2020-08. Waar is het voorjaar?

In paniek ben ik nog niet, maar het is een feit dat ik wat onrustiger word. De onrust wordt veroorzaakt door weinig opdrachten, slecht weer, een hopeloze weersvoorspelling voor de komende 14 dagen én een vaste en dus maandelijkse terugkerende kostenpost. De trailer, besteld om meer omzet te genereren, wordt momenteel gebouwd en mag ergens in mei worden verwacht. Daartoe ben ik een lening aangegaan die precies voldoende moet zijn om de trailer af te kunnen nemen. Maar wanneer de inkomsten achterblijven en de vaste (bedrijfs)lasten gewoon doorlopen kan een ieder begrijpen dat er een moment komt dat je gaat interen op het voor de trailer beschikbare bedrag. Er is evengoed nog geen man over boord. Ik heb nog ruimte gevonden in andere geldstromen. Maar in elk geval moet ik dan wel in staat zijn en vooral blijven om de vaste lasten te kunnen betalen totdat de trailer is afgenomen. Dat zal deze maand dus al niet meer lukken. Zeer waarschijnlijk in maart wel. In April verwacht ik dat zeker.  En dus moet ik nu de broekriem aanhalen.

Zeker is dat ik vanaf mei weer goed kan gaan verdienen. Vooral wanneer ik dan ook mijn bestelde foodtrailer kan gaan inzetten. Zolang ik echter niet weet wanneer ik de trailer kan afhalen, enerzijds door de bouwtijd welke erg onzeker is in verband met drukte, anderzijds door het beschikbaar hebben van het nog uitstaande bedrag, kan ik ook nog geen opdrachten aannemen die ik met een foodtrailer kan verwerken.

Deze winter is duidelijk geen winter. Maar een echte lente is het tot nog toe ook niet geweest. Heel af en toe was er mooi en redelijk weer voor ijs. Vorig jaar zat ik voor wat dat betreft een stuk beter met omzet op ijs. Draaide ik reeds al een aantal dagen. En lag de omzet op ijs een heel stuk hoger. Ik weet dat ik nog niks mag verwachten, tenslotte zitten we nog in een wintermaand,  Maar ik kan het nu zo verschrikkelijk goed gebruiken. En niet alleen om het geld, juist en vooral ook om weer lekker bezig te kunnen zijn. De stormen en de daarbij horende regen hebben mij vooralsnog geen echt werk gebracht op ijs gebied. Vorige week reed ik een eerste route om te zien of alles werkte. Het weer zat toen eindelijk eens mee. Maar verder ben ik dit jaar nog niet gekomen. Een slechte start dus, dat is al zeker omdat daarnaast de omzet op ontbijtjes volledig tot stilstand is gekomen. Hoe dat laatste zo is gekomen begrijp ik niet. Alhoewel ik wel wil toegeven dat de prijs van een ontbijtmand omhoog is gegaan en ik het vermoeden heb dat de afname van omzet ook deels daaraan kan liggen. Maar wanneer ik geen prijsverhoging had toegepast had ik te weinig verdiend aan de ontbijtmanden. Omdat ik al jaren geen prijsverhoging had toegepast en er aan de andere kant wel verhoging op verhoging op inkopen kwam verdiende ik er niet veel meer op. Kortom; ik moest wel. De inkoopprijs is echt belachelijk gestegen in de laatste 2 jaar. Daar kwam ik in november vorig jaar toevallig achter toen ik een offerte voor een bedrijf moest maken. Ik ga het natuurlijk niet terugdraaien. Ik sta voor kwaliteit en daarvoor staat nu éénmaal een prijs.

We gaan zien wat er de komende tijd gaat gebeuren. Loopt het op een gegeven moment echt niet meer dan stop ik er gewoon mee. Zo simpel is het natuurlijk wel. Vooral ook omdat de omzet op ontbijtjes op jaarbasis nou ook weer niet zo heel groot is. 

Ik ga er echter vanuit dat we met een tijdelijke dip van doen hebben. En dat alles uiteindelijk wel weer goed komt.

Zo ook op ijs gebied. Een lente die uitblijft maakt dat ik weinig te doen heb. Maar ik weet ook, als er mooi weer op komst is ben ik er ook gelijk klaar voor. 

Nu ik weinig te doen heb, ga ik serieus kijken of ik ouderen of anderen kan helpen als vrijwilliger. Kan ik mijzelf nuttig maken. Komende week ga ik eens om mij heen vragen of ik ergens van dienst kan zijn. Het ijsvak zoals ik dat beleef laat weinig ruimte om werk aan te nemen. Overigens solliciteer ik nog steeds, nog immer zonder succes. Een ochtendbaan zou helpen. Maar daar moet je ook al wat geluk bij hebben. Niemand zit kennelijk verlegen om een ondernemer die wat wil bijverdienen. 

En dus wandelde ik veel de laatste dagen. Fotografeerde maar wat op de wegen en paden waarop ik liep en vond het ook nog eens een leuke invulling. Maar toch, ondanks dat het  een prima invulling is van de tijd, blijf ik toch zoeken naar iets waarmee ik mijzelf nuttig kan maken. En ga ik de komende periode eens proberen of ik wat vrijwilligerswerk kan doen. Kijken of ik zo wat kan betekenen.

De komende weken verwacht ik opnieuw geen uitrijddagen. En daarom verwacht ik opnieuw weinig te kunnen ondernemen. Het is jammer maar aan het weer kunnen we nu éénmaal niets veranderen. Ik heb dat te accepteren. Het ene jaar heb je wat geluk, het andere helaas niet. Maar ondanks de huidige slechte seizoensstart kan het verderop in het jaar nog wel goedkomen. Daar ga ik in ieder geval alles aan doen. En het weer komt ook wel een keer goed. Het zal toch eens lente moeten worden. Naast het wachten op goed lenteweer ben ik overigens wel druk bezig met onderzoeken wat we naast ijs kunnen gaan verkopen. Voor momenten dat ijs niet echt in trek is. Te denken valt dan aan het najaar, de winter en het vroege voorjaar.

Zoals geschreven; ik wandel veel en maak tijdens de wandeling veel foto's. Bijgeplaatst een paar foto's (deze week gemaakt) van mijn nieuwe hobby. Het fotograferen van boerderijen en landschappen. In dit geval veel landschappelijke beelden. Er is een facebookpagina waarop ik deze foto's plaats. De pagina kun je vinden onder de naam; "Boerderijen en landschappen". Het staat u vrij om daar ook foto's te plaatsen. Zolang ze het doel maar dienen.

Het is dus wat stil rond Frankys Food.  Vooralsnog zie ik geen reden om aan te nemen dat de huidige stilte wordt verbroken. En dus nog geen ijs en dus ook nog geen omzetten.

Tot volgende week!

Frank Boereboom

Frankys Food 

Hengelo