2017-51. Weer een jaartje ouder!

55! Dat is de huidige leeftijd van uw ijscoman. Volgens mijn eigen verwachting ben ik nu 5 jaar over de helft van mijn verwachte  leeftijd van 100 jaar. Vraag me niet waarom ik denk dat te gaan halen want daar heb ik gewoon het antwoord niet op. Althans geen duidelijk uitlegbaar antwoord. Ik voel gewoon al jaren dat ik heel oud ga worden. Zeker 100. En dus hebben we nog wat jaren voor de boeg. En bent u nog lang niet van mij af. Krijg je straks nog het "Dagboek van Frank Boereboom" Haha.
En dus zijn we maar alvast begonnen aan het 56ste levensjaar.
Mijn verjaardag werd, als bekend en beschreven in beide voorgaande hoofdstukken van mijn blog (2017-50a en 2017-50b), voorafgegaan door onze (Kitty en mij) 15 jarige trouwdag. En op deze dag vierden wij dat met onze kinderen thuis met een borrel en wat hapjes.

Mijn verjaardag werd vooral in de avonduren gevierd. Op het werk uiteraard ook eventjes. Een onverwachts bezoek uit het westen des lands maakte dat de verjaardag nog wat extra bijzonder werd. Leuk vond ik het namelijk dat 1 van mijn zussen met vriend op viste kwam. Met mijn dochter en haar vriend, die ook op visite kwamen en met de nog in huiswonenende jongens werd het zo toch nog een volle en gezellige huiskamer. Rond 00.30 uur vertrokken de laatste gasten en zochten wij ons bed op.

Het waren twee leuke dagen. Waar wel een bijzonder gemis zich nog meer dan anders openbaarde. Want mijn grootste vriend was in geen veld noch weg te vinden. Hij die er niet meer was werd op beide dagen zo vreselijk gemist. Normaal belde ik mijn vader elke dag. Met uitzondering van deze twee dagen. Dan belde juist hij. Dat vond hij ook noodzakelijk. Even laten zien dat hij wel wist van de trouwdag en ook dat ie niet de verjaardag was vergeten. Nee.... op deze dagen belde hij altijd op. Maar de telefoon ging dit jaar niet meer over. Kennelijk hebben ze in de hemel geen providers als KPN of Ziggo. Misschien ook wel geen mobieltjes. Of heel misschien was hij wel druk met zijn Nelly. Wie zal het zeggen? We bleven in ieder geval verstoken van dat o zo logische en verwachtte telefoontje. En dat was goed voelbaar. Op eerste kerstdag gaan we als broers en zussen met onze kinderen het jaarlijkse kerstdiner te Laren (NH) houden. Elk jaar gesponsord door  mijn vader.
En als ik goed naar mijn broer en zussen heb geluisterd zal het die avond nog wel eens emotioneel kunnen worden. De eerste keer zijn Kerstdiner zonder hem.

De verjaardag is voorbij. Gisteravond mijn kadootje (lekker uiteten) gekregen. Het was ontzettend gezellig om even samen met Kitty eruit te kunnen zijn. Het eten was goed en de Irisch Coffee (sluit ik ALTIJD mee af) was zelfs de beste die ik ooit heb gedronken.

Op naar weer een nieuw levensjaar. Nog 45 te gaan.

Komende week staan de kerstrit en de jaarafsluiting bij de Ambulancedienst op het programma.  Dat zullen dan gelijk de laatste opdrachten met de Snor zijn voor dit jaar.
Ga nog 2x goed genieten van mijn, overigens voor kinderen en dus de kerstrit, verlichte ijskar. Ben zeer tevreden over de versiering.
Heb inmiddels wel begrepen dat veel kinderen kerstviering op school hebben op het moment dat ik zal rondrijden aanstaande woensdagavond.  Dat is natuurlijk heel erg jammer. Ik wist dat niet, anders had ik daar uiteraard rekening mee gehouden. Ik laat het zoals het nu is. We zullen zien of en hoeveel mensen er zullen langskomen.

Dan nog even dit;
FAIM! komt in tegenstelling tot wat ik gehoopt had, pas na de jaarwisseling in de winkel. Dit heeft te maken met mijn wat verlate inzet om de ijssmaak op de schappen te krijgen. In verband met de bekende familieomstandigheden was ik erg achterop het schema geraakt. Ondanks dat heb ik nog alles op alles gezet en geprobeerd om het alsnog vóór Kerst 2017 in de winkels te krijgen, maar de eigenaar van de supermarkt heeft het thans logischerwijs te druk met de Kerstperiode. Ik heb daar uiteraard alle begrip voor. Het maakt dat ik nu wat meer tijd heb om het goed voor te bereiden. Hoe je het went of keert;  Wat goed is komt toch wel.

Dan tot slot:
In mijn extra hoofdstuk van deze week waarin ik het heb gehad over de trouwdag en het feest dat wij daaromheen hadden is het ONS waard daarover nog een opmerking te plaatsen. Het klinkt wat geheimzinnig en is eigenlijk ook zo bedoeld. Voor diegene waarvan ik weet dat Hij/zij mijn blog altijd leest het volgende: niets is wat het lijkt. Soms sta je voor keuzes waarom je nooit hebt gevraagd. En dan kies je op DAT moment uit alle mogelijkheden de meest juiste. Dat dat nadien anders blijkt te zijn vinden wij echt wel vervelend.
Meer wil ik er niet over kwijt. Hoop dat deze tekst duidelijkheid geeft.

Voor nu; iedereen een mooie aanloop naar de Kerst! Geniet zoveel mogelijk van de voorpret! Na de 1e kerstdag komt er een nieuw hoofdstuk uit.

Frank Boereboom
Frankys Food
Hengelo