2016-04. De ontrafeling van het mysterie!

Het was zondag. Zondag 24 januari 2015. Ik zal het NOOIT meer vergeten. Ik had net een ontbijtje afgeleverd en mijn vrouw had de ontbijttafel gedekt.
Niets vermoedend begon ik aan mijn ontbijt en mijn rustdag. Erg veel denkwerk was er in de voorafgaande  week geweest. Denkwerk om te achterhalen wie nou precies die Spijkstaal aan mij had gegeven. En natuurlijk was ik er niet achtergekomen, maar ik wist inmiddels wel dat mijn broer er meer van moest weten. Kon niet anders.  Hij was er in ieder geval bij betrokken. Dat zou later overigens ook duidelijk worden. Helaas is mij op het hart gedrukt verder niets te verklappen en dat doe ik dan ook  maar niet, alhoewel ik sta te trappelen om u volledig inzicht te geven hoe het precies in elkaar stak. Want het is echt subliem gedaan! Mijn complimenten!
Over al die verschillende details kom ik later dan nog wel te spreken. 

Die zondag, de 24ste, zou dus zo anders verlopen dan ik mij vooraf had voorgesteld. Na mijn ontbijt zat ik lekker onderuitgezakt in mijn stoel te luisteren naar het wedstrijdverslag van Feyenoord op Radio Rijnmond. Een gebruikelijk ritueel voor mij, alhoewel deze wedstrijd vroeger dan andere zondagen werd gespeeld.  Ik luister graag naar Rijnmond Radio. Ik heb tenslotte ook geen Ziggo of Fox-sports. Hoef ik trouwens ook niet hoor. Een wedstrijdverslag op Rijnmond is bijna altijd feest. Zelfs bij een vreselijke wedstrijd van mijn clubje zijn de heren nog in staat er iets leuks van te maken. Ze verloren die vroege middag hun wedstrijd met grote cijfers. De verslaggevers waren niet te benijden. Zo slecht als dat het moet zijn geweest. Mijn vrije dag was wat mij betreft meteen helemaal naar de knoppen. Ik kan slecht leven met verlies van mijn club. Ze zeggen dan ook vaak; "Een Feyenoorder ben je nooit voor de lol". En zo is het ook. Maar gek genoeg veranderde de sfeer van deze dag op slag toen mijn vrouw mij vertelde dat we om drie uur in de auto moesten stappen want we zouden ergens heengaan. Toen ik haar vroeg waar dat nou toch op sloeg moest ze lachend antwoorden dat ze dat niet mocht vertellen. Ik zou het wel zien. Uiteraard kon ik deze mededeling wel linken aan de vreemde dingen die mij de laatste weken waren overkomen. Dus hees ik mij in de wat betere kleding en stapte ik rond 15.00 uur in de auto. Ik mocht ook al niet rijden. Moest naast de chauffeur plaatsnemen.  Mijn zoon Nickey was inderhaast gepromoveerd tot chauffeur (deed dat trouwens die hele dag ook uitstekend ). Nadat ook mijn vrouw en jongste zoon ingestapt waren werd er koers gezet naar het westen.  Ergens vlak voor Amsterdam stopten we bij een Mac Donalds. Ik had eerder onderweg namelijk behoorlijke trek gekregen en moest echt wat hebben voordat er ook maar iets zou gaan gebeuren. "Ja ja, komt goed, rustig maar" had mijn vrouw een half uurtje daarvoor nog gesproken. Eénmaal binnen bij de Mac zag ik daar ineens mijn twee andere en uit huis wonende kinderen met aanhang zitten. Dat was echt heel gek! En daar raakte ik dan ook behoorlijk van in de war. Hoe kon dat nou weer??? Wat ging er toch gebeuren? Enorm verbaasd begroette ik mijn kinderen en aanhang. En die koppen van die lui, toen ik nogal verbaasd was dat ze daar zaten. Ongelooflijk!  Maar wat was ik blij dat bij wat er ook zou gaan gebeuren, zij er ook bij waren, al wist ik daarmee nog steeds helemaal niets. Na een goede drie kwartier vervolgden wij onze reis en stopte de auto in de ondergrondse parkeergarage van Endemol  studio's in Amsterdam Zuidoost.
Tja en toen begonnen de zenuwen. Ik wist wat komen ging. Een heuse tv opname!!!! Kon niet anders. Ik zou geconfronteerd worden met eerdere opnames.  Dat wist ik gewoon zeker. Geen ontkomen aan. En dus niet veel later nam ik in de Studio een stoel in waarop mijn naam stond. Mijn gezin zat dichtbij. Eigenlijk direct om mij heen. Mijn plek was direct naast het pad wat voor mij een veeg teken was. Wat hier daarna allemaal gebeurde is nog geheim. Mag ik nog niet over praten. En dus zal ik dat verhaal volgende week of de week erop vertellen, als de uitzending op tv is geweest. Feit is wel dat ik de Spijkstaal ijskar heb gekregen.  En die gift is gedaan omdat men vond dat ik die Spijkstaal zo ontzettend graag wilde hebben vanwege zijn motor en ik daardoor niet meer hoefde te fietsen en ik bovendien zonder werk was komen te zitten.
Er is, en dat wens ik hier graag te benadrukken,  niemand in mijn familie-, kennissen- , vrienden- danwel klantenkring verantwoordelijk geweest voor deze gift. En dat maakt het dan ook zo bijzonder.
Mijn broer was wel heel nadrukkelijk in het hele proces betrokken.  Hij was het doorgeefstation aan diegenen die mij uiteindelijk op deze manier op diverse punten hebben weten te verrassen.
Later wanneer de uitzending is geweest kom ik dus nog even terug op wat details.
Het waren in ieder geval twee rare en ongelooflijk spannende weken. Ben wel blij dat het nu voorbij is. Maar meer dan daarover blij te zijn ben ik nog blijer met mijn Spijkstaal.
Een heuse aanwinst voor ons Hengelo. 45 jaar oud en still going strong!
Wat rest is de uitzending. Ben heel benieuwd naar het resultaat.

