2019-48. Sint en de Foodtrailer.
Het werd mij in ieder geval gevraagd door de sinterklaascommissie van de school. De "oude" Sint had het opgegeven en nu moest er een nieuwe Sint worden 'aangetrokken'. Of ik niet Sinterklaas wilde zijn? De wat zware stem werd als wenselijk gezien en ik zou het zeker gezien de achtergrond van ijscoman, goed doen bij de kindertjes. En zo liet ik mij ompraten en werd ik voor het eerst in mijn leven de man waar het rond 5 december bij kinderen allemaal om draait; Sinterklaas!
En dat terwijl ik nu niet echt een geweldige herinnering heb overgehouden aan het spelen van zwarte piet. Mijn vader als Sinterklaas, geflankeerd door twee pieten, zijnde, mijn broer en ik zei de gek. We moesten op bezoek bij een bevriende familie. Nog maar net bij het gezin aanwezig zegt één van de kinderen: "jij bent niet Piet, jij bent Frank!". Weg was mijn goede wil. Weg alle illusies. Wanhopig zocht ik een oplossing en keek naar Sinterklaas, mijn vader. Het was alsof hij zijn schouders onder dat zware kostuum ophaalde en daarmee aangaf het ook niet te weten. Had ik geen zwarte smink opgehad had ik vuurrood gezien van de zojuiste voltrokken ontmaskering. Mijn broer werd daardoor even later ook herkend. Het slechtst denkend scenario kwam dus al snel uit. Ofschoon we er nog wat van probeerden te maken kon ik, als jonge vent, geen woord meer uitkramen. Ik zag alleen maar om naar de deur die naar vrijheid en opluchting rook. Wegwezen! Dát wilde ik vooral. Uiteindelijk mochten we weg. Weg van de ontmaskering, de ontluistering. Terug naar het veilige thuis waar we gedrieën het gebeurde bespraken. Eén ding wist ik in ieder geval zeker: Het zou nooit meer gebeuren, omdat ik het nooit meer zou doen.
Deze gebeurtenis staat natuurlijk op zichzelf. Bekend zijn met een familie neemt nu éénmaal risico's met zich mee. Het werd ons dan ook niet kwalijk genomen. Kwam daar al niet te vaak, maar ben er sindsdien nooit meer geweest. Het heeft bij mij dus wel geleid tot een no go bij vragen om zwarte piet te zijn. Never nooit meer.
Sinterklaas zijn wilde ik daarom aanvankelijk ook niet. Maar de school zat destijds omhoog en kinderen wilde ik niet teleurstellen. En dus trad ik op als Sint. Deed het naar behoren en ging toen nog de stad in om als Sint wat lol te maken. Zei een vrouwelijke passant nog tegen mij; "jij moet eerder de kerstman zijn met die buik van je!". God wat een klote opmerking, maar wat moest ik erom lachen. Geweldig!
Tja, het jaar erop, 2017, was ik de goedheiligman opnieuw. Weer op dezelfde school. Ging het weer bijna mis! Moest gelijk weer denken aan mijn Piet optreden van jaren ervoor.
Het is ook niet gek. Afgelopen jaar stond ik in de winter in een supermarkt. Als gewone klant zonder ijskostuum en vooral zonder pet! Moest jus d'orange persen voor een ontbijtmandje. Stond er een kind bij die machine. Dus ik wachten. Na een kleine minuut vraag ik haar of ik er even bij kan, want zo vertel ik haar; "ik ben nogal druk". Het kind snelt vervolgens naar haar moeder en ik hoor haar tegen die moeder zeggen: "Mamma, dat is volgens mij de ijscoman" Met andere woorden; ik werd op mijn stem herkend.
Een kind op de school en gezeten op de eerste rij in de Aula riep tegen de Sint: "jij bent Franky de ijscoman!" Ik schrok me rot. Even was ik uit het lood geslagen en gedachtig aan wat ik jaren geleden als zwarte Piet had meegemaakt wilde ik nu eerherstel. Zette een nog zwaardere stem op en zei; "Best kind ik weet niet waar je het over hebt, maar ik ben Sinterklaas, ja?" waar het kind kennelijk enorm van onder de indruk leek te zijn geworden en daarom vooral haar mond maar dichthield. Opdracht geslaagd! Haha.
Maar het is dus nooit voorspelbaar. Je moet erop bedacht zijn dat je ontmaskerd wordt en daarom moet kunnen improviseren.
En dus was ook die aflevering geslaagd. Het jaar erop, vorig jaar, vroegen ze mij opnieuw. Maar door omstandigheden kon ik het toen niet opbrengen. Ik bespaar u de details. Ik hou het op persoonlijke problemen. Maar geloof mij dat ik het best had willen doen. Wel als laatste keer trouwens.
