2020-19b. Een verduidelijking!

Je zal maar op mobiele wijze ijs verkopen. En er momenteel een goede handel aan hebben. Deze tijd is zeer goed voor ijscomannen die hun beroep serieus nemen. De lente in Corona tijd. Een tijd waarin veel mensen thuis zijn en de omzetten beter zijn en gemakkelijker worden gemaakt. Uiteraard hoort daar op zijn tijd een praatje bij. Een gezellig onderonsje. Soms zelfs vertrouwelijk. Het vertrouwde blijft daarom altijd bij de ijscoman en komt nooit in de buitenwereld. Wat de buitenwereld wel mag zien en/of horen is hoe mooi dit vak eigenlijk wel niet is. Kinderen die naar vader of moeder rennen en schreeuwen om geld voor een ijsje, moeders die twijfelden bij het horen van de bel; 'is dit nu een ....', om dan direct daarna naar buiten te snellen om te zien of dat belletje inderdaad toebehoort aan een ijscoman met zijn ijskar. Of de wat oudere medemensen die ermee terugduiken in hun jeugd. Voor de vaste klanten is het een wekelijks ritueel geworden. Voor mij zaak dat ik het vak dat ik zo omarm zo goed mogelijk blijf uitoefenen. 

Er zijn naast al die mooie ontboezemingen helaas ook een paar kanttekeningen te plaatsen. Natuurlijk komt er ook een periode dat er weinig tot geen ijs wordt verkocht. En dan moet je in de tijd dat je wel kunt verkopen voldoende hebben gespaard om die tijd door te kunnen komen. Een serieus probleem! Een probleem dat bovendien elk jaar terugkeert. We hebben hiermee dan ook gelijk het grootste probleem van dit beroep te pakken. Rijk worden doen we er dan ook niet mee! Maar dat is een goed ijscoman ook niet zijn streven. Ik wil lol maken, plezier hebben en bieden. Thuiskomen met verhalen. Blij zijn dat ik weer mensen een geluksmomentje  heb mogen brengen. Dát is mijn doel. Niets meer en niets minder. En natuurlijk ervan leven. Dat ook! Toen ik laatst noodgedwongen moest stoppen met ijsverkoop (Corona) heb ik wekenlang problemen rond de voedselbank helpen oplossen. Het was voor mij dé afleiding. Anders was het te moeilijk geworden met al dat mooie weer. Oh zeker; ik heb gebaald hoor! Maar het meewerken bij All4free aan deze problemen was ook voor onze Hengelose en Bornse medemensen. Dus dat maakte veel goed! 

Een ander probleem is meer een luxe probleem. Iets dat ik hier en nu graag met u wil delen; mijn ijsroutes zijn groot. Eigenlijk te lang, maar ik doe het omdat ik zoveel mogelijk mensen hoop te bereiken en te verblijden met mijn komst. Ik weet namelijk hoe u over de ijskar denkt. Te vaak lees ik dat ik in bepaalde delen helemaal niet kom of nauwelijks ben geweest. U stuurt mij mails of pb-tjes waarin u mij dat duidelijk maakt. Het stelt mij voor bepaalde keuzes. Ik pas mijn dagelijkse routes er zelfs op aan. En dat maakt dat ik soms weer andere mensen moet teleurstellen. Er zijn geen twee van mij. God verhoedde dat dat wel zou zijn, haha. Maar ik probeer zoals ik hierboven al schreef zoveel mogelijk mensen te bereiken. En te verblijden. Geloof mij wanneer ik u zeg dat ik het soms best moeilijk vind om op de route iets te wijzigen. Maar dat die wijziging dan wel een doel dient. Dat er zogezegd iets achter zit!!