Mijn blog is vorige week vreselijk goed gelezen.  Ruim 1200 lezers (!!! ). Een teken dat u allemaal bijzonder hebt meegeleefd. Ik heb dat ook gemerkt aan uw reacties op mijn geplaatste berichten op facebook. Daar ben ik u allen zeer dankbaar voor. Echt heel erg leuk.

Wat nu gebeuren moet is de definitieve  parkeerplaats voor de Spijkstaal in orde maken. Momenteel staat de kar onderdak bij een vriend. En daar staat die ook goed. Maar daar kan die niet blijven staan en afspraak is afspraak.  Volgend weekend moet ie daar weer weg. En dus hijs ik mij in de portemonnee om de overkapping achter huis te verhogen omdat de Spijkstaal voor de oude overkapping net te hoog is. Ook zal de Spijkstaal een renovatie ondergaan. En ook daarvoor zal er in de buidel getast moeten worden. Hulp daarvoor kreeg ik al uit de hoek van Compactor Almelo.  Deze stelde mij een monteur ter beschikking om de kar aan een inspectie te onderwerpen.  Een lader voor de kar krijg ik erbij. Hoe bijzonder!
Er komt zeer waarschijnlijk nog meer hulp.
Daarover volgt komende week een gesprek met één der bedrijven die mij leveren. Zonder vooruit te lopen op dat nieuwsfeit kan ik mededelen dat ik erg blij ben met de diverse initiatieven.
De 'dekselse snor' krijgt een ereplaats in de kar. Dat moet, want die snor heeft mij zoveel verder gebracht. Met een uitzending waarin ik een kar krijg als gevolg.
De verwachting is dat de Spijkstaal niet eerder dan april op de straat komt. Althans niet als ijs verkoopwagen.  Dat zal medio april zijn. En heel misschien iets eerder op ons tuindorp als proefrit met echt ijsverkoop. Om hem in alles te testen.
U leest...er is genoeg te doen.

