wel neem ik komende week dus wat rust. Anders krijg ik dat in het komend weekend op mijn bord.
En juist dan moet ik er staan.

Ik wens een ieder een hele fijne week toe.
Nog even volhouden en dan start de vakantieperiode.
Geniet van het mooie weer!

Frank Boereboom
Frankys-Food
Hengelo