2018-30. Hitte!

30 graden of meer. Dat is dé grens. In veel gevallen althans. Soms probeer ik het nog, maar meestentijds, gestuurd door de inmiddels 5 jaar ervaring in venten met de ijskar, roep ik het ijsrijden, een voor buitenstaanders al dan niet te begrijpen, halt toe. Leuk? NEEN! Verstandig? JA!
Ik wil niet vervelend zijn maar kwaliteit leveren kan ik niet wanneer de vriezers de brandende zon en diens afgegeven hitte niet kunnen weerstaan. En het ijs daarmee haar kracht en kwaliteit verliest. En ik begrijp maar al te goed dat sommigen onder u dat vreselijk raar vinden. Mooi weer en dan geen ijs! Zelf vind ik het ook moeilijk om binnen te blijven. En niet uit te kunnen rijden, al wil ik wel toegeven dat ik deze week maar wat blij ben geweest met de onverwachte rust. Maar door de hogere temperaturen bleek van enige rust niet veel terecht te komen. Slapen kon ik namelijk nauwelijks. Gisteravond (vrijdagavond) spande de kroon. Kapot van de warmte verbleef ik in huis. Buiten was het met dik 35 graden niet meer uit te houden. Echt volledig naar de galamiezen, ik kon mijn ogen gewoon niet meer openhouden, viel ik steeds in een zeer korte slaap. Zo warm als gisteravond is het in ons huis op tuindorp niet eerder geweest. De thermostaat wees 31(!) graden aan. Ongelooflijk! Omdat ik zo verschrikkelijk moe was, viel ik deze nacht wel in slaap. En werd ik gewekt door een opnieuw warme zon. Zo rond 6 uur. Sliep daarna nog wat en ging uiteindelijk met een redelijk uitgerust gevoel rond 9 uur mijn bed uit. De afgelopen dagen waren zwaar. En vreselijk warm. De bui, afgelopen woensdagavond bracht enige verkoeling,  maar zo snel als deze was gekomen was die ook weer verdwenen. We hadden er uiteindelijk niets aan. De grassprieten overigens, zo daags erna te zien, ook niet.
Deze week werd ik overstelpt met aanvragen. "Frank kun jij vanmiddag even ....? Om een telefoontje later de volgende vraag, "Hoi Frank, wij zijn bezig met een afsluiting, zou jij.....?" Dat ging de hele week zo. Prachtig dat men mij weet te vinden natuurlijk. De vragen kwamen vaak ook nog eens uit het buitenland (Enschede). En steevast zei ik: "Helaas.... dat gaat mij niet lukken".
Ik heb werk. En dat houd mij natuurlijk tegen. Daarnaast is het tijdsbestek om nog wat te kunnen regelen, denk aan wafels en ijs, gewoon te kort. Ik heb geen groot bedrijf. Mijn opslag is daarom beperkt. En dus roei ik met de riemen welke ik bezit.

