2018-49. Stress!

Dat ik vandaag uiteindelijk op de eerste hulp van het ziekenhuis terecht ben gekomen, had ik niet verwacht. En toch kwam ik er omdat de dokter van de huisartsenpost tot een conclusie was gekomen dat ze mij in het ziekenhuis beter konden onderzoeken. Ze had vermoedens welke ze mij ook mede deelde maar zei er wel bij dat het niet duidelijk genoeg was om het vermoeden om te zetten in een serieus probleem. Verstandig vond ze het om naar de eerste hulp te gaan.
En dus mocht ik na jaren weer eens op een ziekenhuisbed liggen. Ook al was ik wat onzeker over mijn lot; ik lag daar eigenlijk best lekker op dat bed. Onderzoeken werden gedaan. Middels o.a. bloedwaarden en zelfs een heuse foto, maar iets vinden deden ze niet. Alles was ok. En ik mocht na 2 uur van onderzoeken en wachten weer naar huis. Zeer waarschijnlijk gevolgen van stress. Behoorlijke stress! Ik moet nu wat paracetamol slikken en hopen dat mijn gevoel dat mij zo nekt over gaat. Bidden maar. 

Maar wat wel rest is dat ik het wat rustiger aan moet gaan doen. Omdat ik nogal wat aan mijn kop heb en heb gehad!

Of ik daarom OEST (zondag) moet laten lopen weet ik nu nog niet. Daarover beslis ik morgenochtend.

Om te beginnen was het jaar extreem zwaar. 40 uur bij de baas en nog eens 40 uur bij Frankys Food. En dan ook nog eens werken met temperaturen die er niet om logen. Op zich kwam ik nog goed uit het seizoen. Had er dus ook geen problemen mee. Al werd ik kort na mijn seizoen door 2 vervelende zaken rond mijn dochter behoorlijk op de proef gesteld. Tja. Ik ben wel vader he? Ik kan niet aanzien dat er iets niet goed gaat bij één van mijn kinderen. Dat zal elke ouder hebben lijkt mij.
Maar als dan ook nog een ontslag bij de werkgever volgt dan beginnen de zorgen en de spanning wel voelbaar te worden. Ook het seizoen lijkt dan ineens een duit in het zakje te willen gooien. Alsof dan alles samen komt. En of er nog geen problemen genoeg waren is ook de situatie rond mijn broer en zijn vrouw (Triple B) behoorlijk hard binnengekomen. Dat komt natuurlijk ook vanwege het feit dat het ooit ook mijn zaak was (in de tijd van Cherry). Dat ook ik daar tijd en energie in heb gestoken. En ook gunde ik mijn broer en zijn vrouw zoveel voorspoed dat ik maar moeilijk kan accepteren dat het nu echt voorbij is. Ik heb mij daar in ieder geval heel erg mee beziggehouden. Het is verdomme gewoon niet eerlijk. Dan kwam er tot slot nog iets bij waarover je mij nooit zal horen praten. Maar het voelt niet goed. Maar ik neem mijn maatregelen. Vanaf vandaag sluit ik alles af en trek mij geen reet meer aan van mensen die denken dat ik van steen ben. Klaar!

Dat gezegd hebbende wil ik het vanaf nu alleen nog maar hebben over de leuke zaken in mijn leven. Daar waar ik mijn dochter en broer kan helpen zal ik er staan. Maar wat gebeurd is is gebeurd. En is nu Klaar! Punt!

Mijn boek is in tekst klaar.  Een laatste hand wordt gelegd aan de kaft. Dat doet vriend Danny Hof van Hollands Schoon. Fijn om mensen in je omgeving te hebben die graag wat voor je willen doen. Dank je Danny! Ook de hulp van anderen die mij hebben geholpen om mijn boek te maken wil ik dankzeggen. Het boek moet dus nu nog naar de drukker. Dit zal wellicht komende week gaan gebeuren. Ik wacht op de kaft en ik wil wellicht nog iets toevoegen. Wanneer het bij de drukker ligt kan het met 2 dagen klaar zijn. En wordt het in kleine aantallen gedrukt. Wanneer er interesse voor zou zijn, kan men het boek tzt bij mij bestellen. . 

Indebuurt  was ook zeer geïnteresseerd in mijn boek. Ze kwamen mij dan ook interviewen afgelopen week.  Dat zal ook ergens volgende week op Facebook verschijnen vermoed ik.

Mijn boek. Mijn eerste. Het gaat uiteraard over mijn werk als ijscoman te Hengelo. Het is een aanéénsluiting van de eerder geschreven hoofdstukken van mijn blog. Echter met dien verstande dat ze zijn gescreend en verbeterd. Ook zijn er foto's en tekeningen toegevoegd. Eigenlijk bedoeld als een document voor mijzelf. Omdat 'Horecadienstverlening Boereboom', waaronder Frankys Food/IJs valt, binnenkort 5 jaar bestaat! 

Inmiddels ben ik ook begonnen met het verlichten van de ijskar. Maarliefst 1000 lampjes in totaal. Op dit moment zijn er al 600 stuks aangebracht. Komende week verwacht ik klaar te zijn.

Ik ga rusten. Wellicht nog wat wandelen. Ik moet het nu rustiger aan gaan doen. Geloof me, dat kan ik best wel goed.

Groetjes en tot gauw....

Frank.