2019-02. De rust!
Vandaag (zaterdag) is het alweer 5 januari 2019. Het is inmiddels 21.00 uur wanneer ik de haard ontsteek. Voorzichtig vormen de eerste vlammen zich rond en op het aanmaakhout. Het vuur wordt sterker met de minuut. De trek is goed, want de vlammen worden als het ware door de juiste luchtstroom de koude schoorsteenbuis ingezogen. Het oude tuindorphuis wordt daardoor steeds meer en meer verwarmd door het groeiende vuur. Tevreden zie ik om mij heen. Het is wat rumoerig. De ene na de andere zoon verlaat Villa Boereboom. Op weg naar hun vrienden. Op weg naar plezier en vertier. Wanneer de laatste gedag heeft gezegd zijn mijn vrouw en ik de enigen in de Villa. De rust is weer daar! Het geknetter van het vuur neemt stilaan de stilte over. Het hout, goed gedroogd, maakt dat de vlammen zich gemakkelijk laten vermeerderen. De warmte in de Villa groeit. En het voelt goed! Van een winter is nog helemaal niets terug te vinden. Het tekent deze periode. Niets verrassends. Niets bijzonders om te melden. De komende weken staan in het teken van de bezoeken aan de scholen. Mijn jongste actie om mijn 5 jarig jubileum te doen inluiden met de jongste en overigens ook oudere (school voor inburgering) medemensen. Een heerlijk vooruitzicht. De maand heeft mij verder twee behoorlijke opdrachten in het vooruitzicht gegeven. En daarmee kan ik mooi wat extra centen verdienen. Nu ik nog altijd werkloos ben is dat een fijn gegeven. Over die werkloosheid gesproken. Er is nog helemaal niets te melden. Vooralsnog is het stil, terwijl ik toch regelmatig solliciteer. Ik heb dan ook het gevoel van een déjà vu. Want deze situatie lijkt namelijk erg op de situatie eind 2015 - begin 2016. In 2015 werd ik, ook al in het najaar, ontslagen, precies na het einde van het ijsseizoen. Slechter kun je het, wanneer ijs geld kan opleveren, eigenlijk niet treffen! Begin 2016 werd ik, na vele sollicitaties nog wel verblijd met de gulle gift van de Spijkstaal via een prachtig initiatief van het tv programma "Puur Geluk", waardoor ik in het seizoen dat op starten stond, mooi met ijs de (ver weg gelegen) wijken in kon trekken. Met de elektrische Spijkstaal in mijn bezit verkeerde ik nog in de gedachte dat ik met die kar alleen wel voldoende inkomen bij elkaar kon scheppen. Helaas bleek, vooral vanwege een haperende zomer, dat niet het geval en moest ik alsnog een bijbaan vinden.
Nu, het is begin 2019, lijkt de geschiedenis zich dus te herhalen. Wéér in het najaar ontslag. En weer valt solliciteren niet mee, al moet ik er wel bij vermelden dat solliciteren in de maand december erg weinig reacties laat zien. Veel bedrijven zijn op slot in verband met de kerst. En dus moet ik in vele gevallen wachten tot volgende week op eventuele reacties. Dan zullen de meeste bedrijven weer 100 procent draaien. Maar er is deze keer wel een verschil met toen: Omdat de economie beter draait dan toen zijn er meer kansen op werk. En de Snor is ook alweer klaar voor het nieuwe seizoen. Net als zijn baas trouwens! En met 2016 als jaar waaruit ik voldoende ervaring heb kunnen halen verkeren wij thans in de wetenschap dat ik met deze kar alleen niet voldoende inkomsten ga ophalen om mijn gezin uit de financiële ellende te houden. Tenzij de zomer gaat worden zoals die vorig jaar was. Dan lukt het me wel. Makkelijk zelfs! Maar daar moet je, zie 2016, dus nooit vanuit gaan en daarom ben ik weer eens op pad. Zoeken naar oplossingen en hopelijk ook vinden. We zijn in ieder geval bezig en bezig. Druk in de weer. Solliciteren maar ook verder kijken dan dat!
Ik geloof nog steeds in een oplossing op formaat. Maar dan moet ik wel weer een beetje geluk hebben. Is deze oplossing op formaat er niet, dan gaan we opnieuw vol voor Frankys Food. Maar dat kan niet met het beschikbare materiaal. En daarom lopen we weer eens te vissen. Niet met een hengel, niet met een simmetje, er komt zelfs geen dobber aan te pas, maar wel met de bedoeling om grote vissen te vangen. Als bekend, Ik geef nooit op!
Het is nu zondag en ik heb een fout gemaakt. Voor het eerst sinds lange tijd ben ik een ontbijtje vergeten te leveren. En een ieder die mij goed kent weet dat ik daar vreselijk van kan balen. En dat doe ik dan ook. Gelukkig heb ik het naar behoren opgelost, maar ik kan er soms niet bij hoe zulks mij kan overkomen. Na lang denken kom ik slechts tot een conclusie die nooit een conclusie mag zijn, maar de rust welke momenteel zo in mijn leven heerst, maakt mij minder scherp. En dat is fout. Heel fout. Zoals gezegd, de fout mag ik gelukkig op mijn manier oplossen en daar ben ik maar wat blij mee.
