2018-29. Hittegolf.

Zo zeg. Dat was lang geleden. Veel te lang geleden natuurlijk. Het besef is weer eens doorgedrongen. Er is meer dan ijs. Steeds en elke dag vanuit het werk op de Snor klimmen zonder mijzelf een moment rust te  gunnen om iedereen die maar ijs wil kopen te laten kopen. De dagen vliegen daardoor voorbij. Nauwelijks in de gaten dat het alweer bijna augustus is. Dat zelfs de schoolvakanties zijn begonnen. Het was daarom misschien ook wel zo verschrikkelijk fijn. Het dagje uit!

Gisteren beleefde ik een dagje vrijaf, geregeld overigens door mijn jongens en aanhang. Ik wist vooraf niet wat precies de vrije dag zou gaan inhouden, behalve dan het bezoek aan het graf van mijn ouders (Zie foto), maar gaandeweg deze heerlijke dag begon ik het leuker en leuker te vinden. Met vrouwlief uiteraard. En God, wat heb ik genoten. Van alles. Heerlijke lunch gehad. Lekker gewandeld, gezwommen, in een mooie omgeving mogen zijn (Ermelo e/o) en in een werkelijk prima restaurant een heerlijk diner mogen consumeren. Alles bij elkaar TOP!
En dan wanneer je weer thuis bent en erover nadenkt, besef je eens maar weer; dit moet echt vaker! Het leven kan en mag vooral niet alleen uit werk bestaan. Uiteraard verdien ik aan ijs. En het leuke ervan is dat het straks allemaal extra zal zijn. Nu is het al die jaren tot en met deze week toe, bittere noodzaak geweest om ergens extra gelden mee te genereren. Uiteraard doe ik daarmee het mooiste vak dat er is te kort mee. Ik bedoel er eigenlijk mee, ik zou het nooit alleen om geld hebben gedaan. Maar het moet wel even worden aangehaald;  De ellende, opgelopen na een echtscheiding van mijn eerste vrouw, de hopeloze start met Cherry, de vermeende verhuizing naar Otterlo, welke veel geld had gekost en uiteindelijk niet doorging, de flop, welke ik nu het drijven van een kaaswinkeltje op het Esrein wel kan noemen en uiteindelijk opnieuw de ex vrouw die nog behoorlijk veel geld wilde zien, brachten mij steeds opnieuw uit evenwicht. Maar omvallen deed ik nooit! Altijd stond ik mijn mannetje. Gaf nooit op. Begon met Frankys ijs, nu bijna 5 jaar geleden en startte operatie "uit de schulden". Ik heb zo verschrikkelijk hard gewerkt. Zo mijn best gedaan. De emoties, ik voel ze. Maar het is mij gelukt! Volgende week los ik mijn laatste termijn van een leidende schuld af. En dan zijn we er nog wel niet helemaal, maar de rest is zo klein en gaat daarna ook meteen afgelost worden. Daarna ontstaat voor ons  een geheel nieuwe situatie. Een situatie dat ik met de verdiensten wat leuks kan gaan doen. Uiteraard voor het gezin. Het gezin dat mij zoveel doet en waarvoor ik dus veel te weinig tijd maak en heb gemaakt.  Gelukkig zag iedereen hier in dit huis er de noodzaak van in. Het is ook daarom dat mijn jongens weten dat hier nooit alles vanzelfsprekend is. Dat we er altijd voor zullen knokken hun datgeen te geven waarom ze hebben gevraagd.
We zijn er dus bijna uit. Eigenlijk is dat natuurlijk al. Maar ik wacht nog eventjes met overboeken. Dat gaat een mooi moment worden. Dankzij het harde werken en het geloof houden in de goede afloop.  Nooit opgeven, kop in de wind en gaan.

Het dagje uit was niet alleen goed voor mijn naar rust schreeuwende lichaam. Het was ook een heerlijke dag met mijn vrouw. We hebben het enorm naar de zin gehad. En ik besef dat dit nu ook vaker gaat gebeuren. Wat een luxe!