Van de week was ik ook bij het UWV. Ik heb een goede consulent. Iemand die ik 100 procent vertrouw.  Iemand die mij volkomen begrijpt. Die ook snapt dat ik met de 87 uur die ik per maand mag werken aan mijn bedrijfjes zonder gekort te worden op de ww uitkering mijn bedrijfjes niet kan laten groeien. Mijn bedrijfjes zijn ontstaan in mijn loondienst tijd bij mijn werkgever.  En dus mag ik dan ook uren maken voor mijn bedrijfjes zonder gekort te worden op de uitkering.
Alleen is 87 uur per maand een belachelijke lage hoeveelheid aan uren. Veel te weinig. Ik werkte in het hoogseizoen 40 uur voor mijn baas en daarna minstens 30 uur als ondernemer per week. Het was zwaar, maar ik moest. En dus worden mijn bedrijfjes onevenredig zwaar gestraft voor de fouten welke zijn gemaakt door bazen bij mijn ex werkgever. Ik kan daar nog vreselijk kwaad om zijn.

Met de Ontbijtservice gaat het inmiddels uitmuntend.  Steeds meer lijkt het erop alsof de mensen mij weten te vinden. De recensies zijn steevast goed. Kwaliteit is goed en het is ook leuk werk. Deze week had ik ook weer een grote opdracht. Opnieuw mocht ik bij Postma Financiëel Advies te Oldenzaal 11 ontbijtjes afleveren. Een ontbijt dat in het kader van de ingebruikname van hun nieuwe pand was besteld. Een foto van deze door de leiding van Postma geplaatste tractatie plaats ik er graag bij. Het gaat dus steeds beter. Helaas en daar baal ik ook best wel van, moet ik de prijs verhogen met 5 euro. Deze 5 euro zijn om de kosten te dekken voor het wegbrengen en ophalen van mandjes binnen Hengelo.  Buiten Hengelo bezorgen brengt nog meer reiskosten. Anders kan ik het net zo goed stoppen. Heeft het geen zin. Tot 1 maart blijft de prijs echter € 24.50. Daarna dus € 29.50. Nog steeds goedkoop in vergelijking met andere aanbieders. Ik durf dat wel aan.

Ik ben blij. Blij met alle aandacht. En ook met de gekregen ijskar. Tranen stonden in mijn ogen, toen ik kort na de opname van die nep commercial aan de kant van de weg parkeerde. Ik kon het niet begrijpen en nog steeds is dat moeilijk. Heel veel leed in de wereld. Veel te veel. En dan krijg ik een ijskar. Stil was ik ervan. Het is gebeurd. En nu moet ik mijn werk voortzetten.  Op dezelfde manier doorgaan. Eigenwijs mijn eigen plan blijven trekken. Niet opgeven. Zijn wie je bent. Niet vergeten waar ik het voor doe. Mijn moeder zal vast wat hebben geregeld daarboven. Kan gewoon niet anders.

Ik ben weer op weg naar een seizoen vol gezelligheid. Om u allen ietwat gezelligheid, iets nostalgisch,  te brengen in deze soms nare wereld. Met de prachtige Spijkstaal en mijn trouwe fiets ijskar en de ontbijtservice kan ik die boodschap en de verkoopwaar overbrengen. Lang leve Spijkstaal,  lang leve het mooiste vak van de wereld.

Ik dank u allen hartelijk voor alle lieve berichten welke ik mocht ontvangen.
Veel plezier bij het zien van de uitzending.
Ik weet op dit moment nog niet wanneer de uitzending is maar u mag van mij aannemen dat ik u per Facebook daarover zal berichten.

Groetjes en nog een heel fijn restweekend!

Frank Boereboom
Franky's ijs en Ontbijtservice
Hengelo