Het boek "Willen is kunnen!" is inmiddels aan twee mensen uitgeleverd. En ik ben benieuwd hoe ze het boek vinden. Uiteraard is het een hele pil. Maar het vertelt wel over alles wat ik in 5 jaar heb meegemaakt. Er zijn er nu nog 10 in bestelling en deze worden volgende week verwacht. En uitgeleverd!
Ik heb dus niet zoveel te vertellen. Het blijft hier dan ook bij.
Vanaf morgen gaat het gas erop. Dan moeten we toch ook wat gaan horen over de sollicitaties welke ik heb uitstaan. En mogelijk ga ik woensdag naar Schier. Wanneer ze mij daar nodig hebben na de voorspelde storm van dinsdag (ik heb wat contacten aldaar) ga ik misschien helpen opruimen op het strand, mij nuttig maken. Vanaf volgende week neem ik ook contact op met alle leraressen van de school actie. Kan ik mij weer opladen. Opdat ik ook geen dingen meer zal vergeten.....
Frank Boereboom
Frankys Food
Hengelo
Nu, het is begin 2019, lijkt de geschiedenis zich dus te herhalen. Wéér in het najaar ontslag. En weer valt solliciteren niet mee, al moet ik er wel bij vermelden dat solliciteren in de maand december erg weinig reacties laat zien. Veel bedrijven zijn op slot in verband met de kerst. En dus moet ik in vele gevallen wachten tot volgende week op eventuele reacties. Dan zullen de meeste bedrijven weer 100 procent draaien. Maar er is deze keer wel een verschil met toen: Omdat de economie beter draait dan toen zijn er meer kansen op werk. En de Snor is ook alweer klaar voor het nieuwe seizoen. Net als zijn baas trouwens! En met 2016 als jaar waaruit ik voldoende ervaring heb kunnen halen verkeren wij thans in de wetenschap dat ik met deze kar alleen niet voldoende inkomsten ga ophalen om mijn gezin uit de financiële ellende te houden. Tenzij de zomer gaat worden zoals die vorig jaar was. Dan lukt het me wel. Makkelijk zelfs! Maar daar moet je, zie 2016, dus nooit vanuit gaan en daarom ben ik weer eens op pad. Zoeken naar oplossingen en hopelijk ook vinden. We zijn in ieder geval bezig en bezig. Druk in de weer. Solliciteren maar ook verder kijken dan dat!
Ik geloof nog steeds in een oplossing op formaat. Maar dan moet ik wel weer een beetje geluk hebben. Is deze oplossing op formaat er niet, dan gaan we opnieuw vol voor Frankys Food. Maar dat kan niet met het beschikbare materiaal. En daarom lopen we weer eens te vissen. Niet met een hengel, niet met een simmetje, er komt zelfs geen dobber aan te pas, maar wel met de bedoeling om grote vissen te vangen. Als bekend, Ik geef nooit op!
Het is nu zondag en ik heb een fout gemaakt. Voor het eerst sinds lange tijd ben ik een ontbijtje vergeten te leveren. En een ieder die mij goed kent weet dat ik daar vreselijk van kan balen. En dat doe ik dan ook. Gelukkig heb ik het naar behoren opgelost, maar ik kan er soms niet bij hoe zulks mij kan overkomen. Na lang denken kom ik slechts tot een conclusie die nooit een conclusie mag zijn, maar de rust welke momenteel zo in mijn leven heerst, maakt mij minder scherp. En dat is fout. Heel fout. Zoals gezegd, de fout mag ik gelukkig op mijn manier oplossen en daar ben ik maar wat blij mee.
Het boek "Willen is kunnen!" is inmiddels aan twee mensen uitgeleverd. En ik ben benieuwd hoe ze het boek vinden. Uiteraard is het een hele pil. Maar het vertelt wel over alles wat ik in 5 jaar heb meegemaakt. Er zijn er nu nog 10 in bestelling en deze worden volgende week verwacht. En uitgeleverd!
Ik heb dus niet zoveel te vertellen. Het blijft hier dan ook bij.
Vanaf morgen gaat het gas erop. Dan moeten we toch ook wat gaan horen over de sollicitaties welke ik heb uitstaan. En mogelijk ga ik woensdag naar Schier. Wanneer ze mij daar nodig hebben na de voorspelde storm van dinsdag (ik heb wat contacten aldaar) ga ik misschien helpen opruimen op het strand, mij nuttig maken. Vanaf volgende week neem ik ook contact op met alle leraressen van de school actie. Kan ik mij weer opladen. Opdat ik ook geen dingen meer zal vergeten.....
Frank Boereboom
Frankys Food
Hengelo
Reacties
Een reactie posten