2017-50. OEST!

Een week om gauw te vergeten. Past prima in het huidige seizoen. Een rampscenario werd werkelijkheid.  Geen omzet. Wel veel gemaakte kosten. Een vooropgesteld plan om tot een zekere en ook benodigde omzet te geraken werd op de eerste dag van de twee belangrijke weekenddagen al om zeep geholpen. Nauwelijks klandizie op de Noorker Kerstmarkt. Wel veel stroomonderbrekingen. En dat was te danken aan de vele gebruikers van dat goed waarop en waarmee ik werk. Stroom dus. Samen met Kokkie probeerden we tussen de stroomonderbrekingen zo goed als kon de crêpes aan de man te brengen, maar omdat het al snel begon te regenen bleef het erg stil. En dat vreselijk ellendige weer bleef ook nog eens de hele middag hangen. En dus waren er weinig bezoekers. Toen de kerkklok van de Onze Lieve Vrouw kerk 18.00 uur aangaf staakten wij onze verkoopactiviteiten. Na 19.00 uur had ik mijn kraam leeggeruimd en was het terughalen van de uitgelegde stroomkabels mijn laatste werkzaamheid. Daar heb ik overigens wel enige moeite mee gehad. Het duurde namelijk een enorme tijd voordat ik ze van de andere uitgelegde kabels had gescheiden. Had daarbij kennelijk en per ongeluk ook een nog werkende kraam van de stroom onttrokken. Kon het gewoon niet goed zien in het donker. Rond half 8 in de avond was ik weer thuis met de twee betreffende haspels. Liet alles, op het af te wassen spul na, in de bus liggen en zocht teleurgesteld de bank in de heerlijk verwarmde huiskamer op. De warmte werd niet even later mijn grootste tegenstander in het wakker blijven.
Omdat ik nauwelijks omzet had gemaakt en vreselijk veel beslag over had zinde mij een uitgezonden nieuwsbericht over het weer voor de dag erna geenszins. Er werd gesproken over een code oranje. Veel sneeuw en wind. Als dat maar goed gaat was mijn eerste gedachte.
Al snel werden de berichten aangesterkt. Steeds meer ging het over het naderende onheil. En ik wist zaterdagavond laat al dat mijn weekend voor wat betreft resultaat maken, kompleet naar de haaien was. Het zou niet meer goedkomen. Daarbij kwam dat ik zaterdagavond laat na al die onheilspellende berichten al tegen mijn vrouw zei: "OEST gaat afgelast worden, let  maar op mijn woorden". En daarmee zou het voor Frankys-Food o zo belangrijke weekend, ineens zijn verworden tot een onbeduidend en nietszeggend weekend. Maar goed! Zover was het toen nog niet.
Even later zocht ik mijn bed op. En viel ik snel in slaap.

De volgende ochtend werden mijn vermoedens van de avond ervoor bewaarheid. Een telefoontje van de organisatie van OEST. OEST ging in verband met de verwachte weersomstandigheden niet door. En hoewel ik dat eigenlijk al voelde aankomen was het wel weer een rot tijding. Want met dat bericht kon ik weer geen omzet bijschrijven. En dat terwijl ik zoveel materiaal ingekocht en ook gehuurd had. Allemaal voor niets dus. En ik begreep de afgelasting wel. Had dan ook niets anders dan begrip voor de drastische ingreep van de organisatie. Ze konden gewoon niet anders. En dus moest ik het maar accepteren. 

Kosten noch moeite had ik bespaard. Teleurgesteld zakte ik in de bank. Bedacht me wat ik kon doen met het beslag voor de crêpes. Het zou mij nog enigszins gelukkig maken wanneer ik daar mensen blij mee kon maken. En dus zocht ik zondagmorgen naar een mogelijkheid.
Deze vond ik al snel bij een plaatselijk ouderencentrum. Het centrum deed mee aan het populaire "Muziek bij de buren" project en had bovendien veel ouderen waarmee ik dan zou kunnen werken. Een andere reden was dat het heel dichtbij huis was. En dus bij ernstige sneeuwval nog lopend was te bereiken.
En dus stond ik zondagmiddag in de ontvangstruimte bij muziek van de groep "Ranja en de Rietjes" crêpes te bakken voor een diversiteit aan publiek. En natuurlijk deed ik dat gratis. Ik kon niet anders. Dat was mijn aanbod. Leuk was het dat ik enorm veel complimenten kreeg. De crêpes werden heel erg lekker gevonden. Heb er zelfs een opdracht aan overgehouden. Een goede feedback dus. Mooi toch?
Het gevoel is dubbel.
Een mooi weekend gehad. Maar mijn verliespost is wel 1000 euro. En dat is geen onzin. Dat is serieus waar. En hoe bijzonder past dit weer in mijn seizoen. Ik ga binnenkort afscheid nemen van 2017. En met veel plezier kan ik u zeggen.
Ben er helemaal klaar mee.

Nog twee grote opdrachten te gaan. Ben benieuwd of dat wel goed wil lukken. Blijft spannend met zo'n seizoen. We gaan het zien.

Als gezegd; op het tehuis ontmoette ik Hannie. Hannie is een vrouw van 75 jaar oud. Om toch maar niet achter de Geraniums te gaan zitten werkt ze af en toe in de ontvangstruimte van het ouderencentrum. Ze deed dat op zo'n geweldig positieve manier dat ik al snel vergat met welke ellende ik te maken had gehad. Zo bijzonder om te zien dat iemand van die leeftijd de benen uit haar lijf liep om het een ieder naar de zin te maken. Koffie of thee inschenken, aan een tafel brengen en ook weer afruimen. Het maakte dat ik voor mijn gevoel de beste keuze had gemaakt om deze dag op een juiste manier te doen invullen.

En zo kwam het dan met de gedachten wel weer goed. De rest is uiteraard niet belangrijk. Komen we ook wel weer overheen. Op naar betere tijden zullen we maar zeggen.

Ik weet.....
Iemand ver weg zou enorm trots zijn geweest op mij. Daar.. Daar hou ik mij maar aan vast.

Frank.
Frankys Food
Hengelo