2018-36. De verjaardagen en een diplomauitreiking!

Deze week... ik had het vorige week hier in mijn blog al aangekondigd, zou bestaan uit twee verjaardagen en een diplomauitreiking. Een week ook waarin er weer een opdracht met crèpes zou zijn in de avonduren, waardoor ik op geen enkele dag zou uitrijden met ijs. Eerstens was het de beurt aan mijn oudste zoon René, die maandag jarig was en inmiddels de leeftijd van 27 heeft bereikt. Ondanks het redelijke weer kon ik die avond daarom dus niet uitrijden. Ofschoon hij er helemaal niets aan wilde doen, brachten wij de avond wel gezamenlijk in huis door. Dit was wel nadat hij eerst de training had verzorgd van zijn voetbalteam. Dinsdagavond had ik dus die ene opdracht. Bij de oudere medemens van afdeling tuindorp op TMZ het Hof bakte ik volgens afspraak de ene na de andere crépe. Waarom weet ik niet precies (ik vermoed door de inmiddels vergaarde ervaring met het bakken van crèpes) maar deze avond liep het bakken van crèpes uitstekend! De ene na de andere crèpe verliet de bakplaat. In een bijzonder mooi hoog tempo en ook nog zoals een crépe hoort te zijn. Maar het belangrijkste was natuurlijk dat de bewoners het heel erg leuk en lekker hadden gevonden. Een paar ouderen kwamen mij er zelfs speciaal voor bedanken.
Woensdagavond was het schitterend weer. Maar nu had ik een uitnodiging openstaan. Het betrof hier de uitnodiging om bij de diplomauitreiking van mijn uit huis wonende dochter aanwezig te zijn. En natuurlijk ben je daar als vader bij. En ging dus ook op deze prachtige avond de ijskar (terecht) niet de straat op. Rond half 7 in de avond reed ik daarom Enschede in. Naar Saxion Hogeschool. Mijn dochter had haar opleiding HBO Maatschappelijk Werk en Dienstverlening met succes afgerond. Een prachtige speech van haar lerares en een bijzonder goede cijferlijst deed haar vader buitengewoon trots zijn. Werkelijk een superprestatie. Zeker wanneer je uit de speech mag opmaken dat mijn dochter geen probleem uit de weg gaat en juist oplossingen aandraagt om moeilijke issues te bestrijden. Een prachtige eigenschap werd dat genoemd. Ze nam voor die speech ook ruim de tijd voor mijn dochter Anouk. Meer dan bij een ander. Een vader is trots bij het horen van zoveel moois. Het klonk mij als prachtige muziek, die ik dan maar soms draaide om het maar vooral prachtig te laten zijn, in de oren. De cijferlijst kreeg ik na uitreiking onder ogen en deed mij nog trotser maken. Als haar lieve opa dat nog had kunnen zien..... (ze hield zo ontzettend veel van hem).... Ik heb zoveel respect voor haar. Omdat ik niet altijd veel geld had; u kent mijn verleden, kon ik haar nooit financiëel bijspringen. Ze woonde op haar zelf, weliswaar met haar vriend. Moest veel bijklussen om haar woning te betalen en geld verdienen om in haar levensonderhoud te voorzien. Ze had daardoor voor studie uren weinig tijd. Maar ze heeft het maar mooi geflikt. En juist dat maakt mij zo trots!
Zo trots als een pauw. Hoeveel haken er wel niet af onder zulke omstandigheden.  Nee hoor, mijn Anouk niet!

Donderdag moest ik tot 18.00 uur werken. Daarna nog wat geleende spullen van Kinderdag terugbrengen. En nog wat boodschappen doen. Ook deze avond werd er daarom niet met ijs gereden. De tijd welke overbleef was simpelweg te kort.

Vrijdag was vrouwlief jarig. En uiteraard rijd ik dan ook niet. Na mijn werk bij de Batterijspecialist ben ik thuis eten gaan maken en heb ik geprobeerd er wat bijzonders van te maken. Maar alle jongens gingen al snel hun eigen weg. Ook de uit België teruggekomen zoon Nickey. En zo bleven wij samen alleen achter. We hebben wat op haar verjaardag gedronken en daarmee was de verjaardag klaar. Ook mijn vrouw houd niet echt van een dag waarop zij in het middelpunt van de belangstelling staat. Erg vond ze het dan ook niet dat het lekker rustig verliep.

Vrijdag heb ik overigens opnieuw een behoorlijke lading ijs binnengekregen. Net als vorige week voor Kids@thepark en de Oeler Volksfeesten, kreeg ik ruim 30 bakken ijs binnen. Vooraf twijfelde ik nog sterk. Hoeveel zal ik bestellen voor met name zaterdag wanneer ik bij De open dag van de Brandweer sta? Het is altijd een afweging maken tussen wat je denkt nodig te hebben en hoeveel opslagruimte er is. Uiteindelijk geef je de bestelling door in de wetenschap dat het in ieder geval kan worden opgeslagen en hanteer je het principe op is op.

De open dag van de Brandweer was gisteren (zaterdag) te Enschede. En dus werd er in alle vroegte met een volle vriezer naar het "Buitenland" gereden. Ik vertrok om half 9 in de morgen. En arriveerde rond 10.00(!) uur op de betreffende kazerne. Het was een flinke rit. De Snor was dan ook zwaar beladen. Vele wafels aan boord en ook veel spoelwater in de tank. Veel ijs en bekertjes. Hij was echt tot de nok toe volgeladen. Zeker met mij er ook nog in haha.

