2020-20. Motorpech met de Snor

Het is alweer even geleden dat ik met de Snor pech had. Al ruim een jaar rijdt hij rond alsof het nooit anders is geweest! Wel veranderde het motorgeluid naarmate de tijd verstreek. Ik gaf er echter niet veel om want rijden deed die. Bovendien ook geen kilometer zachter. En dus was het enigszins te verwachten dat het noodlot een keer zou toeslaan. Ik geloof dat ik nog geen 4 weken geleden uitsprak dat de Snor alweer een behoorlijke tijd zonder problemen had rondgereden en dat dàt alles voor wat betreft de Snor, eindelijk eens mee bleek te zitten. Waarna ik het overigens maar gelijk deed afkloppen! Want met de bijna 50 jaar oude Snor mag je niet spotten. Het kan elke dag zomaar heel anders zijn. Hij is gewoon oud en heeft er al veel, heel veel kilometers opzitten. 

Maar de Snor had de laatste weken kuren. Er rammelde iets en hij piepte behoorlijk op sommige momenten. En daarom had ik de vaste monteur van de Snor al telefonisch gevraagd wat dat gepiep en gekraak toch kon zijn. "Kapotte motorlagers" was zijn directe antwoord. "Maar ik kan ermee blijven doorrijden?" Vroeg ik hem. Waarop hij zei dat dat geen problemen zou moeten opleveren. Uiteraard moest het wel gemaakt worden. Een afspraak die we al zouden maken om gewoon de Snor eens te controleren zou nu dus naar voren worden gehaald. Hij moest nog even kijken wanneer hij precies tijd zou hebben. 

Het was afgelopen donderdagavond toen ik op de Kuypersdijk ineens voelde dat de Snor inhield. Alsof iets de Snor blokkeerde. Toen kort daarna de Snor weer op snelheid kwam hoorde ik veel gepiep en gekraak. En hoopte ik maar dat ik nog thuis kon komen. Maar de Snor herstelde zich en ik kwam uiteindelijk veilig en heel terug op de basis. Omdat de Snor het weer goed leek te doen reed ik de dag erna de Nijverheid op. Eerst leek het er op dat alles weer een topdag zou opleveren, maar regen en wind werden spelbrekers. ik staakte uiteindelijk mijn rit nadat de regen wat heviger werd en de wind mijn grote kunststof bak met al mijn bakjes en dekseltjes over de Krabbenbosweg had doen uitstrooien. En reed direct na opruimen naar huis terug. En onderweg gebeurde het weer; De Snor hield alweer in en opnieuw kort. Met veel gepiep en gekraak zette ik de Snor op zijn parkeerplaats en belde met de monteur. Legde hem uit dat de Snor nu naast een andere geluiden ook nog eens inhield. Na deze extra informatie over de Snor's rijgedrag durfde hij mij niet meer te beloven dat de Snor zou blijven rijden. En beloofde hij mij maandagochtend vroeg als eerste te helpen. Waarschijnlijk is hij maandagmiddag alweer klaar om de weg op te gaan. Afijn. Er was al een plan gemaakt om de Snor te controleren. De Snor is zo belangrijk voor mij dat ik daaraan graag wat extra aandacht wil geven. Een jaar lang is er niets aan gedaan en eerlijk gezegd was dat ook niet echt nodig. De Snor heeft weinig nodig. Geen water, geen of weinig olie (smeerolie) en geen brandstoffen. Slechts stroom. Na dit seizoen moet slechts de voorband worden vervangen. Die is dan precies twee jaar meegegaan, maar zover ik kan zien is dat alles wat er na morgen dan nog zou moeten gebeuren. Tenzij er weer wat onverwachts gebeurd natuurlijk. Maar daarvan ga ik niet uit. Ook gaat de monteur morgen bekijken of de Snor wat sneller te maken is. De ritten naar als vanuit Borne, Groot Driene of Vossenbelt worden zo wat draaglijker. 

Ook dat zullen we maandagmorgen weten. 

De Snor blijft dus op zijn parkeerplaats. Geen veilig gevoel.

 

   Het deel waarbinnen de motorlagers 

                            zitten! 