Wat ik wel deed deze week was een veel eerder gemaakte afspraak op het verzorgingshuis TMZ het Hof, nakomen. Op de afdeling Weusthag bereidde ik een aantal van ommenabij de 50 crepes voor de ouderen en het personeel. Het blijft zo leuk om dit te mogen doen. Echt top! Een voorbeeld van het waarom;
Ik kom dus op de afdeling binnen. En na wat plannen van waar ik kom te staan wordt besloten dat ik buiten op het terras mijn ding ga doen. Maar dan moet wel een tafel iets plaatsmaken. Een meneer aan die tafel gezeten vindt dat heen en weer geschuif met die tafel maar niks. Hij weigert op te schuiven. Aan alles is te zien dat hij geen zin heeft een vreemde indringer als ik ben te helpen. Voor mij is hij duidelijk iemand die ik in de gaten moet houden. Eénmaal op dreef met mijn machientjes en al wat ouderen van crepes te hebben voorzien, richt ik mij dan tot de man die mij nog immer wat bozig aankijkt. En zeg uiteindelijk tegen hem: "nou zeg het maar, wat wil jij op je crepe?" En het antwoord was verwacht en duidelijk. Hij moest helemaal niks. Bleef maar boos kijken. "Laat maar, hij wil niks," zei een verpleegster. Maar nu werd het voor mij een gevecht dat ik graag winnen wilde. En dus even later vroeg ik hem hetzelfde. En weer was duidelijk dat hij niks wilde. En dus zette ik hem een crepe met suiker voor. Zei er nog bij; "lekker hé?" Eerst nog keek hij wat boos, maar terwijl ik met nieuwe crepes bezig was, zag ik hem smikkelen. Toen zijn bord leeg was vroeg ik hem hoe het gesmaakt had. Nog steeds niet echt vrolijk mompelde hij iets over wat teveel suiker maar verder vond hij hem kennelijk wel goed. "Zal ik er dan nog 1 maken met minder suiker erop?" was mijn nieuwe poging. En hij knikte!!!! En dus maakte ik er nog één en gooide met zijn instemming wat suiker op zijn crepe totdat hij zei dat het genoeg was. At de crepe wederom op en was daarna zichtbaar anders. Zijn gezicht werd steeds mooier. Uiteindelijk bij het verlaten van de afdeling lachtte hij zelfs naar mij. Ik voelde mij trots. Kan er niks aan doen, maar had toch weer iemand blij gemaakt waarvan ik het aanvankelijk niet had verwacht. En daarom is het zo verschrikkelijk belangrijk om bij deze mensen op visite te blijven gaan. Straks, het is nu zaterdagmorgen, ga ik opnieuw naar een tehuis, deze keer te Enschede. Ook daar ga ik proberen de boel weer op stelten te zetten. Door gewoon wat driest te doen zonder de mensen ermee kort te doen. Je kunt het zo leuk maken als je wil, maar altijd met het respect dat er voor de ouderen moet zijn.
Maar eerst ga ik nog naar een verjaardagsfeestje. Daarna dus naar de ouderen in het buitenland (Enschede).

Ik zit buiten. Zonder shirt en in de korte broek. Het is plakkerig. En dus wederom niet echt lekker buiten. De afgelopen dagen was het 35 graden. Echt, vreselijk warm. Het heeft behoorlijk veel teweeggebracht.  Geen omzetten. Geen inkopen. Geen ritten. Wel veel drinken. Per dag zeker 4 liter.

Met uitzondering van de opdracht met de crepes afgelopen donderdag en de opdrachten van vandaag en morgen staat alles stil. Morgen overigens, sta ik op het 074 strand (met de ijskar aangesloten op het stroomnetwerk) in de binnenstad van Hengelo. Ook een ingelast evenement, waarbij de ijscoman het beeld zou completeren, aldus de organisatie.
En natuurlijk zal ik daarbij zijn. Het wordt schijnbaar wat minder warm. Ik moet het nog zien. De radar geeft een onverminderd warme periode aan. Weliswaar iets minder warm, dus niet heet. Maar nog altijd een graadje of 30!

KiNDERDAG is nu geheel voorbereid.
Er komen 80 kinderen. Daarmee is het aantal toch nog onverwacht hoger dan ik had durven dromen. Tenslotte zijn er veel mensen op vakantie wanneer de KiNDERDAG wordt gehouden. Er zijn nog een paar kleine zaken die moeten worden geregeld maar dat komt allemaal nog wel in orde. 25 augustus zullen we weer alles uit de kast moeten halen om het de kinderen naar de zin te maken. Ik ga er in ieder geval voor. Ik wil nog wel even kwijt dat een kind dat zich niet heeft aangemeld altijd welkom is. KiNDERDAG wordt gehouden van 12.30 uur tot 17.00 uur op de Nijverheid bij de Speeltuin aan de Paulinastraat. Zie ook de bijgevoegde foto van de Poster.
Tot slot dank ik opnieuw de plusmarkt aan het Agathaplein voor hun financiële injectie voor dit evenement. En ook de organistatieleden van het overkoepelende evenement "Nijverheid 100 jaar" voor hun bijdrage in de organisatie van KiNDERDAG. Super gedaan!

Volgende week én de week erop zijn er zeer waarschijnlijk geen routes. Dit heeft te maken met de bouwvak. De meeste mensen zijn nu op vakantie. Venten heeft dan weinig zin. Wellicht een keertje zo tussendoor dat ik even ga rijden, maar veel zal het niet zijn.

Voor wie nu nog op vakantie gaat of net is;
Veel plezier en tot gauw!
Mijn echte vakantie is in oktober. Dan, zo na het ijsseizoen,  ga ik met vrouw en kids naar ons vakantieadres.
Tot die tijd lezen wij de verhalen met de daarbij horende foto's.

Groeten Frank
Frankys-Food
Hengelo