2016-03. De Awarduitreiking, het interview en de tv opname

Het is vandaag vrijdag. Vrijdag 15 januari 2015. Met het schrijven van mijn blog wordt dus iets eerder aangevangen (2 dagen eerder) dan normaal. En dat heeft ook een zeer logische reden. Dit weekend ben ik druk met familiezaken  en kan ik nauwelijks tijd vrijmaken. Zondag vieren wij de verjaardag van mijn grootste vriend; mijn vader. En dan ben ik te druk om te schrijven.

De afgelopen week is er veel gebeurd. Eerst was daar op maandag de award uitreiking van de Leukste Ondernemer van Hengelo. De uitreiking was helemaal te Oegstgeest (ruim 180 km). En mijn navigatiemiep stuurde mijn Renaultje over Amsterdam.
En éénmaal vanuit Amsterdam op de A4 wist ik het zeker. De hele rit had ik er al aan gedacht. Zal ik het doen of toch maar niet? Maar ik wist ook: als ik het niet zou doen zou ik het mijzelf op den duur behoorlijk kwalijk nemen.  En zo draaide ik op een gegeven moment de weg af om richting te zetten naar de plek waar ik eind vorig jaar een Spijkstaal ijskar had gekocht. U weet het vast nog wel. De Spijkstaal deal (Zie blog afl. 2015-43).
Eénmaal ter plekke stapte ik het terrein op zonder ook maar enige nerveusiteit. Ik vond gewoon dat ik recht had op de waarheid. Op het verlaten lijkende terrein, overigens het perceel waarop een vriend van de verkoper woonachtig is,  vond ik de kar der karren. Hij stond daar dus nog!!! Ik kon me nauwelijks voorstellen dat de kar welke ik eerder dus eigenlijk officiëel had gekocht er nog altijd stond. En dus niet zoals ik had verwacht onder mijn neus was doorverkocht aan een betere bieder. Tenzij hij toch was verkocht en daar slechts nog stond in afwachting van zijn definitieve vertrek. Ik was enerzijds blij, omdat de kar er nog stond,  maar al snel veranderde dat in ergernis en oprechte boosheid en anderzijds ook onzekerheid (was ie nou verkocht?). Een moment was ik van de leg. Nu ik alleen was op het terrein gaf ik mijzelf ruimschoots de tijd om na te denken wat ik kon en moest doen. Ik liep terug naar mijn auto en zocht naar een pen en papier. Verdorie dacht ik nog; net nu je het zo hard nodig hebt!!! Uiteindelijk vond ik in mijn tas het benodigde stukje papier (een ongebruikte enveloppe) en een pen. Op de enveloppe schreef ik:
"Hallo, mijn naam is Frank Boereboom en heb die Spijkstaal ijskar in december gekocht. Ik hoor er echter helemaal niets meer over. Kunt u mij even terugbellen?"
Aangevuld met mijn telefoonnummer drukte ik het papier tussen de deur en haar kozijn. Ik dacht nog bij het verlaten van het terrein "daar hoor ik vast niets meer van".
Afijn, kort na het bezoek zat ik alweer op de A4 richting Oegstgeest. Gelukkig was ik ruim op tijd bij de award uitreiking. De uitreiking was bijzonder druk. In eerste instantie nog niet. De meesten kwamen pas nadat de uitreiking echt was begonnen. Eén voor één werden de winnaars naar voren geroepen om uit handen van Kim Kotter een award te mogen ontvangen. En ik dus ook. Maarliefst twee keer! Eén keer voor mijzelf en één keer voor mijn met vakantie zijnde collega ondernemer en vriend Martin Schaaf. Martin werd de leukste ondernemer van Hengelo omdat hij de meeste stemmen had vergaard en ik omdat ik de hoogste waardering had gekregen. Een dikke 9!!! Leuk toch?
Nadat ik eindelijk weer op de basis te Hengelo teruggekeerd was en mijn ervaringen kon overdragen op mijn familieleden ging daar ineens de telefoon. Een onbekend nummer. Ik nam op en hoordde een mannenstem tegen mij zeggen: "ik moest u bellen? Er zat een briefje in de deur?"
En toen wist ik dat mijn briefje niet onopgemerkt was gebleven. Ik vroeg de bekende van de verkoper van de Spijkstaal of hij nog wat had vernomen van diezelfde verkoper. Maar net als ik had hij geen contact meer gehad met hem, sinds ik daar was geweest om te kijken. Hij wist precies wie ik was. Hij herinnerde het zich  nog. Hij vertelde eveneens dat hij zeker wist dat hij nog niet was verkocht. Ik zei hem dat ie wel was verkocht en wel aan mij. Hij snapte na uitleg hoe het hele verhaal in elkaar stak en begreep maar al te goed hoe vervelend het voor mij was en ook geweest moest zijn. Uiteindelijk zegde hij mij toe dat hij alles zou gaan proberen om uit te vinden waarom er geen contact meer was. Afwachten maar!
