2018-37. Afscheid nemen en vals geld!

Dit gaat een rare week worden. We gaan de rem op het ijsseizoen gooien. Althans voor wat betreft de avondritten. Te weinig daglicht. Rond 8 uur wordt het al donker en gaat de verlichting boven het verkoopgedeelte van de Snor alweer aan. Om zo klanten de mogelijkheid te bieden ook nog iets te zien. Overigens staat het prachtig. Een verlichte kar is altijd bijzonder. En liever was ik natuurlijk doorgegaan.  Maar zoals een seizoen begint eindigt ze ook. Begin je eerst met de weekenden en volgen weken erna de avondritten, zo gaan nu eerst de avondritten eraf om over een 4 tal weken  de Snor en ook zijn baas zijn rust, volgens mij welverdiend trouwens, te geven.

Het zal niet makkelijk gaan de komende avonden. De route over de Hengelose en Hasseler Es op maandagavond had ik al afgesloten. Dit omdat ik komende maandagavond nog even over Veldwijk wil rijden. Een korte maar krachtige rit.
Dinsdagavond ga ik met pijn in het hart afscheid nemen van het Wilbert. Een pracht van een wijk. Met veel lieve mensen.
Dat geldt ook voor woensdagavond op de Bloemenbuurt en omgeving. Donderdags rijd ik nooit. Of bijna nooit. Deze week in ieder geval niet. En dan komt vrijdag. De route over de Nijverheid. Die symboliseert de feitelijke afsluiting van het seizoen voor wat betreft de avondritten. Die gaat pijn doen. Omdat het dan door de weeks echt klaar is. En dan ga ik tijd overhouden. Nog niet wetende wat ermee te doen. In ieder geval start ik met de opbouw van wandelen. De regelmaat in eten komt dan eindelijk terug. Kan ik eindelijk iets aan mijn lichaam doen. En gaan we vervolgens wachten totdat het weer kan ergens in april. Zonder de kerstroute over te slaan overigens. Want die gaan we natuurlijk weer doen. Met  honderden lampjes aan de ijskar.

Zojuist de route over de Noork en Klein Driene gereden. Het was te koud. Te weinig volk. Zeker op Klein Driene. Alhoewel sommige mensen er wel veel voor overhebben om ijs af te nemen. Ik bedoel; wanneer je in je ochtendjas rond een uur of 3 een ijsje komt scoren....dan vind je het wel heel erg lekker. Ik had het soms koud. Raar maar waar. Maar moest mijn rit zo wie zo afmaken omdat ik in de buurt nog een afspraak had. Op de Oldenzaalsestraat kon ik bij de kerk mijn dag nog enigszins kleur geven. De opdracht betrof alle aanwezigen van ijs voorzien.

Was de dag voor wat betreft de omzet en klandizie al matig, hij begon ook nog slecht. Een brief in de brievenbus deed mijn wenkbrauwen fronsen.
Ik wist woensdag al dat mijn sealbag met een behoorlijk bedrag erin negatief was gecorrigeerd door de bank. Ik kreeg dus minder geld op de rekening dan ik dacht te hebben gestort. Ik tel altijd alles dubbel om fouten te voorkomen en dus begreep ik niet waarom ik negatief werd gecorrigeerd. Totdat Ik dus vanochtend in de brievenbus die ene verklarende brief van de ING aantrof. In de brief stond dat er  valse briefjes van 50 waren aangetroffen. Met dezelfde serienummers.
Ik begreep nu waarom ik negatief was gecorrigeerd.  Ik had wel goed geteld maar had dus de valse briefjes meegeteld. Wist ik veel! Ik heb het nog nooit meegemaakt en dus was ik best wel een beetje van mijn stuk. Gewoon geld weg! Punt! Er is niemand die dat vergoed. En dus gewerkt voor jan lul. Ook al is het wellicht geen giga bedrag, ik werk mij 3 slagen in de rondte om hier alle mondjes, nou ja schreeuwende bekken, te voeden.
Uiteraard vergaat de wereld niet. En morgen is vast weer alles ok. Maar leuk is het natuurlijk niet.
Natuurlijk zet zoiets mij meteen aan het denken. Waar komen de valse briefjes vandaan? Ik denk het wel te weten. Maar of dat zo is weet ik natuurlijk niet zeker. Ik houd dan ook mijn mond. Beter.
En uiteraard ga ik geen briefjes van 50 meer accepteren. Klaar ermee. Ik heb een pinautomaat, dus iedereen kan ijs komen afnemen.

De vele reacties op mijn geplaatste Facebook bericht op de pagina Frankys Food hebben mij duidelijk gemaakt dat u allen erg meeleeft. Ook vandaag op straat ging het steeds over de valse briefjes. Het is fijn wanneer je niet alleen staat. Men mee wil helpen te voorkomen dat het weer gebeurd. Maar nogmaals: de wereld vergaat niet. Het is vervelend maar daarmee is het ook wel gezegd.
Ik wil wel graag naar de bank. Ik wil die briefjes zien. Ik wil weten wat ik eraan kan doen/had kunnen doen. Ik MOET ze spreken. Dat gevoel overheerst wel.

Vandaag (zondag) gaan we naar Borne. Eens kijken of ze inderdaad zo graag ijs willen. Het is dit seizoen voor het eerst en tegelijk ook voor het laatst. Ik heb er gewoon de tijd niet voor gehad. Maar we gaan zien of het wat worden wil. De vele verzoeken via Facebook doen dit wel vermoeden. Eerder reed ik er altijd op zaterdags. En vond ik het voor zo'n kinder rijke Wijk niet echt super. Wellicht dat zondag daar rondrijden het verschil gaat maken. We gaan het zien. Zoals bekend; aan mij zal het niet liggen.
En wanneer ik in Borne ben rijd Joeri dan nu echt op tuindorp. Zijn klachten met zijn been zijn nagenoeg voorbij.

Wanneer ik vanuit Borne thuiskom wacht nog een afspraak in mijn eigen straat. Het straatfeest waaraan ik zelf niet meedoe dit jaar in verband met werk. Daar ook nog even wat ijsjes scheppen.

Ik kijk naar buiten. De ontbijtjes gaan zo weggebracht worden. Het begint licht te worden. 7 uur precies! Het lijkt een mooie dag te gaan worden. De opmaat naar een warmer weertype.
Voor mij gunstig. En naar ik hoop voor mijn zoon Joeri ook.

Ik wens u allen een mooie zondag toe. De plicht roept. Nog een kwartier en de ontbijtjes moeten weg.

Tot volgende week!
Frank Boereboom
Frankys Food Hengelo