2020-09. We gaan weer beginnen!

Na weken elke dag de op mijn telefoon gedownloade en beschikbare weerapps te hebben gevolgd en in die weken steeds maar van die geniepige lagenda van wolkjes met de nog veel vervelender regendruppeltjes te hebben gezien is het hardstikke fijn dat er nu toch echt beter weer in aankomst is! Begrijp mij echter niet verkeerd. Net als vorige week toen ik in mijn blog uitwijdde over het maar uitblijven van lenteweer of in ieder geval beter en droger weer om een rit te kunnen rijden, besef ik weldegelijk dat het nog altijd winter is en dat dagen met mooi lenteweer zeldzaam zijn in deze tijd. 

Maar tijden veranderen duidelijk. Reed ik in mijn eerste jaar nog van maart tot oktober, nu is het seizoen behoorlijk opgerekt door een steeds vroegere start in februari en tegelijkertijd de latere stop die ergens eind oktober ligt. Helaas is een vroege start dit jaar dus onmogelijk gebleken. Maar na weken van veel wind en regen is daar dan nu echt het eerste teken; half maart wordt het echt lente! Althans, zo is mij inmiddels met al die apps wel duidelijk geworden.

Als gezegd, ik weet dat het nog altijd  winter is en dat ik wellicht wat zeurderig overkom, maar ik weet ook hoe belangrijk dit seizoen gewoon voor mij is. Dit seizoen is belangrijk omdat ik wel mijn nek heb uitgestoken en een, overigens wat mij betreft, pracht van een foodtrailer heb gekocht. En daar heb ik wel een lening voor moeten afsluiten. Op basis ook van de cijfers van afgelopen seizoen. Die hebben mij het vertrouwen gegeven te doen wat ik zo graag wilde doen; de foodtrailer aanschaffen. En laat nu vorig jaar de eerste omzetten van betekenis al halverwege februari zijn gemaakt en men begrijpt mijn onrust. Ondanks de slechte start, de mindere start, kan ik natuurlijk nog heel wat goedmaken. Bovendien heb ik mij nu ook weer niet (te) rijk gerekend en ben ik erg voorzichtig gebleven in schattingen van te maken omzet. 

Goed! Het seizoen staat dus op aanvangen en ben ik er maar wat blij mee. Nog een paar weken van bedrieglijke rust. Want voorbereiden kost ook tijd. Maandag nog naar een beurs, een echte vakbeurs voor ijsbereiders. En daarna ga ik mij in het geheel klaarmaken voor een nieuw ijsseizoen. De officiële opening van het seizoen staat gepland voor 15 maart. Op mijn eigen tuindorp! Daarvóór hoop ik al wat ijs te hebben verkocht. Waarschijnlijk start ik ergens op of rond 11 maart.

Nu het seizoen dus op starten staat ga ik de komende week bepalen wat ik nu naast ijs kan gaan doen. Een paar producten hebben mijn interesse en verwacht mag worden dat ik uit die opties ga kiezen.

De produkten waaruit ik naast ijs ga kiezen zijn gehaktballen, saucijzen (Duitse braadworsten) of Hot Dogs. Bijna zeker is dat ik ook poffertjes ga bakken. Wanneer ik voor Hot Dogs of Braadworsten kies zal dat zeker via een bepaald concept gaan gebeuren. Een Hot Dog of Braadworst bakken kan, met alle respect, iedereen. Als ik mij daarmee bezig ga houden wil ik het wel op een bijzondere wijze aan de man brengen. Anders dan anders.

Over de foodtrailer zelf gesproken overigens; ergens in mei wordt deze dus verwacht. Maar omdat wij nu met een wereldwijde epidimie zitten en de haard zelfs in het gebied ligt waar ook onderdelen van de foodtrailer worden gemaakt, is er met geen enkele zekerheid iets te zeggen over de leverdatum van de bestelde foodtrailer.  Het laatste dat ik erover hoorde was dat alles nog op schema liep. Maar dat contact stamt uit eind januari. Omdat ik eerst moet betalen voordat ik hem uiteindelijk kan ophalen is het wat mij betreft dus niet zo erg. Nu kan ik in ieder geval nog geld verdienen om genoeg 'speelruimte' te creëren na betaling van de foodtrailer. Tenslotte zal ik na aankomst van de trailer nog wat spullen moeten aanschaffen. Maar ik zie er hoe dan ook bijzonder naar uit. Het moment komt steeds dichter- en dichterbij!

Vandaag had ik mijn eerste opdracht voor het seizoen. Een verjaardagsfeestje van een kind dat op 29 februari 8 jaar werd. Blijft toch bijzonder, op 29 februari jarig zijn. Het was voor haar ouders daarom ook een speciale verjaardag waar ik als ijscoman wat aan mocht bijdragen. De glunderende jet Tessa mocht als eerste haar ijsje ophalen. Daarna kwamen de kleine en grote gasten aan de beurt. En omdat het voor mij weer de eerste opdracht betrof heb ik het best weer even wennen gevonden. Ik reed erheen terwijl het alweer wat regende. De Snor, onvermoeibaar, zong zijn lied; een monotoom geluid, dat slechts door wat klimmetjes of afdalinkjes, wat anders ging klinken. De meegenomen box waaruit heerlijke muziek speelde overtrof het geluid van de 49 jarige oude elektromotor. Onderweg probeerde ik mij weer een voorstelling te maken van hoe zo'n optreden zou gaan verlopen. Natuurlijk gaat alles nog wat stroef zo in het begin maar al snel vond ik mijn draai en voelde het allemaal weer als vanouds. Tessa at haar ijsje en in haar kielzog haar vriendinnetjes en vriendjes. Niet veel later vertrok ik voldaan naar huis. De kop was er vanaf! Naar huis werd ik nog even getrakteerd op een heuse bui. Tjonge, regen.... dat hadden we lang niet meer gehad!!! Zucht. Zou blij zijn wanneer het eens een langere periode droog zou blijven. Een week of 4 ofzo. Genoeg geregend nu!

Thuisgekomen parkeerde ik de Snor weer op zijn plek. Nog ff en dan mag die weer. Op naar een nieuw seizoen. 
IJs is aanwezig, alsook de wafeltjes. Kortom; alles aanwezig en de ijscoman is er al weken klaar voor. Zo ook de Snor. 
Vandaag was weer leuk. Dank aan de ouders van Tessa die mij hadden geboekt. Het is altijd heel dankbaar werk om een kind van 8 een leuke verrassing te mogen brengen. Dát maakt mijn vak o zo leuk!
Tessa (foto's  boven)
Morgen mogelijk mijn laatste vrije zondag. Daarna gaat alles er wellicht anders uitzien. Eerst moeten regen en wind de ruimte geven aan zon en windstilte. Dan komt mijn tijd. Tijd waarop ik al zolang gewacht heb. Vandaag bewees een 8 jarige hoe fijn het is om weer op de weg te zijn.

Tot volgende week!

Frank Boereboom
Frankys Food 
Hengelo 


Reacties

Populaire posts