De opendag startte met veel sirenes en ook getoeter van de brandweerwagens. Een uurtje later begon een klus waarop ik had gehoopt maar die ik zeker niet had verwacht. Een rij mensen die de rest van de middag bleef aanhouden.  De euro's vlogen mij om de oren. Het aantal pinbetalingen bracht een nieuw record. Ik was zelf een munt toen ik het laatste stel van de rij voor de ijskar zag staan. Maar ik had het wel weer geflikt. Net als op Kids@thepark had ik veel ijs gedraaid. Maar nu moest ik ook nog afrekenen, want de Brandweer maakte  geen gebruik van de veel "snellere" muntjes. Ik had de prijs vandaag op € 1.20 per bol gezet. Dit had ik bewust gedaan. Op de ene plaats omdat ik dat vond passen bij het tijdverlies van betalen en teruggeven van wisselgeld. En ook omdat ik vond dat ik er best veel moeite voor had gedaan om er te komen en later ook weer thuis te geraken. Op de andere plaats kon ik mooi oefenen voor het jaar 2019. De prijs van het ijs gaat dan voor de eerste keer in een paar jaar worden verhoogd. Dat had ik dit jaar al willen doen maar besloot te wachten tot 2019. Eén euro per bol is makkelijk rekenen. Maar het ijs is al twee jaar achtereen op het gebied van inkoop verhoogd. En met name het zelfgemaakte ijs FAIM! is erg duur in productie door de grondstoffen. Dit geldt ook voor Likeur43 en Radler. Daar komen overigens nog twee smaken bij komend jaar. Of deze blijvend aanwezig zullen zijn is nog onbekend. In ieder geval geeft dit alles  recht aan de verhoging van mijn bolprijs.

Afijn, terug naar de brandweer. Ik keerde dus bijna leeg terug naar de basis. Omdat ik zeer tevreden was en uiteraard ook omdat de Brandweer mij deze mogelijkheid had geboden vroeg ik de organisatie of alle manschappen zich aan de ijskar wilden melden. Dan zouden ze als dank een heerlijk ijsje mogen komen afhalen. Er werd dankbaar gebruik gemaakt van deze geste! Eén der brandweerlieden vroeg ik naar hoe hij de open dag had ervaren. Hij vertelde dat hij het zo leuk vond om die kinderen blij te zien worden van zoveel bijzondere dingen. Met dat hij dat vertelt denk ik aan mijn vak. Ik herken elk woord. Ik luister aandachtig wanneer hij verder gaat. Wanneer hij vraagt naar mijn dag en werk vertel ik bijna hetzelfde. Ijs en kinderen. Ze horen zo bij elkaar. Hij neemt het weer even over;  "Mijn dochter bijvoorbeeld, die eet dan haar bord leeg bij het avondeten. En zegt dan: "Nee, er kan niets meer in de buik"". Dan zeg ik vervolgens tegen haar: "Dan kan er zeker ook geen ijsje meer in? - waarop zij zegt: "het ijsje gaat niet naar de buik.... dat gaat naar mijn hart!"". Hoe geweldig. Ik dankte de brandweerman voor zijn verhaal en zijn tijd. Precies dat was een prachtige afsluiting voor deze mooie dag!
Ik weet niet zeker waardoor, maar de Snor reed perfect op zijn terugreis. Vermoedelijk omdat hij dus behoorlijk wat lichter was. Ik had in ieder geval minder tijd nodig om thuis te geraken. Heb zelfs nog onderweg een bandencontrole gedaan. En ze dus iets bijgevuld.

De komende dagen gaan we weer ijsjes brengen in de wijken. God, wat heb ik daar zin in. Iedereen nog ff een keertje zien. Als het goed is gaan we de komende twee weken op doordeweekse dagen nog door de wijken; de Nijverheid, Hengelose Es, Hasseler Es, Bloemenbuurt en omgeving en het Wilbert. Komende week dus voor de ena laatste keer. Of zelfs (wanneer het weer slechter wordt) voor de laatste keer. Je weet het nl nooit met het weer. Houd de fb pagina dan ook goed in de gaten.
Ik wil er nog wel aan toevoegen dat 21.00 uur de sluittijden zijn. Officieel mag ik niet langer meer nu het al donker is rond die tijd.

Voor de wijken Tuindorp, Vossenbelt, Bornsche Maten, Berflo Es, Veldwijk, Woolder Es en de Noork, Klein en Groot Driene geldt dat ik nog even actief blijf. Bovenstaande wijken zullen allemaal in een weekend worden aangedaan en bovendien tot medio Oktober.

Joeri neemt overigens als bekend Tuindorp over. En ik pak dan de rest.
Uiteindelijk sluit ik aan het einde zelf af op het tuindorp. Mijn laatste officiële rit van dit seizoen.

Ik ben wel seizoens moe. Ik geloof echt dat ik dit jaar alles uit de kast heb gehaald. Ik voel me vervelend over twee tot drie vergeten afspraken. Volledig mijn eigen schuld. Gelukkig zijn de betreffende personen nooit echt boos geweest op mij. Uiteraard wel teleurgesteld op het moment. Ik heb ze echter allemaal beloofd dat het goed komt. Dat ik het zal rechtzetten. Ik sta daarvoor. En elk van de drie heeft door dat ik dat ook meen. Ze begrepen gelukkig ook dat ik maar mens ben. En dus fouten maak. Nogmaals; het gaat er om hoe je fouten oplost! Maar ik ben daarom wel opgelucht dat het er bijna op zit. Even rust in het hoofd. Het hoofd dat vaker dan eens flinke overuren heeft gemaakt.
Nog twee weken alles uit de kast halen. Daar heb ik de kracht nog wel voor en de zin nog in. Ik verheug mij op het wederzien van mijn klantjes op de wijken. Al is het bijna voorbij.

Tot gauw op één der wijken.

Liefs
Frank Boereboom
Frankys-Food
Hengelo