Of ik nu nog verder zou gaan met de Spijkstaal is een vraag die ik op dit moment gewoon niet kan beantwoorden. Er speelt omtrent een kar zo ontzettend veel. Moet nu gewoon rustig blijven. Wel is het zo dat ik verliefd ben op de Spijkstaal. Kan er niets aan doen. Hij is zo leuk!
De week ging verder en op dinsdag was ik in Arnhem. Daar had ik een gesprek met collega ijsverkoper uit Limburg. Dat gesprek stond al enige tijd op de rol. Leuk was het om ervaringen uit te wisselen. Ook leuk om elkaar te kunnen helpen. Hier komt vast nog veel goeds uit. Overigens was ik al even niet in Arnhem geweest en ik moet zeggen dat ik bijzonder onder de indruk was van het nieuwe stationsgebouw en de daaronder gelegen en eveneens nieuwe parkeergarage. Super geregeld! Mijn complimenten!
Woensdag heb ik thuis veel werk verricht. Gelukkig had ik verder niet veel te doen waardoor ik lekker kon trainen.
Deze week werd ik ook geinterviewd.
De jonge dame die het interview afnam was goed voorbereid en stelde haar vragen waarop ik zonder enige problemen of terughoudendheid  mijn antwoorden op gaf. Ze stelde ook dat ik in mijn blog vrij open ben. En ook zo positief. Waar dat toch vandaan kwam?
Ik ben wie ik ben. Ga me niet anders voordoen wanneer daar door anderen om zou worden gevraagd. Wil je me zo niet? Prima! Gaan we allebei ons eigen weegs. Ik doe het op mijn manier of ik doe het niet. Klaar! En als ik iets kwijt wil dan zorg ik ervoor dat ik dat ook kwijtraak.  Ik wil gewaardeerd worden om wat ik doe en vooral om hoe ik dat doe. Simpel blijven en die simpelheid vooral ook uitdragen. Is echt niet erg hoor. Het stelt mij open voor een ieder. Ieder moet zich namelijk prettig voelen wanneer ik met ontbijtmand of ijskar voor de deur sta. Geen drempel zien. Dat is wat ik ben! Tja en dat posivitisme dat zit nu éénmaal in mij. Ik zie altijd een oplossing of een lichtpunt. Ik ben ook zelden bang. Ik zorg altijd dat alles goed is voorbereid. Gaat t dan alsnog mis dan gaat het maar mis. Van fouten maken word je groter en wijzer. Het interview is goed gegaan. Ik bedankte haar en zij mij. Het was erg gezellig geweest. Ben nu benieuwd naar het eindresulaat. Ik laat u het weten zodra ik wat meer weet.
Een Spijkstaal, een award, een goed gesprek met collega ondernemer, een goed interview.....je zou denken dat ik een superweek doormaak. En ja. Dat is ook zo. Vorige week zat ik in de put. Niet normaal gewoon. Afgelopen zondag dacht ik: en nu is het afgelopen! Borst vooruit, schouders naar achteren en ademhalen. Huppatee, afgelopen met die lamlendigheid!!!! En werkelijk vanaf maandag draait de geest weer overuren. Ben ook weer meer buiten. Train veel (lopen) en eet inmiddels minder en bovendien gezond. Gaat dus weer goed.
Het enige dat mij nog bezighoudt is het UWV. Wat gaan ze me precies aandoen?
Inmiddels heb ik al middels een schrijven wel begrepen dat ik 87 uur per maand mag bijklussen zonder dat ik gekort wordt op die deksels WW uitkering. Dat lijkt mooi maar dat is het echt niet! Het doet ABSOLUUT geen recht aan mijn prestaties van vorig jaar. Ik kan mijn bedrijf onder die omstandigheden nooit laten groeien. Erger nog; hetzelfde scoren als vorig jaar kan nu niet eens meer. 87 uur per maand is namelijk 87 uur per maand. En dus ook in mijn ijsseizoen!!!!  En daar baal ik enorm van. Zo wordt mijn bedrijvigheid  onevenredig hard gestraft voor datgeen wat mijn bazen mij hebben aangedaan. Beter zou zijn wanneer ik zonder uitkering verder zou gaan met het recht op herstart van diezelfde uitkering na september, want dan duiken we weer in de mindere periode. Alles wel zuiver berekent en dus ook zo dat ik een deel van het omgezette zou moeten afstaan wanneer daar reden toe zou zijn (bij teveel verdiensten). In de huidige situatie blijf ik gevangen, kan ik niet groeien en zal ik ook nooit groter worden. Binnenkort heb ik een gesprek met mensen van het UWV. En geloof mij, dan staat dit hoog op de agenda!!!