Weer een ander probleem is dat ik soms 7 a 8 uur aaneengesloten aan het werk ben. Zonder drinken, zonder eten en zonder rust. Ik vind dat op het moment van ijsverkoop niet zo vervelend, maar zodra ik huiswaarts keer besef ik dat ik weinig gedronken heb en niets heb gegeten. En dat kan echt niet zoveel anders. Ik ben continu druk en verplaats mij ook constant. U biedt mij daarom vaak wat te drinken of zelfs te eten aan. Maar u die dit wel eens heeft aangeboden weet zo ondertussen wel dat ik niet veel aanneem. Soms bij warmte een biertje (meestentijds aan het einde van de route) of een koffie. Niet omdat ik het niet waardeer maar meer omdat ik verder moet en voor wat betreft drinken ik ook een half uur later met een volle blaas rond rijd. Ik kan niet zomaar effe, zeker niet in mijn proffessie, gaan plassen. Het zijn daarom best lange dagen. En ik vind het ook helemaal niet erg. Ik dank u overigens wel hartelijk voor uw aanbiedingen onderweg. Vind het zelfs heel attent, maar nu kent u de ware reden. 

Ook is het lastig om met deze ijskar, de Snor, dagelijks de beperkingen te ondervinden. De Snor als verkoopwagen is de enige perfecte verkoopwagen. Daarover kan geen enkel misverstand verstaan! Het mooiste kado dat ik ooit heb mogen ontvangen. En trekt ook menig vreemd volk. Gewoon om zijn schoonheid. Volgend jaar is hij 50 jaar oud notabene! Maar de beperking geldt zijn snelheid en aantal mee te nemen ijssmaken. Zijn snelheid ligt uitermate laag. 5 kilometer winst zou geweldig zijn. Maar helaas kan dat allemaal niet zo makkelijk. Toch gaan we er nog eens naar kijken. Het aantal mee te nemen smaken is bepaald op 7. Soms 9. Het is daarmee geen rijdend van der Poel. Slechts een klein assortiment. Het maakt dat ik voor een rit de smaken moet bepalen. De ene keer kies ik voor de ene smaak, de andere keer voor de andere. En uiteraard is de keuze nooit 100 procent goed geweest. Mijn wens om iedereen blij te maken wordt daardoor wat onderuit gehaald. 

Omdat ik op schema routes rijd, elke dag weer op een andere wijk en bovendien dit elke week op dezelfde dag, is het soms moeilijk om een dag rust in het vooruitzicht te stellen. U rekent op mij. Neem ik een dag rust, of zelfs twee, vraagt u waarom ik de week ervoor er niet was. Ookal publiceer ik dit op Facebook. Maar ook een ijscoman kan niet blijven doorgaan. Zelfs niet in deze voor mij o zo prachtige tijd. Het lichaam eist gewoon zijn rust. Ik ga vaak te lang door, omdat ik het erg naar mijn zin heb. De meest logische rustdag zijn regendagen en bij voortdurende droogte de maandagen. Dit is per definitie de minste omzetdag van de week. 

Het zijn zomaar wat zaken die ik graag aan u wil toevertrouwen. Niet, nee vooral niet, om medelijden of anderszins te doen vergaren, nee puur bedoeld om u te vertellen of te laten weten dat ik soms met handen en voeten gebonden ben. Niet alle wensen kan inwilligen.

  

Misschien wil ik u wel gewoon vertellen dat ik er vanaf nu wel van moet leven. En ik daarom kiezen moet tussen de verschillende zaken die ik zojuist beschreven heb. En misschien kunt u dat met deze beschrijving beter begrijpen. 

U, als geïnteresseerde, mag altijd een verzoek indienen. Ik zal oprecht kijken naar de haalbaarheid ervan. Een paar wijken mogen zeer binnenkort op mijn bezoek rekenen: Roershoek, Veldwijk Zuid, Indische buurt en Sterrenbuurt. 

Een kind mailde mij laatst. Of ik ook een keertje in haar straat wilde komen. Zo'n mail kan ik gewoonweg niet negeren. En dus heb ik haar geschreven dat ik zeer binnenkort bij haar op de stoep sta!

Een voorbeeld!

Ik dank u hartelijk voor uw interesse. 

En hoop u hiermee iets van mijn keuzes te hebben uitgelegd!

Frank