Dit jaar belde de directrice van dezelfde school mij. "Beste ijscoman, zou jij ons uit de brand kunnen helpen" Mijn kinderhart hoorde het relaas van de wat wanhopig klinkende directrice aan en kon het niet verkroppen dat de Sint van vorig jaar met zijn gevolg geen vervolg meer wenste te geven aan het optreden op de betreffende school. En dus zei ik dat ik het nog 1x wilde doen. Om vooral de kinderen niet teleur te doen stellen. En dus gaan we nog 1x op als Sinterklaas! Met nieuwe pieten. Ben benieuwd!
Komende week heb ik daarover een gesprek.
En ja. Als Sinterklaas zijn aftocht heeft geblazen komt mijn tijd als ijscoman weer op gang. God weet hoeveel zin ik heb ik de kerst en de ritten gepland met de "kerst ijskar".
Dit jaar wordt de ijskar door Creavision opgekalefaterd. Met deels hun ideeën en ook wat van mijzelf. Lever ik wat spul en zij ook. Een stagiaire gaat de kar helemaal alleen versieren. Ze mag zich helemaal uitleven. Het wordt echt heel bijzonder, ik zeg u: verrassend mooi! Het wordt de mooiste kerstSnor die ik ooit heb gehad. Dat weet ik nu al zeker. Maandag 2 december is de kar gereed voor zijn werk op de wijken. Heel benieuwd naar het uiteindelijke resultaat!
Nu ik zoveel solliciteer is er van enige vooruitgang op dit gebied nog helemaal geen vordering gemaakt. Wanhopig zoek ik naar werk. Maar het lukt maar niet. Soms word ik wat boos op een afwijzing dat ik zelfs een net mailtje terugstuur met de vraag of ze de afwijzing wat beter willen concretiseren. Een zin in de afwijzende mail als; "uit de vele reacties hebben wij...." wordt door mij niet meer klakkeloos geaccepteerd. Ik wil een betere omschrijving van reden hebben. En dan schrijf ik dus terug met een vraag of ze dat kunnen uitleggen. Of ik er wel of geen antwoord op terugkrijg is nooit te zeggen. Tot nog toe hullen bedrijven zich in stilzwijgen. Erg flauw omdat het mij kan helpen bij volgende sollicitaties.
Inmiddels is wel het punt bereikt dat ik mijn bedrijfje steeds meer als 100 procent aktiviteit ga zien. Dat ik er niet meer omheen kan.
En dus reed ik gisteren (vrijdag) naar Hengstdijk. Dat ligt diep in Zeeland tegen de grens van België, een land waar ik het liefst nooit kom. Vraag me niet waarom, ik heb er gewoon echt helemaal niets mee. En nu moest ik over Antwerpen en dus door België rijden om daar in Zeeland te geraken waar het bedrijf Foodtrailer.eu gevestigd is. Nog 5 euro tol belaald voor een weg die slechter is dan de slechtst denkbare snelweg in Nederland. Een mooi bedrijf en zeker de 3 en half uur durende rit ernaar toe en die 5 euro was het mij zeker waard. Ik werd keurig opgevangen en kreeg na een kop koffie een goede uitleg van de mogelijkheden. Ruim 7000 euro kost de foodtrailer. Maar dan is deze voorzien van een keurig passende ijsvitrine voor 8 smaken en spoelbak, werkbank, klep, rem, voldoende elektrapunten, de gewenste kleur, ledverlichting en extra groepen waardoor ik dus ook de crêpes machientjes kan plaatsen en gebruiken waardoor ik met de eerder aangeschafte "Rooie" (bedrijfswagen), klaar ben voor de toekomst.
Alleen moeten we dan wel 7000 euro hebben. Misschien een vriendengroep Frankys ijs oprichten?.
Op zich kan de kar zich in 1 ijsseizoen terugverdienen. Zeker nu ik nog 1 seizoen ww uitkering geniet. Dus daarom is het ook nu of nooit!
We wachten nu nog op wat gebeuren gaat net de uitstaande 10 tot 15 sollicitaties. Is er eind december geen baan dan moet ik een keuze maken om met FF verder te gaan.
Bang ben ik niet. Wel voorzichtig.
Ik ben dan wel Sinterklaas, het geld groeit mij helaas niet op de rug. Het zou een welkome investering zijn. Ook wanneer ik wel werk vind trouwens. Maar dan is het geen echte noodzaak.
De tijd zal het leren. Ben blij dat ik na 8 uur van rijden weer meer toekomstvisie heb. Nu nog kijken of er een mogelijkheid is om de ijscoman financieel vooruit te willen helpen.
Tot volgende week!
Frank Boereboom
Frankys Food
Hengelo
Reacties
Een reactie posten