Dat een dag of zelfs een week uitstekend mag worden genoemd is bijzonder prettig na zoveel ellendige dagen. Natuurlijk is het niet hosanna nu, maar zie de positieve zaken van deze week.
-De uitreiking van de award; leukste
  Ondernemer van Hengelo
-De ontdekking rond de Spijkstaal ijskar
-Een handig gesprek met collega ijscoman
-Een aantal mediaberichten over de award
-Een nog te verwachten interview
  (Reeds afgenomen).

En dan komt er nog wat positief nieuws bij. Want tijdens dit schrijven kreeg ik een telefoontje. En de vrouw die mij belde had een bijzondere vraag voor mij. Of ik mee wilde doen in een in Hilversum op te nemen reclame voor op tv. Hoe ze aan mijn naam was gekomen laat ik even in het midden. Maar dit is natuurlijk hardstikke leuk en uiteraard doe ik mee. Daar zegt toch geen enkele ijscoman NEE tegen. Mooier kan het gewoon niet. En dus sta ik dinsdagmiddag aanstaande te figureren als ijscoman met kar tussen diverse vrolijke decorstukken en andere figuranten. Hoe leuk!
De week is bijna voorbij. Het enige dat mij nog maar niet lukt is een gemotoriseerde kar vinden. En eerlijk gezegd had ik daar goede hoop op deze week. Ik kan daar op dit moment nog steeds niets over uit de doeken doen uit respect voor diegenen die zich daar net als ik mee bezighouden. En ook is nu ineens de Spijkstaal ijskar weer in beeld. Dit alles maakt het wat verwarrend en lastig. Ik geef echter niet op. Het kan nog steeds goedkomen.

Zaterdagochtend;

Nog een kleine note achteraf. Ik ben bezig met een ontbijtje. Het gebeurde van gisteravond (het telefoontje mbt de reclame opname) schiet weer eens door mijn hoofd. Ik open de facebookpagina en lees de reacties van zoveel mensem en  zie en proef tussen de regels uw lieve reacties.  Een ijscoman als ik probeer altijd het beste uit zichzelf naar boven te halen. Uit al die door u geplaatste lieve reacties blijkt dat ik het op één of andere manier goed weet over te brengen. Dat doet me echt vreselijk goed. Ik dank u allen voor uw geloof in mij.

Volgende week weet ik hopelijk weer meer te vertellen over de ontwikkelingen. En uiteraard kom ik terug op mijn 'acteerwerk' te Hilversum. Ben zelf ook heel beniewd.

Nu ga ik als de wieder weerga aan mijn ijskar werken.

Ik wens u allen een fijn weekend!

Tot volgende week.