Van de week bracht ik een extra hoofdstuk uit (2020-19b). Daarin vertelde ik u graag over de keuzes die ik als ijscoman moet maken. Wanneer u het niet gelezen heeft kunt u dat nog altijd doen. Maar in grote lijnen gaat het erom dat sommige beslissingen (ergens) niet te gaan ijsrijden een zeker doel dient. Dat soms een keer niet door uw straat komen niet gelijk betekent dat ik dat expres doe, maar dat dat dan een (goede) reden heeft. 

Ik ben ijscoman en ik weet dat er veel mensen zijn die dat enorm waarderen. Nu de Corona crisis zijn volle vorm heeft gekregen op economisch vlak beginnen steeds meer mensen ijs te verkopen. Het valt mij gewoon op. En daarmee zie je dus duidelijk dat mijn verhaal, dat begon in 2014, helemaal nog niet zo'n slecht verhaal blijkt te zijn. 

Iedereen probeert uit de sores te komen of eruit te blijven. Ik begrijp dat op zich wel. Maar schoenmaker, blijf bij jouw leest!!! IJsverkoop is niet zomaar iets. Je brengt meer dan ijs!

Ik heb de afgelopen dagen weer prima gedraaid. En de donderdag spande de kroon. Toegegeven; het was prachtig weer en veel mensen bestelden grote hoeveelheden ijs tegelijk. En juist nu kan ik het ook zo goed gebruiken, want de éénmalige TOGS van 4000 euro zal ik nooit ontvangen. Dat komt omdat er naast omzetderving ook naar vaste lasten wordt gekeken. Ik kan u verzekeren; had ik door kunnen rijden vanaf 15 maart, had ik in de 5 weken van niet rijden, zeker meer dan 4000 euro kunnen verdienen. Meer dan het dubbele! 100 procent zeker!

Maar die zal ik dus niet krijgen, omdat ik dus geen 4000 euro aan vaste lasten kan opgeven. Hoewel mijnsinziens niet eerlijk, het is wel de realiteit.

Vandaag bracht ik mijn laatste Mysterieuze Ontbijtje van dit jaar weg. Via een live verbinding kon u zien dat ik het ontbijtje bij een vriend bracht. Iemand die het naar mijn idee al veel eerder had mogen ontvangen. Edwin heeft mij namelijk al zo vaak geholpen met zoveel dingen, maar vooral met Kinderdag. En terwijl u dacht dat ik het ontbijtje bij een voor mij onbekend persoon ging brengen nam ik u in de maling. Dat spijt mij oprecht maar ik vond echt dat ik het zo moest doen. Edwin had het gewoon verdiend! En daarnaast geef ik nog meerdere ontbijtjes weg dit jaar. Te beginnen met "het verstopte ontbijtje" eind juni. 

Een nieuw evenementje. U mag zelf op pad gaan om het ontbijtje te zoeken. Zij die het eerste komen zijn zij die het eerste malen. U krijgt van mij aanwijzingen zodat u bij het ontbijtje kunt komen. Hoe? Dat ga ik nog even bekijken. 

Komende week gaan we er weer tegenaan! Een paar dagen motorpech bleken ook handig te gebruiken voor het moe gestreden lichaam. Hoewel dit allemaal wel heel toevallig samenvalt was het uiteraard niet zo bedoeld. Omdat ik op facebook al had gemeld dat ik waarschijnlijk niet meer zou gaan ijsrijden dit weekend om bij mijn gezin te zijn valt alle toevalligheid  bij deze dan ook weg te nemen. 

Morgen dus de reparatie van de Snor.

En tussentijds de aanvullingen op de Foodtrailer. Stroomdraden zijn besteld. Een disselbak wordt eerdaags gekocht en dan wordt die bestikkerd, waarna hij eindelijk klaar zal zijn voor zijn werk.

Ik presenteer u de foodtrailer op de parkeerplaats bij de Plusmarkt. 

Wanneer is nog onbekend!

Maar zodra ik dat weet verneemt u dat ook.

Tot volgende week!

Frank Boereboom 

Frankys Food Hengelo