Inmiddels zie ik mensen vertrekken, zoals ik dat elk jaar zie. Mensen die op vakantie gaan. De jaarlijkse uittocht is weer gestart. Het meest voorkomende vakantieland bij navraag: Frankrijk. En laten we eerlijk zijn, Frankrijk is ook mooi. Het heeft zo ontzettend veel. Wij gaan overigens pas na het ijsseizoen op vakantie. En dus in de herfstvakantie. En zeer binnenkort overigens ook. Dan is de bouwvak gestart en dan rijd ik geen vaste routes meer. Te rustig, te weinig volk. Dan heeft het ijsrijden gewoon geen zin.

Het is een mooie zomer voor wie van zon houdt. Bruin wil worden of graag op terrasjes zit. Voor de meesten denk ik zo. Maar zie om je heen. Zie de naar water hunkerende weiden, de geel geworden bomen, het blad dat al op de grond ligt. De maisvelden die steeds meer weghebben van een veld vol Yuka's. De slinkende voorraden kuilgras en je weet dat er straks bij de boeren problemen komen, zo niet er al zijn. Ook de detailhandel zal het lastig gaan krijgen. Er komt niemand meer buiten. Kijkende naar mijzelf en mijn professie is de aankomende hittegolf uiteraard ook een slechte zaak. Dat gaat geld kosten. De ijskarren kunnen de verwachte hoge temperaturen niet aan. De fietsijskar is overigens bij 27 graden al problematisch. De dure en de door een gespecialiseerd bedrijf in elkaar geknutseld rek met kunstof elementen zijn niet sterk genoeg. Niet bestand tegen zoveel warmte en ook wind trouwens. De kist op de Snor houdt het beter uit, maar ook hier geldt wel een maximum. 30 graden of meer is niet meer te doen. En uit veiligheid én uit het oogpunt van leveren kwaliteit stop ik dan meestal met rijden.
Gelukkig valt er een deel van de voorspelde hitte in de bouwvak waarin ik toch niet actief zou zijn. Maar hoe lang gaat dit duren? Niets wijst namelijk op verandering.

De afgelopen week kabbelden Joeri en ik naar het weekend toe. Zo deed Joeri op woensdag nog een poging om ijs te verkopen. Kwam er dan ook achter dat het voor de fietsijskar, te warm en dus niet te doen was. Belde mij om te vragen wat te doen en na de mededeling dat hij maar weer naar huis moest gaan, staakte hij zijn rit. Zijn eerste rit. Jammer. Maar kreeg ik uit handen van een groot ijsfan Demi een prachtig gemaakt schilderij (,Zie foto). Het is ongelooflijk wanneer ik uit handen van kinderen mooie tekeningen krijg. Of andere knutselwerken, maar een schilderij is toch wel heel bijzonder hoor. Mijn "Wall of....Franky" is dan ook behoorlijk vol. Overigens, en dat vond ik ook erg leuk, reed vorige week zondag, op de tuindorproute, Nora een uurtje mee. Nog een openstaand kinderdagwensje. En wat deed ze het goed zeg. Super!
Een laatste aantal afspraken verder, waarvan Joeri er één had overgenomen, brak het weekend aan. Het weekend dus met die ene heerlijke rustdag (Zie bijgevoegde foto's).

Komende week ga ik per dag bekijken wat ik kan en wil doen. Maar kunnen is leidend. Wanneer het te warm is gaat het ijs in kwaliteit achteruit. En dat zal ik nooit toestaan. Dan maar geen routes.
Hoe mooi zonnig het dan ook is.

De week zit erop. Zo gaan we nog naar de Noork. Klein en Groot Driene.
Ben benieuwd of dit voorlopig de laatste rit zal zijn. Wie het weet mag het zeggen.
Ik durf niets meer te zeggen..
Ik ga het afwachten.
Het wordt heet. Heel heet! Het zou mij niets verbazen wanneer we toch zeer binnenkort de magische grens van 40 graden gaan overschrijden. Ja, zo'n zomer is het wel! Uiteraard hoop ik van niet.

Ik wens u allen veel sterkte toe met de aanstaande temperaturen. Drink goed!
U zult mij zien wanneer ik het verantwoord vind. Eerder dan dat ben ik niet op de Snor.

En dan nog even dit;
Ik kreeg enorm veel felicitaties van u na de melding dat mijn lieve dochter was afgestudeerd.
Ik dank u daar zeer hartelijk voor. Met name het feit dat er zovelen hebben gereageerd zegt mij veel en doet mij nog meer.

Lieve groeten van uw ijscoman,

Frank Boereboom
Frankys-Food
Hengelo